Sztandar Biblijny nr 63 – 1993 – str. 35
Odpowiadamy na to, iż tysiące ludzi popada w niewiarę z powodu tej doktryny i innych fałszywych nauk o czyśćcu i wiecznych mękach. Oświadczamy z naciskiem, że bardziej inteligentni chrześcijanie tracą całą wiarę w Boskie Słowo z powodu tych właśnie absurdów, w które się nauczyli wierzyć, że są najważniejszymi naukami Biblii. A przecież, właściwie zrozumiane, Pismo Święte niczego podobnego nie uczy, lecz przeciwnie przedstawia najrozsądniejszy, najlogiczniejszy i najspójniejszy obraz Boskiego planu dotyczący ludzkiego zbawienia, jakiego można by prawdopodobnie pragnąć. A Żydzi na pewno pamiętają o swoim Piśmie Świętym, jak np. Księdze Ezechiela 18:4, 20. Podane wersety stwierdzają, iż „dusza, która grzeszy, ta umrze” zamiast znosić cierpienia wiecznych mąk; że Bóg zabronił Izraelowi torturowania dzieci ogniem (w celu oddawania czci Molochowi), potępiając je i nazywając obrzydliwością „czegom nie rozkazał, anim o to mówił, ani to wstąpiło na serce moje” (3Moj. 18:21; 20:1-5; Jer. 19:5; 32:34, 35).
Nie ma wątpliwości co do tego, że nie wolno nam próbować wprowadzać Żyda w sferę ciemności i niekonsekwencji, z której sami próbujemy się wyd ostać, jednocześnie dopomagając w tym innym. Gdybyśmy jednak usiłowali nawrócić Żyda do tych niezgodności, to czyż wysiłek ten się powiedzie? Czy takie wysiłki zakończyły się sukcesem w minionych siedemnastu stuleciach, odkąd te błędy zostały przyjęte przez chrześcijaństwo? Czy, ściśle rzecz biorąc, nie dotarło owo czyste posłannictwo jakie głosili Jezus i Apostołowie do wszystkich Żydów, do których dotarła Ewangelia i które w takim stopniu w jakim dotyczy naszych „ortodoksyjnych” wyznań jest w dobie obecnej lekceważone w całym chrześcijaństwie?
JEZUS SZANOWANY JAKO WIELKI ŻYD
Bynajmniej nie jeden, lecz wielu żydowskich rabinów próbowało i nadal próbuje przedstawić żydowskie wyobrażenie o Jezusie. Mówią o Nim jak najlepiej jako o wielkim nauczycielu, który wypowiadał wspaniałe prawdy, pozostające poza zrozumieniem Jego czasów. W ten sposób starają się wytłumaczyć opozycję jaką wywołał i jaka doprowadziła do Jego śmierci. Po cóż prosić ich, aby przyznali cokolwiek ponad to? Po cóż podejmować starania, by uwierzyli w niedorzeczność będącą w sprzeczności ze słowami wypowiedzianymi przez samego Mistrza? Niedorzeczność, ta nieprawda (razem z prześladowaniami ze strony chrześcijan) doprowadza do tego, że Żydzi całkowicie odrzucają Jezusa z Nazaretu. Natomiast prawdziwy obraz oświadczeń Jezusa, tak jak On je wypowiedział (i jak powtórzyli je Jego Apostołowie), byłby niewątpliwie równie nieobraźliwy dla Żydów jak i dla Niemców, Włochów czy Brytyjczyków. Przypuśćmy, że, na przykład, zdecydowalibyśmy się powiedzieć Żydowi prawdę w następujący sposób:
Twoje Pismo Święte naucza, że twój naród zostanie użyty przez Boga jako Jego narzędzie do rozdzielania wszystkim narodom Boskiej łaski. Zgadzasz się, że Mojżesz nie był owym wielkim przywódcą, zamierzonym do spełnienia tego, ponieważ on umarł nie dokonawszy tego dzieła. On sam wskazał na przyjście większego Proroka, większego Nauczyciela i większego Zakonodawcy -na Pośrednika większego przymierza. O tym większym przymierzu wspominali wasi prorocy jako „Przymierzu Nowym”, które Bóg zawrze z wami, „po tych dniach, mówi Pan” (Jer. 31:31-34). Prawo tego Przymierza Nowego będzie zapisane na waszych sercach zamiast na kamiennych tablicach. Czy to nie znaczy, że antytyp Mojżesza (Prorok większy od niego) będzie niezmiernie wielki? Zajrzyj też do waszych Proroków – króla Dawida i waszego mądrego króla Salomona. Przypomnij sobie proroctwa, mówiące, że Mesjasz wyjdzie z tej właśnie linii, ale że będzie o wiele większy niż Dawid czy Salomon. Wskażcie Żydowi na fakt, iż Melchisedek był kapłanem oraz królem i na to, że o nim Bóg oznajmił: „Przysiągł Pan, a nie będzie tego żałował, mówiąc: Tyś (Mesjaszu) jest kapłanem na wieki według porządku Melchisedekowego” – kapłanem panującym.
Żydzi nie będą mieli jakiejkolwiek trudności w zidentyfikowaniu Mesjasza w antytypie – owego większego, chwalebniejszego Proroka, Kapłana i Króla -dostrzegą oni, że wszystkie te wspaniałe żydowskie charaktery z przeszłości jedynie zapowiadały lub były typem Mesjasza w chwale. Jeśli więc zwrócimy im uwagę na proroctwo Daniela 12:1, gotowi będą utożsamiać to proroctwo z tym samym Mesjaszem. Dobrowolnie przyznają, że musi On być bardzo wielki, ponieważ został nazwany „tym, który jako Bóg” – tym, który jest podobny do Boga. Skierujcie ich uwagę na proroctwo Daniela 7:13, 14, w którym Mesjasz jest przedstawiony jako obejmujący swe królestwo przy końcu czasów pogan.