Sztandar Biblijny nr 101 – 1996 – str. 53
Przymierza Mojżeszowego, tymi odstępczymi Żydami, którzy odrzucali proroków Starego Testamentu, tymi odstępczymi Żydami, którzy odrzucili Chrystusa i Apostołów, gdy nauczali o posłannictwie Żniwa Wieku Żydowskiego, tymi odstępczymi Żydami, którzy przez cały Wiek Ewangelii cierpieli pod przekleństwem, jakie ściągnęli na nich ich ojcowie, mówiąc „krew jego na nas i na dziatki nasze”!; starcom waszym sny się śnić będą [Starożytni Godni zrozumieją głębsze zarysy Boskiego objawienia], a młodzieńcy [Młodociani Godni l wasi widzenia [łatwiejsze zarysy Boskiego Słowa] widzieć będą”. Skoro zarówno Starożytni Godni, jak i Młodociani Godni po wieku Ewangelii będą korzystać z wylania Ducha „na wszelkie ciało”, rozumiemy jasno, że nie będą wówczas należeli do niewidzialnego, Niebiańskiego Królestwa, lecz do jego części ziemskiej, widzialnej.
Obecnie rozważymy pewne dodatkowe wersety, które w sposób jeszcze bardziej bezpośredni wskazują, że Godni, jako drugorzędna część Królestwa, będą ziemscy i widzialni.
W 1Moj. 13:14, 15 czytamy: „I rzekł Pan do Abrahama, potem gdy się odłączył Lot od niego: Podnieś teraz oczy swe, a spojrzyj z miejsca, na któremeś teraz na północy, i na południe, i na wschód, i na zachód słońca. Wszystką bowiem ziemię, którą ty widzisz, dam tobie, i nasieniu twemu aż na wieki”. Pan tutaj pokazał Abrahamowi ziemię Palestyńską, obiecując że da mu ją jako dziedzictwo. Abraham umarł nie doczekawszy się wypełnienia tej obietnicy, lecz we właściwym czasie otrzyma dziedzictwo. Tym czasem będzie Wiek Tysiąclecia, gdyż Abraham będzie jednym ze Starożytnych Godnych i dlatego będzie zasiadał (we władzach) ziemskiej części Królestwa, otrzymując ziemię, którą Bóg jemu obiecał. Otrzyma ją na północy, południu, wschodzie i zachodzie, tzn. całą ziemię, każdą jej część, jaka zostanie dana jemu i pozostałym Starożytnym Godnym. Wszyscy oni, razem z Abrahamem, będą mieli dział w tej ziemi i w ten sposób ją odziedziczą, jak obiecał Bóg. Starożytnym Godnym towarzyszyć będą Młodociani Godni, którzy wtedy otrzymają dział w tej ziemi, ponieważ razem ze Starożytnymi Godnymi będą w tym czasie stanowić widzialną część Królestwa.
Dz.Ap. 7:5 to następny stosowny werset: „I nie dał mu w niej dziedzictwa i na stopę nogi, choć mu ją był obiecał dać w dzierżawę, i nasieniu jego po nim, gdy jeszcze nie miał potomka. ” Św. Szczepan zwraca tutaj uwagę na fakt, że obietnica ta nie została spełniona za życia Abrahama, lecz zapewnia nas, że zostanie spełniona w odpowiednim czasie, gdyż Bóg obiecał ją Abrahamowi. Razem z nim pozostali Starożytni Godni posiądą tę ziemię jako widzialną część Niebiańskiego Królestwa. Towarzyszyć im będą Młodociani Godni, także jako część widzialnej części Królestwa. Obietnica ta jest pewna, ona jest potwierdzona przysięgą, a Bóg nie jest kłamcą ani krzywoprzysiężcą. On w słusznym czasie wzbudzi Abrahama ze stanu śmierci i da mu obiecane dziedzictwo w tej ziemi.
Psalm 45:17 jest jeszcze jednym ustępem, potwierdzającym, że Godni będą stanowić ziemską, widzialną część Niebiańskiego Królestwa: „Zamiast ojców twych będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi. ” Bóg zwraca się tutaj do naszego Pana Jezusa mówiąc, że niektórzy z Jego przodków staną się Jego dziećmi. Są to Starożytni Godni: Abraham, Izaak, Jakub, Mojżesz, wszyscy prorocy oraz inni wierni sprzed wieku Ewangelii. Zamiast pozostać ojcami Jezusa, oni staną się Jego dziećmi, gdyż to On wzbudzi ich z umarłych. Staną się także dziećmi Kościoła, ponieważ pod zwierzchnością Chrystusa jako Głowy, Kościół będzie pomagał w obdarzaniu życiem Starożytnych Godnych. Uczynią ich też książętami po całej ziemi. Ustanowią ich ziemską częścią Królestwa, gdyż w odpowiednim czasie cała ziemia będzie im poddana. Towarzyszyć im będą jako książęta Młodociani Godni. Oni będą panować w sprawiedliwości, zgodnie ze Słowem Bożym, którego będą nauczać ludzi.
W Ew. Mat. 11:11 znajdujemy kolejny dowód, tym razem wskazujący na obydwie części Królestwa: „Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy się z niewiast rodzą, większy nad Jana Chrzciciela; ale który jest najmniejszy w królestwie niebieskim, większy jest, niżeli on”. Jan Chrzciciel, ostatni ze Starożytnych Godnych, otrzymał chwalebny urząd zwiastuna Mesjasza, przedstawiającego Mesjasza Izraelowi, tego, który mógł powiedzieć, że był przyjacielem Oblubieńca, który zdobywał dla Oblubieńca członków Jego Oblubienicy, Jego Ciała. Chociaż jest przedstawiony tutaj jako jeden z największych z Starożytnych Godnych, jednak wyraźnie jest nazwany mniejszym – ustępującym – od najmniejszego w klasie Niebiańskiego Królestwa, tzn. Jezusa i Kościoła, a nawet mniejszym niż ich towarzysze, Wielka Kompania, którzy otrzymają nieskazitelność, lecz nie nieśmiertelność. Jan Chrzciciel razem z pozostałymi Starożytnymi i Młodocianymi Godnymi znajdzie się w ziemskiej, widzialnej części Królestwa, i dozna restytucji w czasie tysiąca lat. Dopiero przy końcu tego okresu, gdy ziemska część Królestwa, Starożytni i Młodociani Godni, otrzymają sposobność zmiany natury, uzyskają niebiańskie dziedzictwo, lecz nie otrzymają nieśmiertelności, chociaż tak jak Wielka Kompania otrzymają nieskazitelność.
Dodatkowym dowodem, który także mówi o obydwu częściach Królestwa, jest słynna wypowiedź Jezusa z Ew. Łuk. 13:28-30: „Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a samych siebie precz wyrzuconych. I przyjdą drudzy od wschodu i od zachodu,