Sztandar Biblijny nr 90 – 1995 – str. 58
KSIĄŻĘ POKOJU UŻYWA MIECZA PRAWDY
Jakże odpowiedni jest taki miecz dla Księcia Pokoju, a jak nieodpowiedni byłby Dlań miecz literalny! Dla kontrastu, jakże odpowiedni jest dla Niego miecz prawdy jako narzędzie walki w starciu z mocarstwem, którego bronią jest fałsz, a którego władca jest „ojcem kłamstwa” (Jan 8:44; 2Kor. 4:4)! Rzeczywiście tak jest, gdyż „Prawda jest potężna i zwycięży” w wojnie Chrystusa z królestwem szatana. W wojnie tej Chrystus walczy prawdą świecką i religijną z ignorancją pielęgnowaną przez szatana i błędami przezeń rozpowszechnianymi. Jednak głównymi celami Jego ataku mieczem prawdy są trzy podstawowe doktryny królestwa szatana: (1) Boskie prawo królów, (2) Boskie prawo arystokracji i (3) Boskie prawo kleru oraz trzy doktryny podtrzymujące królestwo szatana: (1) świadomość umarłych, (2) przemiana zmarłych w duchy oraz (3) błogość lub męki tych duchów. Ponadto Pan Jezus ogłasza prawdę na tematy świeckie i religijne, w ten sposób tym bardziej wzmagając sprzeciw wobec szatańskiego królestwa błędu i zła.
Oczywiście, nie powinniśmy rozumieć, że nasz Pan pojawił się fizycznie, atakując prawdą ignorancję, błąd i zło, powinniśmy raczej uważać, że w wychowawczy, naturalny sposób On otwiera oczy ludzi na prawdę we wszystkich dziedzinach ludzkiej myśli. Tak więc udziela nam nie tylko prawdy na temat Biblii i innych religijnych zagadnień wcześniej nie dostrzeganych, lecz podaje także światło na tematy świeckie. To spowodowało, że nasze pokolenie jest o wiele bardziej oświecone niż poprzednie pokolenia. Wśród ludzi następuje ogromny wzrost wiedzy na temat sztuki, nauki, filozofii, historii, prawa, zarządzania, władców, ekonomii politycznej, socjologii, kapitału, handlu, arystokracji, świata pracy, produkcji, dystrybucji, bogactwa, ubóstwa, bezrobocia, wyzysku, zarobków, zysku, strat, szczególnych przywilejów, wyborów i partii politycznych, praw człowieka, zdrowia, nierówności itd. (Dan. 12:4).
Wraz z całym tym oświeceniem przed umysłami ludzi stale i wszędzie stoi sprawa zła i dobra, zwłaszcza w zastosowaniu do zwykłych ludzi oraz grup i narodów w ich różnych wzajemnych stosunkach. Pan Jezus używa tysięcy środków do podawania prawd o tych sprawach pod rozwagę ludzi. Gazety, czasopisma, ulotki, broszury, książki, estrady, otwarte forum, partie polityczne, ruchy reformatorskie, organizacje zawodowe, kluby, stowarzyszenia, rozmowy, dyskusje, laboratoria naukowe, komisje dochodzeniowe, sądy, agencje wywiadowcze itp. , są jedynie kilkoma z licznych przewodów przez jakie Pan sprawia, że do ludzi dociera wzbierający strumień prawdy. Jak statua wolności, prawda trzyma w górze pochodnię wiedzy dla marynarzy żeglujących po ciemnym i burzliwym oceanie życia, gdy zbliżają się do obiecanej ziemi, wolnej od ciemnej nocy grzechu i błędu.
Wiele ataków naszego Pana na królestwo szatana składało się z objawienia przez światło prawdy uczynków ciemności popełnianych przez trzy filary imperium szatana: uciskające rządy, grabieżczą arystokrację i systemy fałszywych religii. Ataki te podkopały także podstawowe i podtrzymujące błędy mocarstwa szatana, przez co wstrząsnęły samym królestwem. Zanim wykażemy, w jaki sposób Pan obalił wiarę w doktryny o Boskim prawie królów, kleru i arystokracji, pokrótce odświeżymy pamięć odnośnie tego, co takie Boskie prawo oznacza. Doktryna o Boskim prawie królów, zawarta w twierdzeniu, że „król nie może czynić źle”, oznacza następujące rzeczy: że władcy są bezpośrednimi wybrańcami i przedstawicielami Boga, że robią dokładnie to, czego On sobie życzy i że Bóg sankcjonuje wszystkie ich czyny. Doktryna o Boskim prawie kleru, podsumowana w twierdzeniu „duchowny to Boskie usta i ręka”, oznacza że: W sprawach religijnych Bóg przemawia i działa przez kler, dlatego laikat musi wierzyć i praktykować czystym i nie wątpiącym umysłem wszystko to, co kler mu narzuci. Doktryna o Boskim prawie arystokracji, podsumowana w twierdzeniu „arystokraci są szafarzami i jałmużnikami Wszechmocnego” oznacza, iż jest Boskim upodobaniem, by arystokraci posiadali i kontrolowali praktycznie całą ziemię, a inni byli ich niewolnikami, poddanymi lub pracownikami.
BŁĘDY DOKTRYN O BOSKIM PRAWIE
Każda z tych trzech doktryn jest błędna, a ich praktykowanie doprowadziło do strasznego pogwałcenia Złotej Reguły oraz okrucieństw wobec świętych Pana, od których roi się historia chrześcijaństwa. Gdy spojrzymy na skutki, jakie były logicznym następstwem doktryn o Boskim prawie państwa, kościoła i arystokracji, z łatwością dostrzeżemy ich fałsz oraz grzechy tych, którzy je wyznają i praktykują.
Oto niepełna lista zła wynikającego z doktryny o Boskim prawie królów: roszczenia do niesprawiedliwych „prerogatyw”, nieznośne uciskanie poddanych, niemiłosierna i okrutna likwidacja rywali (prawdziwych i urojonych), władza ponad prawem, niesprawiedliwe i okrutne wojny, wzajemne zagrabianie terenów i poddanych, narodowa nienawiść, mściwość, zazdrość, podejrzliwość itd. , naruszanie praw innych narodów, gwałcenie i zrywanie uroczystych i wiążących traktatów, wspieranie fałszywych religii, unie rządów i szczególnych religii, prześladowanie religijnych dysydentów, rozwiązłość i wyzysk słabszych narodów, handel niewolnikami, faworyzowanie klas posiadających przeciw masom, wielka hipokryzja, nieuczciwa i samolubna dyplomacja itd. itp. To wszystko gwałci Złotą Regułę, rzekomo akceptowaną przez władców, i nie cieszy się Boskim uznaniem; jest ona wyrazem fałszu doktryny o Boskim prawie królów. Od 1874 r. nasz Pan, przez częste demaskowanie dokonywane przez różne narzędzia, coraz bardziej zwraca uwagę ludzi tego świata na nieprzestrzeganie Złotej Reguły przez królów i innych władców, a przez wspomniane ujawnienia dostarcza potężnego dowodu, że doktryna o Boskim prawie królów jest wielkim błędem, gdyż Bóg nie sankcjonuje ich uczynków naruszających Złotą Regułę. W wyniku tego nasz Pan Jezus niemal całkowicie zniszczył wiarę ludzi w tę doktrynę i w ten sposób coraz bardziej wyzwala ich spod tego rodzaju poddania, jakiego żądają rządy powołujące się na Boskie prawo.