Sztandar Biblijny nr 27 – 1987 – str. 146
SZTANDAR BIBLIJNY – NASZYM JEDYNYM SZTANDAREM
„Podnieście chorągiew do narodów” – Izajasz 62:10
Izajasz 8:20, Łukasz 11:28
JEZUS – POTĘŻNY WŁADCA
„… i nazwiesz imię jego Jezus; albowiem on zbawi lud swój od grzechów ich” (Mat. 1:21).
W dawnych czasach rodzice mieli zwyczaj nadawania swym dzieciom takich imion, które przedstawiałyby ich życzenia, pragnienia lub nadzieje związane z przeznaczeniem jakie czeka ich dzieci, i które też w pewnej mierze proroczo charakteryzowałyby ich przyszłość. Biblia wymienia kilka przypadków, w których sam Bóg wyznaczał imię, a tym samym w sposób proroczy naznaczał przyszłość dziecka. Jednym z tych przypadków jest imię, o którym mowa w zacytowanym wersecie. Za pośrednictwem anioła Bóg wydał polecenie, że dziecię, które w sposób cudowny narodziło się z Marii. Panny, ma otrzymać imię Jezus, które znaczy wyzwoliciel, zbawiciel. W języku hebrajskim imię to brzmi Jozue. Zatem posłanictwem anioła było proroctwo, mówiące iż dziecię nazwane Jezus będzie Tym Jedynym wyznaczonym przez Boga do uwolnienia Jego ludu od ich grzechów.
Im głębiej zastanawiamy się nad oświadczeniem „albowiem on zbawi lud swój od grzechów ich”, tym wspanialszym ono wydaje się nam. Naturalnie zadajemy sobie pytanie: którzy są jego ludem? Prawdą jest, że w czasie narodzin naszego Pana, Żydzi nadal byli ludem Bożym i że żaden inny naród nie ma nigdy otrzymać tego wyróżnienia. Przez ponad
kol. 2
szesnaście stuleci Bóg zajmował się jedynie narodem izraelskim (Am. 3:2). Ale nie było Boskim zamiarem wszystkie inne narody na zawsze pomijać. Obietnice Pisma Świętego mówią o tym fakcie jako postawionych przez. Boga warunkach we właściwym czasie, które będą obejmować cały rodzaj ludzki, tak aby wszyscy, którzy tego pragną, mogli się stać Jego ludem. Sposobność powrotu do harmonii z Bogiem została przedstawiona w obietnicy, jaką Bóg dał Abrahamowi mówiąc: „I błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie narody ziemi” (1Moj. 12:3; 22:16-18).
We właściwym czasie Bóg zesłał swego czcigodnego Przedstawiciela, Logosa, na ten świat, aby uwolnił rodzaj ludzki od wyroku wydanego na ojca Adama i przeniesionego na podstawie prawa dziedziczności na całe jego potomstwo. Według ciała naród żydowski, do którego przyszedł nasz Pan był Jego ludem, bowiem Żydzi zawarli z Bogiem przymierze przy górze Synaj, gdzie Mojżesz był pośrednikiem. Jednakże z Pisma Świętego dowiadujemy się, że tylko niewielu z nich przyjęło naszego Pana, a pozostała część narodu została pozbawiona możliwości wejścia w szczególny związek z Nim. „Do swej własności przyszedł, ale go właśni jego nie przyjęli. Lecz którzy go kolwiek przyjęli, dał im