Tak więc w tym roku szczególnie i zawsze w innych latach, lud Boży powinien zdecydowanie studiować, oceniać i zachowywać w sercu Biblię i jej podnoszące na duchu posłannictwo Prawdy (Jan 17:17). Powinien też stanowczo odrzucać wszelkie wysiłki diabłów, i tych, którzy świadomie lub nieświadomie są pod ich wpływem, aby zniszczyć Biblię, zaprzeczać posłannictwu Prawdy oraz zniszczyć jej wszelki wpływ. „Trawa usycha, kwiat opada; ale Słowo Boga naszego trwa na wieki” (Izaj. 40:8; 1Piotra 1:24, 25).BS ’83, 34.

DLACZEGO LUDZIE BOJĄ SIĘ DRUGIEGO PRZYJŚCIA CHRYSTUSA

„Tedy będą znaki na słońcu i na księżycu i na gwiazdach, a na ziemi uciśnienie narodów z rozpacza, gdy zaszumi morze i wały; tak, iż ludzie drętwieć bada przed strachem i oczekiwaniem tych rzeczy, które przyjdą na wszystek świat; albowiem moce niebieskie poruszą się. A tedy ujrzą syna człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i chwałą wielką”. Łuk. 21:25-27

      Wszyscy ludzie zdają sobie sprawę z tego, że brak im doskonałości. Co więcej, prawie wszyscy rozumieją, że na ich życiu, w różnym stopniu, ciąży występek. W większości strach przed Bogiem jest instynktowny. Do pewnych granic strach jest nawet pozytywnym przejawem – „Bójmyż się tedy, aby snąć zaniedbawszy obietnicy o wejściu do odpocznienia jego (Bożego), nie zdał się kto z was być upośledzony” (Żyd. 4:1). „Początek mądrości jest bojaźń [cześć] Pańska” (Psalm 111:10)

      Przeciwnik jednakże wykorzystał ten właściwy, słuszny strach i stąd określenie Apostoła „nauki diabelskie”. Tak więc, z tego zaczątku zagnieździł się w każdym prawie umyśle, pogan i ludzi cywilizowanych, anormalny, irracjonalny strach. O tym strachu Pan mówi przez proroka, że „z przykazań ludzkich nauczyli się” go (Izaj. 29:13). Ogólnie biorąc owe „przykazania ludzkie”, czyli ludzka tradycja, rażąco źle przedstawiały Boga, Jego Słowo i, niestety!, wielu, nawet badaczy Biblii, poważnie zostało obciążonych przez różne diabelskie teorie, wprowadzone w okresie ignorancji i przesądu, rzekomo oparte na Słowie Bożym.

      Pośród innych fałszywych teorii, odnoszących się do drugiego przyjścia Chrystusa istnieje, na przykład, pogląd braci adwentystów przedstawiający moment przyjścia Pańskiego jako głos anioła (w dniu Sądu Ostatecznego) do świata i jego mieszkańców, zaznaczający koniec nadziei tych wszystkich, którzy wcześniej nie zostali doprowadzeni do jedności duchowej z Bogiem przez Chrystusa. Adwentyści nie są osamotnieni w nauczaniu tej teorii. Wyznaniowe kreda faktycznie wszystkich denominacji uczą jej również.

      Powszechnie uznany, czyli wyznaniowy pogląd o wielkim dniu sądu może być następująco wyrażony: Przy końcu wieku w towarzystwie aniołów i zmarłych świętych oraz wstrząsów natury, jakie spowodują otwarcie się grobów, unicestwienie wszechświata, przyjdzie Chrystus po raz drugi, siedząc na literalnej chmurze i ukazując się w jaśniejącym ciele wszystkim ludziom. Według tej teorii, Pan będzie dął w trąbę dostatecznie głośno, aby Go usłyszano na całej ziemi, budząc czterdzieści miliardów zmarłych i dzieląc ich na dwie klasy. Jedna klasa będzie po Jego prawej ręce, druga zaś po lewej i obie wyśle z powrotem tam skąd przyszły: nielicznych do wiecznego raju, a wielu na wieczne tortury. Te wszystkie wydarzenia mają się spełnić w ciągu jednego dnia o dwudziestu czterech godzinach.

CZAS RESTYTUCJI JEST DNIEM SĄDU

      Święty Piotr opisuje czas wtórego przyjścia i błogosławieństwa jakimi wówczas będzie obdarzona ludzkość. Mówi on następująco: „Gdyby przyszły czasy ochłody [zieloności, wiosny] od obliczności Pańskiej, a posłałby onego, który wam opowiedziany jest, Jezusa Chrystusa. Którego zaiste niebiosa mają przyjąć [zatrzymać] aż do czasu naprawienia wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków” (Dz. 3:19-21).

      Pismo Święte uczy, że Chrystus Jezus i Jego wyniesiony do chwały Kościół, razem będą „sądzili świat” (Dz. 17:31; 1 Kor. 6:2). Powszechnie się uznaje, że sądzenie świata oznacza potępienie świata. Tymczasem prawdziwe znaczenie jest następujące: Bóg potępił cały świat na skutek nieposłuszeństwa jednego człowieka i tak urządził sprawy, aby cały rodzaj Adamowy miał pełną, słuszną osobistą próbę, w celu uzyskania Życia Wiecznego, dobrodziejstwa wynikającego z odkupienia dokonanego przez naszego Pana Jezusa. To wszystko jest udzielane przez miłosierdzie Boże. Gdyby Bóg nie okazał żadnego miłosierdzia, nie byłoby odkupienia ani przyszłego sądu. Próba Adama sześć tysięcy lat temu zakończyła się karą, pod której wpływem przez sześć tysięcy lat panował grzech i śmierć.

      Bóg po dostarczeniu Odkupiciela jest gotów na założenie Mesjanistycznego Królestwa w tym celu, aby stworzyć każdemu człowiekowi osobistą możliwość naprawy, podniesienia, uświęcenia i tym samym osiągnięcie życia wiecznego.

      Dotąd zostały podjęte tylko następujące wstępne kroki tego wielkiego planu:

      (1) Zbawiciel umarł, sprawiedliwy za niesprawiedliwych (1Piotra 3:18).

      (2) Pojawił się przed oblicznością Boga za swój lud Wieku Ewagelii.

      (3) Propozycja ta, czy też okazja, dla Jego obecnego ludu Bożego, odłączyła od świata tych wszystkich, którzy Go przyjęli, a Pan takie osoby przygotowuje, aby pomagały drugim wejść w wielkie błogosławieństwa Jego Królestwa.

poprzednia strona – następna strona