Sztandar Biblijny nr 104 – 1996 – str. 77
w wersecie 2 „dwójnasób” oznacza stronę zgiętą na pół, dokładnie w samym środku. Inaczej mówiąc, odpowiednik.
U Jer. 16:18; Zach. 9:12 znajdujemy podobne określenie. Tutaj jednak hebrajskie słowo „dwójnasób” to miszna, co oznacza dokładne powtórzenie w czasie i ogólnym charakterze. Zachariasz podaje nam wskazówkę, że „dwójnasób” Izraela rozpoczął się mniej więcej w czasie wjazdu Jezusa do Jeruzalem.
Według chronologii biblijnej Jakub, główny patriarcha 12 pokoleń Izraela, zmarł w kwietniu 1813 r. p. n. e. Jego śmierć zakończyła wiek patriarchów i rozpoczęła to, co możemy nazwać Wiekiem Żydowskim. Teraz zauważmy: Jezus wjechał do Jeruzalem tuż przed paschą (w kwietniu) 33 r. n. e. Od 1813 r. p. n. e. do 33 r. n. e. możemy doliczyć się:
1812¾ + 32¼ = 1845 (lat)
Wyciągamy z tego wniosek, że okres narodowej łaski Izraela liczył 1845 lat. To była pierwsza część ich „dwójnasobu”.
Długość pierwszej części dwójnasobu daje nam długość jego drugiej części. Licząc okres 1845 lat od 33 r. n. e. dochodzimy do 1878 r. Tak więc
32¼ + 1845 = 1877¼
lub kwiecień 1878 roku. Czy coś znaczącego, dotyczącego Żydów, wydarzyło się w tym czasie?
BERLIŃSKI KONGRES NARODÓW
Ten kongres mocarstw europejskich odbył się w Berlinie w czerwcu 1878 roku (chociaż przygotowania do niego naturalnie rozpoczęły się wcześniej). Jego głównym celem było określenie granic państw bałkańskich po wojnie rosyjskotureckiej i zapobieżenie ewentualnej wojnie miedzy Anglią i Rosją. Większe znaczenie z punktu widzenia nasz, ego tematu miał jeden z jego drugorzędnych rezultatów wypracowany przez lorda Beaconsfielda.
Główny brytyjski wysłannik na tę konferencję, lord Beaconsfield, dzisiaj jest bardziej znany jako Benjamin Disraeli. Chociaż nawrócił się na chrześcijaństwo, był pierwszym Żydem, który został premierem (w 1874 r. ).
Jak zauważyliśmy w poprzednim numerze BS, Disraeli był odpowiedzialny za przejęcie Kanału Sueskiego od Egiptu w 1875 roku (za pieniądze od barona Rothschilda). Pociągnięcie to miało ubiec dominację Rosji na Bliskim Wschodzie, co zgodnie z obawami Anglii mogło zaszkodzić jej wpływom w tej części świata i pozbawić dostępu do posiadłości w Indiach i na Dalekim Wschodzie.
Żyd Disraeli, rzecz jasna, sprzyjał swemu narodowi i wydaje się, że jego wysiłki w tym kierunku zostały pobłogosławione przez Boga. Oto ciekawy cytat:
„Ostatnie wybory w Anglii, które pociągają za sobą zmianę w ministerstwie oraz usunięcie z urzędu znanego na całym świecie Żyda lorda Beaconsfielda, na pierwszy rzut oka mogłyby wydawać się przeszkodą dla restauracji Izraela w Palestynie. Od kilku lat wydarzenia wydają się szczególnie sprzyjać Żydom, a jednym z głównych czynników w tym kierunku wydawało się zainteresowanie, zalety właściwe mężowi stanu oraz sposobności polityczne nastręczające się dzięki wysokiej pozycji tego sławnego człowieka. Teraz, po bardzo krótkim czasie od zdobycia przez niego dla swego narodu znaczącej ulgi w prześladowaniach w Palestynie i w Turcji oraz po ustanowieniu Wielkiej Brytanii protektorem Ziemi Świętej, on jest odsuwany od władzy w czasie, w którym wydawał się w sposób właściwy bardziej pożyteczny dla nich. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać katastrofą, lecz być może wcale nią nie jest” (Strażnica, maj 1880, są 7 [Reprint 101]).
Polityczne i militarne implikacje tego Kongresu są dość szczegółowo omówione w książce pt. Przyjdź Królestwo Twoje, s. 260-262.
„W one dni – mówi Zach. 8:23 – uchwyci się dziesięć mężów ze wszystkich języków onych narodów; uchwycą się, mówię, podołka jednego Żyda, mówiąc: Pójdziemy z wami, bo słyszymy, że Bóg jest z wami”.
Dziesięć narodów językowych Europy, w pewnym sensie, uchwyciło się „szaty” przedstawiciela Izraela, Disraelego.
W tym czasie biblista i znawca hebrajskiego, Franz Delitzsch, zaczai rozpowszechniać swe wydanie hebrajskiego Nowego Testamentu.
Co ciekawe, Kongres, który ulżył nieco ciężkiej doli Żydów, zasiał także nasiona pierwszej wojny światowej. Jednym z rezultatów tej konferencji było przekazanie Austro-Węgrom Bośni-Herzegowiny; to właśnie kula bośniackiego zabójcy trafiła następcę austriackiego tronu, co zmusiło Austrię do odwetu na Serbii (którą uważała za winną) i roznieciło wojnę z lat 191418. Wojna ta, jak widzieliśmy, stała się z kolei motorem narodowego powrotu Izraela do Ziemi Świętej.
POWRÓT IZRAELA DO ŁASKI
Jak zauważyliśmy wcześniej, Jezus w roku 33 zapowiedział spustoszenie dla domu Izraela. To było 36 lat później, w roku 69, kiedy Jerozolima została otoczona przez rzymską armię, dowodzoną przez Tytusa, co rok później doprowadziło do jej zupełnego zniszczenia.
Od Kongresu Berlińskiego w 1878 roku okres o długości 36 lat doprowadza nas do 1914 roku – owego roku, który rzeczywiście był świadkiem początku wolności dla rozproszonego narodu. W ten sposób zakończył się „dwójnasób” Izraela.
„RYBACY” i „ŁOWCY”
Ponieważ Jer. 16:14-16 jest jednym z najbardziej zrozumiałych ustępów biblijnych, opisujących