Sztandar Biblijny nr 84 – 1995 – str. 13
zstępują do przepaści” (w. 26) – nic przed tą armią nie ucieknie. Ona zniszczy obecne ustroje społeczne od góry do dołu.
„Dusza” społeczeństwa coraz bardziej będzie się „w niebezpieczeństwie rozpływała”, „albowiem blisko jest dzień Pański, który przyjdzie jako spustoszenie od Wszechmocnego. Dlatego wszelkie ręce osłabieją, a wszelkie serce człowiecze stopnieje. I będą przestraszeni” (Izaj. 13:6-8; Sof. 3:8; Łuk. 21:25, 26). „Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje” (w. 27). Ktoś, kto przeczyta gazety i wysłucha wiadomości, zrozumie jak szczegółowo to proroctwo już się wypełniło i z pewnością jeszcze będzie się wypełniało. Istniejące władze polityczne, finansowe i religijne „potaczają się jako pijany”, usiłując podtrzymać jeden drugiego, by uchronić się przed upadkiem, gdy chodzą na chwiejnych nogach. Ostatecznie, kiedy dojdą do końca, a ludzie będą skrajnie wyczerpani, gdy nastanie kres ucisku, gdy wojna światowa w swych różnych stadiach („wiatr gwałtowny i mocny”) obali królestwa („góry”), gdy wszechświatowa rewolucja doprowadzi do upadku obecne złe instytucje („trzęsienie ziemi” – Żyd. 12:6-28), a powszechna anarchia dokona spustoszenia wszędzie („ogień”), wtedy będą gotowi do słuchania „głosu cichego i wolnego” (1Król. 19:11, 12), głosu pochodzącego od Boga, mówiącego wielkie rzeczy. Jeśli wówczas „zawołają do Pana w utrapieniu swoim, z ucisków ich wybawi ich (w. 28).
„Sprawę zaiste skróconą uczyni Pan na ziemi” (Rzym. 9:28), „A gdyby nie były skrócone one dni, nie byłoby zbawione żadne ciało; ale dla wybranych będą skrócone one dni [Maluczkie Stadko będzie interweniowało i zapobiegało anarchii i uciskowi Jakubowemu – ostatniej części wielkiego ucisku – przed naturalnym i pełnym tokiem wypadków, co oczywiście zapobiegnie śmierci całej ludzkiej rodziny]”. (Mat. 24:21, 22; Sof. 3:8, 9). „Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich [niespokojne masy ludzkie doznają odpoczynku i spokoju]. I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego” (w w. 29, 30). „Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi”, „ani się będą ćwiczyć do wojny” (Psalm 46:10; Izaj. 2:4). „Pragnienie wszystkich narodów się spełni” (Age. 2:8). Ludzkość będzie zadowolona z Królestwa Bożego na ziemi (Mat. 6:10). Będzie też sławić Jehowę za Jego dobroć i za „dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi” (w. 31). „Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu [na walnym zgromadzeniu i w Kościele Pierworodnych – Maluczkie Stadko i Wielka Kompania jako klasa podległa – Żyd. 12:23], a w radzie starców niechaj go chwalą [dwie wybrane ziemskie klasy: Starożytni Godni i Młodociani Godni jako klasa podrzędna]” (w. 32).
KLASA RESTYTUCYJNA W TYSIĄCLECIU
Wersety od 33-38 traktują o klasie restytucyjnej w Wieku Tysiąclecia (Dz. 3:19-23). „Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę (w. 33)” – chodzi tu o strumienie i źródła sekciarskiego Babilonu. W czasie Królestwa zostaną one zupełnie zdewastowane i wysuszone. Choć woda (Prawda) dostarczana w Babilonie przynosiła wymierne błogosławieństwa jego mieszkańcom, to jednak te wody zmętniały, zostały zanieczyszczone przez różnych sekciarskich wodzów i tym samym odrzucone. Także cały wielki sekciarski system religijny zarówno katolicki, jak i protestancki, chociaż pod wieloma względami przynoszący korzyści swoim mieszkańcom, musi być zniszczony z powodu swych licznych złych praktyk wdzierania się w sferę Prawdy i jej Ducha (w. 34; porównaj z Mich. 5:5, 6). W miejsce tego złego systemu będą dane ludziom nowe religijne władze panujące i porządek społeczny (2Piotra 3:13) w sferze Prawdy i jej Ducha oraz prawdziwa władza Boża (w. 35).
„I osadza [w sferze Prawdy i jej Ducha] w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu” (w. 36). To są właśnie owe „drugie owce” Jezusa, które nie pochodzą z owczarni Wieku Ewangelii, są to owce okresu Restytucji, owce Wieku Tysiąclecia (Jan 10:16; Mat. 25:31-34; 1Jana 2:2). Im będzie dane „miasto ku zamieszkaniu”, prawdziwy rząd religijny, Nowe Jeruzalem w swej ziemskiej sferze, jako miejsce ich zamieszkania. Wersety 37, 38 pokazują powodzenie Wieku Tysiąclecia (porównaj Ezech. 34:27 ; 36:35).
U Izaj. 49:8-10 znajdujemy więcej szczegółów, ponieważ w „czasie przyjemnym” Wieku Ewangelii, w jednym z dwu dni zbawienia, Bóg dał Chrystusa (Jezusa – Głowę i Kościół, Jego ciało – Efez. 1:22, 23) na ofiarę, w celu przypieczętowania Przymierza Nowego – „dam cię za przymierze ludowi, abyś utwierdził ziemię [nowy porządek społeczny „nowej ziemi . . . w której sprawiedliwość mieszka” – 2Piotra 3:13], a podał w osiadłość dziedzictwa spustoszałe [abyś spowodował, by rodzaj ludzki odziedziczył ten sam rodzaj fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych zdolności, pierwotnie danych ojcu Adamowi, gdy został stworzony na obraz i podobieństwo Boże]; Abyś mówił więźniom [więźniom śmierci, zamkniętym w więzieniu śmierci]: Wynijdźcie [zobacz Jan 5:28, 29]; a tym, co są w ciemnościach: Okażcie się. Podle dróg paść się będą [Prawdą i Sprawiedliwością], a po wszystkich miejscach wysokich będą pastwiska ich [nagie wzgórza, skaliste wzniesienia, miejsca w jakich najmniej można spodziewać się wody, ale w przyszłym wieku „ziemia będzie wypełniona znajomością Pańską, tak jako morze wodami” – Izaj. 11:9; 4Moj. 14:21; Jer. 31:34]. Nie będą łaknąć, ani pragnąć, i nie uderzy na nich gorącość, ani słońce, bo ten, który ma litość nad nimi, poprowadzi ich, i podle źródeł wód [źródeł czystej Prawdy, nie skażonej błędem] powiedzie ich”.
OSTATECZNA PRÓBA
Wersety 39, 40 mówią o złych, a wersety 41, 42 o sprawiedliwych Małego Okresu i po Małym Okresie. Cała przywrócona do życia ludzkość będzie do głębi wypróbowana przez cierpienia i ucisk, jakie szatan i jego podwładni