Sztandar Biblijny nr 92 – 1995 – str. 74
STRESZCZENIE NUMERU
Ten numer poświęcony jest pewnym wydarzeniom z życia młodego króla Joaza (w Starym Testamencie jest osiem osób o imieniu Joaz). Joaz był ósmym królem Judy, jedynym synem króla Ochozjasza (2Król. 11:2) i Sebiji z Beersaby (2Król.12:1). Joaz został królem w wieku 7 lat, a panował w Jeruzalem 40 lat (2Kron.24:1). Ponieważ Joaz był jedynym żyjącym potomkiem Salomona, dlatego Bóg cudownie go zachował, aby kontynuować panowanie potomków z jego linii.
Gdy Ochozjasz został zabity, jego matka Atalija zamordowała wszystkich królewskich następców tronu. Lecz Bóg zachował Joaza przez jego ciotkę Josabę, która przez 6 lat ukrywała go w domu Pańskim (2Król. 11:2-3). Gdy Joaz osiągnął wiek 7 lat, kapłan Jojada przygotował jego koronację na króla (2Król. 11:4-16).
Na początku swego panowania Joaz naprawił świątynię i przywrócił w Judzie prawdziwą religię, niszcząc kult Baala (2Król. 11:18-21). Przez 23 lata Joazowi dobrze się powodziło, czyli tak długo, jak długo trwał w „przymierzu między Panem i między królem, i między ludem, aby byli ludem Pańskim”. Lud kierowany przez Jojadę zniszczył przede wszystkim dom Baala, ołtarze i obrazy. Matan, kapłan Baala, został zabity (2Kron. 23:17; 2Król. 11:17-19). Zachowano jedynie wyżyny, na których lud składał ofiary i kadził.
Lecz król, który rozpoczął tak dobrze, zaczął błądzić po stracie swego doradcy i najwyższego kapłana, Jojady. Po jego śmierci Joaz pozwolił na rozwój bałwochwalstwa (2 Kron. 24:18). Posunął się nawet do tego, że ukamienował Zachariasza, syna Jojady, który go skarcił (2Kron. 24:20-22). Boski wyrok nastąpił bardzo szybko w postaci najazdu wojsk syryjskich, który zakończył się zranieniem Joaza (2Kron. 24:23-24). Potem został on zamordowany przez własnych sług.
Król Joaz, pomimo późniejszego odstępstwa, dostarczył nam kilku wspaniałych lekcji. Proponujemy, by nasi czytelnicy przeczytali i przestudiowali teksty podane w nagłówku każdego artykułu i w ten sposób przypomnieli sobie bardzo znamienną historię tego interesującego króla.
JOAZ, CHŁOPIEC KRÓL
2Król. 11:1-16; 2Kron. 22:10-23:21.
„Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud” (Przyp. 29:2)
Historyczne fragmenty Pisma Świętego (takie jak zostały użyte w tym artykule) zajmują szczególne miejsce i służą ogólnej sprawie. Ogniwa historyczne są tak niezbędne dla Biblii, jak kości dla żywego organizmu. Dlatego zwróćmy szczególną uwagę na podaną historię, abyśmy przed naszymi umysłami mieli ogólny pogląd na warunki w Izraelu i wydarzenia w badanym przez nas okresie.
Wracając do 1Król. 18, przypominamy sobie wielkie dzieło Eliasza jako proroka walczącego z wpływami króla Achaba, jego pogańskiej królowej Izabeli i z wprowadzonym przez nich kultem Baala. Chociaż Eliaszowi nie udało się dokonać w Izraelu całkowitej reformy, to jednak udało mu się skutecznie ograniczyć zasięg kultu Baala. Prawdziwa religia nie tylko cieszyła się powodzeniem w królestwie Judy, lecz także w królestwie Izraela i była szanowana w okresie następującym po działalności Eliasza jako proroka Pańskiego. Była to religia prawdziwych Izraelitów, chociaż nie była religią dworu.
W międzyczasie wpływ kultu Baala przeszedł z dworu Izraela, szczególnie za pośrednictwem pogańskiej królowej, na dwór królewski w Judzie, a syn króla Judy poślubił córkę pogańskiej królowej, która w charakterze widocznie była bardzo podobna do swej matki Izabeli. Od czasu pojawienia się jej w królestwie Judy zaczęły tam znajdować silne oparcie