nie ramię człowieka, ani żarliwość człowieka, bez względu na jego dobre zamiary, dokona takich wspaniałych zmian jak te, na które wskazał Bóg. Dokona tego sam Jehowa, On podda wszystkie rzeczy Synowi wszystkie rzeczy, wyjaśnia  Apostoł, z wyjątkiem samego siebie, gdyż ten, który poddaje wszystkie rzeczy Synowi, jest wyjątkiem (1Kor. 15:27). Jakże cudowny jest Boski plan! Jaka powinna być nasza radość, gdy rozmyślamy nad tym wspaniałym proroctwem  zawartym w Izaj. 9:17! Nasze serca zapewne wznoszą się do drogiego Niebiańskiego Ojca w uwielbieniu, adoracji, czci i dziękczynieniu za „niewypowiedziany dar” Jego miłości (2Kor. 9:15) !
BS ’94, 90.

PYTANIA BIBLIJNE

 JEHOWA I JEZUS – DWIE ODDZIELNE ISTOTY

      Pytanie: Niektórzy twierdzą, że Jezus jest Jehową, że Jezus i Jehowa są tą samą osobą, czy istotą, pod dwoma różnymi imionami. Czy to jest zgodne z Pismem Świętym ?

      Odpowiedź: Nie! Wiele wersetów Pisma Świętego uczy czegoś przeciwnego i jasno dowodzi, że Jehowa i Jezus są dwiema oddzielnymi i różnymi osobami lub istotami. Zauważmy dla przykładu Ps. 110:1, który wyraźnie potwierdza, że Jezus nie jest Jehową: „Rzekł Pan [użyty tutaj tetragram (JHVH lub YHWH) dotyczy Jehowy] Panu [hebrajskie adon, nie Jehowie, lecz Jego Synowi] memu [Dawida]: Siądź po prawicy mojej [Jehowy], dokąd nie położę [Jehowa] nieprzyjaciół twoich [Jezusa] podnóżkiem nóg twoich”. Tutaj są Oni wyraźnie odróżnieni jeden od drugiego i jest pokazane, że nasz Pan Jezus nie jest Jehową.

      Zwróćmy także uwagę na Izaj. 6:1, 3, 5, 8, 11, 12, które to wersety traktują o naszym Panu Jezusie i o Jehowie jako oddzielnych i różnych istotach. W wersetach 1, 8 i 11 jest mowa o naszym Panu Jezusie pod hebrajskim określeniem Adonai, co jest sygnalizowane angielskiemu czytelnikowi, np. w KJV, RSV itp. przez nazwanie Go „Pan” z dużą tylko pierwszą literą. Lecz w w. 3, 5, 12 hebrajskim słowem jest JHVH lub YHWH, tzn. Jehowa, co jest sygnalizowane w KJV, RSV itp. przez nazwanie Go PAN, pisanym w całości dużymi literami. Zarówno Jehowa, jak i Jezus mieszczą się w w. 8 w zaimku „nam” w pytaniu w przedludzkim stanie Jezusa: „Kogóż poślę? A kto nam pójdzie?” Fakt, iż te dwa określenia – Adonai i JHVH – występują w Izaj. 6, pierwsze dla nazwania Jezusa, a drugie Jehowy, jednoznacznie dowodzi, że Jezus nie jest Jehową. Jezus jest tutaj pokazany jako przedstawiciel Jehowy, nie sam Jehowa.

      W wielu innych miejscach Jezus jest wyraźnie odróżniony od Jehowy, co ponad wszelką wątpliwość potwierdza, iż nie jest On Jehową. Dla przykładu: Jezus jest sługą Jehowy, nie samym Jehową (Izaj. 42:1, 6, 19; 52:13; 53:11). Jest On ramieniem, narzędziem Jehowy, nie samym Jehową (Izaj. 53:1).

      Jest Synem Jehowy, nie samym Jehową (Ps. 89:27; 2:7, 12 por. z Dz. 13:33; Żyd. 1:5; 5:5). Jest aniołem Jehowy, nie samym Jehową (1Moj. 22:11, 15; 2Moj. 3:2; 4Moj. 22:22-27, 31, 34, 35; Ps. 34:8). Jest towarzyszem Jehowy, nie samym Jehową (Zach. 13:7; Przyp. 8:30).

      Powyższe wersety, razem z wieloma innymi, wyraźnie dowodzą, że imię Jehowa należy wyłącznie do Najwyższego Boga, Ojca Jezusa Chrystusa, i nigdy nie powinno być stosowane do Jezusa, Syna Jehowy.

 WIDZENIE JEZUSA – WIDZENIE OJCA

      Pytanie: Co Jezus miał na myśli w Ew. Jana 14:9, gdy powiedział „kto mnie widzi, widzi Ojca”?

      Odpowiedź: Z uwagi na świadectwo Słowa Bożego i zgodność z rozumem i faktami Jezus nie mógł mieć tutaj na myśli tego, że On i Jego Ojciec są jedną i tą samą osobą. Taka myśl byłaby nieprawdziwa i absurdalna. Chodziło raczej o to, że Syn, obraz charakteru Ojca (Żyd. 1:3; Kol. 1:15), był obrazem Ojca, i dlatego Jezus mógł słusznie powiedzieć, że ktokolwiek ujrzał Jego, ujrzał Ojca – w podobieństwie Jego charakteru, lecz oczywiście nie Jego ciała. Boski umysł, serce i wola były w pełni przedstawione w Jego jednorodzonym Synu tym z ludzkości, którzy dokładnie przyglądali się Jemu, gdy On był w ciele i mieszkał wśród ludzi. On był „Bogiem objawionym w ciele” (1Tym. 3:16).

      Widząc i znając bliżej Jezusa, Filip i inni Apostołowie byli tymi, którzy wtedy mogli poznać Ojca w najlepszym, najbliższym i najpełniejszym znaczeniu. Taką widocznie była myśl Jezusa, kiedy wypowiadał te słowa, chcąc wyprowadzić Filipa z błędu, gdy prosił aby Jezus ukazał jemu i pozostałym uczniom Boskie ciało (Jan 14:8).

      My również nie możemy ujrzeć Boskiego ciała, Jego postaci (Jan 5:37), lecz także możemy zobaczyć, choć w nieco odmiennym znaczeniu niż Apostołowie, jak On się objawia w charakterze, przez rozmyślanie o charakterze Jezusa i jego przejawach podanych w Piśmie Świętym – czego

poprzednia strona – następna strona