Sztandar Biblijny nr 16 – 1985 – str. 183
chwały mocy jego”. Święty Paweł mówi tu o tych, którzy obecnie zostali poddani próbie na życie i odrzucają Prawdę, dowodząc, iż są jej niewierni. Składają się oni z dwóch klas (w. 8); z klasy tych ,,którzy Boga nie znają” — te nowe stworzenia w Babilonie, które nigdy nie przyszły do Prawdy, lecz odrzuciły ją i jej ducha — i klasy tych, „którzy nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa” — to ci będący w Prawdzie i sprzeciwiający się jej (Efez. 5:6). W Tysiącleciu będą również dwie podobne klasy: ci, którzy umrą w wieku stu lat („którzy Boga nie znają”), i ci, którzy umrą przy końcu owego wieku (,,którzy nie są posłuszni Ewangelii”).
1Tym. 6:9: „Bo którzy chcą bogatymi być, wpadają w pokuszenie i w sidło i w wiele głupich i szkodliwych pożądliwości [szkodliwych pragnień], które pociągają ludzi do zniszczenia i zatracenia. Jeśli poświęceni Bogu na służbę i przechodzący próbę mającą zapewnić im życie nie szukają ,,naprzód [najpierw] Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego” (Mat. 6:33), lecz swe uczucia pokładają w bogactwach tego świata, ostatecznie zostaną zniszczeni, zatraceni, unicestwieni w drugiej śmierci.
2Piotra 2:12: „Ale ci, jako bydło bezrozumne, które za przyrodzeniem idzie, sprawione na ułowienie i skazę, bluźniąc to, czego nie wiedzą, w tej skazie swojej zaginą”. Święty Piotr pisał o uczestnikach śmierci drugiej porównując ich z bezrozumnym bydłem. Wyrażali się oni źle o sprawach, których nie rozumieli — o stosownej Prawdzie, którą każdy z czterdziestu dziewięciu członków gwiezdnych podawał w czasie właściwym. Źle się też wyrażali o członkach gwiezdnych i zaprzeczali im kiedy tylko mogli. Nie tylko nie usiłowali zrozumieć tych sług Bożych, lecz w swym złym postępowaniu okazali się całkowicie niegodnymi dostąpienia życia wiecznego jako łaski Bożej. Święty Piotr w uzupełnieniu przedstawia takich następująco (wersety 20—22): ,,… stały się ostateczne rzeczy ich gorsze niż pierwsze. Boby im było lepiej, nie uznać drogi sprawiedliwości, niżeli poznawszy ją, odwrócić się od podanego im rozkazania świętego. Aleć się im przydało według onej prawdziwej przypowieści: Pies wrócił się do zwracania swego, a świnia umyta do walania się w błocie”. Zostaną oni zupełnie zniszczeni w swym zepsuciu. Jak wyraźnie te dosłowne ustępy pokazują, że przeznaczeniem dla niepoprawnych grzeszników jest zupełne, bezwzględne i wieczne unicestwienie! Przez analogię dowodzą one, że jezioro ogniste jest symbolem zniszczenia.
Niektórzy wyciągają błędny wniosek, że przedstawione w powyższych ustępach zniszczenie niepoprawnych polega na zniszczeniu ich ciał bez zniszczenia ich dusz, które jak się twierdzi, żyją w miejscu mąk — w jeziorze ognia i siarki. Tego, że są oni w błędzie, dowodzą liczne ustępy Pisma Świętego, które czynią wzmianki o zniszczeniu dusz. Zacytujemy kilka z nich: Psalm 35:17: „Panie! długoż
kol. 2
na to patrzyć będziesz? wyrwijże duszę moją od zguby ich”. Psalm 40:15: „Niech będą pohańbieni, (a niech się zawstydzą wszyscy), którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechajże się na wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego”. W obu tych tekstach przemawia Dawid. Zdawał on sobie sprawę, że gdyby zamiar odebrania mu życia został przez nich spełniony, oznaczałoby to zniszczenie jego duszy. Dawid niekiedy służy jako typ Jezusa i Kościoła, którzy również doznali prześladowań ze strony tych, którzy usiłowali ich zniszczyć.
Przyp. 6:32: „Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoją, ten to czyni”. Cudzołożący mężczyźni lub niewiasty rozbijające swe małżeństwa wykazują wielki brak rozsądku. Przez taki grzech on lub ona niszczą swe dusze, tj. szybciej doprowadzają siebie do stanu śmierci. Gdy takie osoby zaniedbają reformę w tym życiu lub podczas próby w przyszłym wieku, to zostaną całkowicie unicestwione.
Ezech. 22:27: „Książęta jej w pośrodku jej są jako witki chwytające łup, wylewający krew, tracący dusze, udawający się za zyskiem”. Tymi książętami są wodzowie w chrześcijaństwie — kościelni, polityczni, finansowi, społeczni. Gdy ostatecznie dowiodą, że są niepoprawni, zostaną całkowicie zniszczeni, podobnie jak sami usiłowali niszczyć dusze innych ludzi.
Mat. 10:28: „A nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy [prawa do ponownego życia] zabić nie mogą; ale raczej bójcie się tego, który może i duszę i ciało zatracić w piekielnym ogniu gehennie”. W najgorszym wypadku źli mogą zabić ciało, lecz nie mają żadnej władzy nad naszym prawem do zmartwychwstania zagwarantowanym przez zasługę Jezusa. Raczej powinniśmy się bać (w znaczeniu czci) tego, który może i duszę, i ciało zatracić w gehennie, która, co stwierdzimy, także symbolizuje zupełne i wieczne unicestwienie.
Dz. 3:23: „I stanie się, że każda dusza któraby, nie słuchała [była posłuszna] tego proroka, będzie wygładzona z ludu”. Święty Piotr cytuje tu 5Moj. 18:19. Owym wielkim prorokiem jest Chrystus, głowa i ciało, który w wieku Tysiąclecia stanie się wielkim nauczycielem świata. Wszystkim dana będzie sposobność zrozumienia Jego nauk i okazania im posłuszeństwa. Jednakże niektórzy nie będą Jemu posłuszni i po stuletniej próbie (Izaj. 65:20) zostaną zniszczeni. Inni, zewnętrznie posłuszni, lecz odmawiający słuchania Go z serca, dotrwają aż do końca wieku Tysiąclecia. Z powodu samolubnego życia, braku owocowania względem Boga, zamiast właściwego korzystania ze sposobności wieku Tysiąclecia, oni jako starcy nie dopełniający dni swoich dobrymi uczynkami, ulegną szatańskim pokusom i zostaną wytraceni spomiędzy ludu. Ten werset uczy bardzo dobitnie, że niepoprawni grzesznicy zostaną zniszczeni. Uwydatnia zarazem wyraźnie, że to właśnie każda nieposłuszna