KARA WIECZNEGO OGNIA

„Jako Sodoma i Gomorra i okoliczne miasta . . . wystawione są na przykład, ognia wiecznego karanie ponosząc” – Jud 7.

      Niniejszy artykuł jest przedrukiem (i fotograficznie powiększonym drukiem) z czasopisma Bibie Students’ Monthly, tom 4, nr 6, wydanego w 1912 roku. Nosiło ono również tytuł Everybody’s Paper (Gazeta każdego} i było wydawane przez Laymen’s Home Missionary Movement (jedna z nazw już wówczas używanych). Otrzymaliśmy ów artykuł dzięki uprzejmości pewnego drogiego Brata, który uważał, że nas zainteresuje, ponieważ jedna cała strona była poświęcona ogłoszeniu o zebraniu publicznym, i fotografii Raymonda G. Jolly’ego w wieku dwudziestu lat, na którym on był mówcą. Brat Jolly był naszym redaktorem w latach 1950 – 1979.

      Nasz werset jest jednym z najsilniej przemawiających z tych wersetów, o których niegdyś błędnie sądziliśmy, iż uczą o wiecznych mękach nie wybranych. Przystępując do badania tego tekstu z umysłami wypełnionymi błędnymi poglądami o charakterze Wszechmocnego Stwórcy oraz o Jego planie wobec ludzkości, łatwo jest opacznie zrozumieć słowa św. Judy. Te błędne myśli od dziecka były tak utrwalone w naszych umysłach, że pomimo ich irracjonalności uważaliśmy je za podstawę teologii.

      W podobny sposób przekręcaliśmy, ku naszemu zamieszaniu i szkodzie, wiele wersetów Pisma Świętego doszukując się w nich tego, czego nie mówią, i ignorując to, o czym mówią. Jak na przykład przekazy Pisma Świętego o tym, że „wszystkich niepobożnych Bóg wytraci”; że „zapłatą za grzech jest śmierć”; że „dusza, która grzeszy, ta umrze”; że poza Chrystusem nie ma wiecznego życia. Wszystkie te i inne teksty były przez nas wypaczane i przekręcane, przez co traciły swoją piękną i prostą naukę, z czego powstawały „doktryny diabelskie”, którymi straszyliśmy siebie i tych, których nauczaliśmy.

      Dziękujemy Bogu, że stopniowo oczy naszego zrozumienia otwierają się na wielką Prawdę, że próbowanie Kościoła w obecnym wieku a ogółu ludzkości w przyszłym wieku ma dowieść czy zasługują na wieczne życie, czy wieczną śmierć wieczne zniszczenie – wtóra śmierć, z której nie będzie odkupienia, nie będzie zmartwychwstania ani powrotu. Jak oznajmia św. Piotr, ci którzy w niej się znajdą, będą jak bezrozumne zwierzęta, „sprawione”, aby je złapano i zniszczono  unicestwiono (2Piotra 2:12).

WINA I KARA SODOMY

      Sodoma i okoliczne miasta były krańcowo rozpustne i rozwiązłe, dlatego Boska sprawiedliwość uznała, że nie mogą tak dalej postępować, lecz powinni się stać przykładem dla innych, lekcją Boskiego niezadowolenia z wszelkiej rozwiązłości. I w związku z tym czytamy, że ogień i siarka

poprzednia strona – następna strona