Sztandar Biblijny nr 96 – 1996 – str. 11
„NAPISANO”
Obecny wiek Ewangelii, który się rozpoczął od cierpień i trudnych do zniesienia doświadczeń naszego Pana, który dalej doświadczał tymi doznaniami Jego naśladowców, ma na celu przygotowanie, wykwalifikowanie tych, którzy będą sędziami świata w przyszłym wieku. Wszyscy oni musza być rozwinięci w owocach i łaskach Ducha świętego – „cichości, cierpliwości, braterskiej uprzejmości, miłości”, w przeciwnym razie w przyszłości nie będą się nadawali na sędziów ludzkości. Wymaga się, aby oni wszyscy stali się kopiami Odkupiciela, drogiego Syna Bożego. Święty Paweł mówi nam o tym, oświadczając: „Azaż nie wiecie, iż święci będą sądzili świat?”, i dodaje, że Bóg z góry postanowił, żeby ci wszyscy sędziowie byli kopiami Jego Syna.
Wracając do wersetów Starego Testamentu dostrzegamy, jak Boski Duch podyktował sprawę przyszłej próby Sodomitów jednemu z proroków i sprawił, aby została zapisana dla naszej nauki. Niestety, jak powiedział Jezus, jesteśmy „leniwego serca ku wierzeniu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy” (Łuk. 24:25). Przez Ezechiela Pan wyjaśnił, że kiedy nadejdą czasy restytucji, podczas drugiego adwentu naszego Pana, w chwale Jego królestwa, wtedy, na obecnie odrzucony Izrael, spłyną Boskie błogosławieństwa. Mesjaszowe błogosławieństwa nie tylko będą dla Izraela, ale obejmą wszystkie rodziny ziemi.
Przez tego proroka Pan szczególnie uwydatnił Izraelowi przywrócenie jego dwóch siostrzanych narodów, Sodomy i Samarii. Pan zwrócił uwagę na to, że w dniu ich pychy i pomyślności gardzili tymi siostrzanymi narodami jako znacznie niższymi od nich, niegodnymi ich uwagi. Lecz w czasach restytucji (Dz. 3:19-21) radować się będą Boską łaską razem z tymi wcześniej pogardzanymi narodami.
Nasz Pan oświadcza, że nie dzieje się tak z powodu godności którejkolwiek z tych osób, którym On proponował restytucję, lecz z powodu Jego chwalebnego charakteru, dla chwały Jego Imienia. Przytoczmy ogólne uwagi, jasne oświadczenie o przyszłych Boskich celach i zauważmy, iż z naciskiem jest powiedziane, że tymi, którzy mają być przywróceni i błogosławieni, są właśnie te osoby, które zginęły w dniach Lota. Czytamy:
„Sodoma, siostra twoja . . . nie czyniła, jakoś ty czyniła . . . Oto ta była nieprawość Sodomy, siostry twojej, pycha, sytość chleba i obfitość pokoju . . . ręki jednak ubogiego i nędznego nie posilała. Owszem, wyniósłszy się, czyniły obrzydliwość przed obliczem moim; przetożem je zniósł jako mi się zdało. (Bóg nie uznał za dobre przeniesienie ich do piekła wiecznych mąk, lecz uznał za właściwe zniszczenie ich i uczynienie przykładem zniszczenia tych wszystkich, którzy ostatecznie nie będą się Jemu podobać po poznaniu i skorzystaniu z Jego łaski i sposobności uzyskania wiecznego życia).
Ponoszę i ty hańbę swoją, którąś przysądziła siostrom swoim, dla grzechów swych, którymiś obrzydliwości czyniła bardziej niż one (jak stwierdził Jezus). . . Przywrócę zaś więźniów ich (wyprowadzę z więzienia śmierci) . . . tedyć też przywiodę pojmanych więźniów twoich w pośrodku ich, abyś tak nosiła hańbę twoją, a wstydziła się za wszystko, coś czyniła, a tak abyś je ucieszyła. Siostry twoje, Sodoma i córki jej, wrócą się do pierwszego stanu swego, także Samaria i córki jej wrócą do pierwszego stanu swego: tedy się też i ty z córkami twymi nawrócisz do pierwszego stanu swego . . . Wspomnę na przymierze moje z tobą uczynione za dni młodości twojej i zawrę z tobą przymierze wieczne” (Nowe przymierze Zakonu, którego pośrednikiem będzie Mesjasz i które w Jego pośredniczącym królestwie będzie błogosławić Izraela i wszystkich, którzy przyjdą do Izraela pod zwierzchnictwo wspaniałych warunków tego Nowego Przymierza – Jer. 31:31).
I wspomnisz na drogi twoje i zawstydzisz się, gdy przyjmiesz siostry twoje starsze nad cię i młodsze niż ty, i dam ci je za córki, ale nie” według przymierza twego (nie pod twym obecnym ’ Przymierzem Zakonu, lecz pod Nowym Przymierzem (Zakonu) i jego lepszym pośrednikiem) … abyś wspomniała i zawstydziła się i nie mogła więcej otworzyć ust dla wstydu swego, gdy cię oczyszczę od wszystkiego, coś czyniła, mówi panujący Pan” – Ezech. 16:48-63.