poselstwo. Podstawą radości był fakt, że tego dnia urodził się w mieście Dawidowym ich Zbawiciel, który był Mesjaszem, Panem. Betlejem jest owym miastem Dawidowym, z którego wyjść miał Zbawca (Miche. 5:2). Anioł zwrócił pasterzom uwagę na to proroctwo. Nowo narodzone niemowlątko miało stać się ich Zbawicielem. Owa nowina nie głosi, że wszyscy ludzie są braćmi i że Bóg jest Ojcem wszystkich. Wysuwa na plan pierwszy fakt, że rodzaj ludzki potrzebuje zbawienia i że Bóg poczynił pewne zarządzenia, na mocy których mógł dać Odkupiciela, który zbawiłby chętnych i posłusznych od grzechów. Tym Odkupicielem nie był nikt inny jak Chrystus Pan.

      Słowo Chrystus oznacza Pomazańca Bożego, Mesjasza, obiecanego od wieków. Miał on usunąć przekleństwo a na jego miejsce
kol. 2
wprowadzić wielkie błogosławieństwo. Ściślej mówiąc, Niemowlątko nie było Owym Pomazańcem, ponieważ Jezus nie był pomazany Duchem Świętym przed skończeniem trzydziestu lat, co miało miejsce przy Jordanie, gdzie rzeczywiście stał się Chrystusem Bożym (Łuk. 3:21-23; Dz. 10:38). Owo Niemowlątko Jezus miało stać się w przyszłości Zbawicielem, Mesjaszem. Anielska nowina wybiegała w przyszłość do czasów, gdy nasz Pan wstąpił do chwały, czci i nieśmiertelności. O tak, wybiegała do tych czasów, w których zapanuje Królestwo Mesjasza i przez Cielesnego Izraela będą spływać błogosławieństwa na wszystkie narody ziemi. Nowina ta jest jedną z tych, które przynoszą radość wszystkim, ponieważ zawiera w sobie ziarno Bożego Planu Zbawienia.
BS '21,45.

kol. 1

PRAWDZIWA ŚWIATŁOŚĆ

„Tenci był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat” (Jan 1:9).

      Wszędzie w Piśmie Świętym światło jest użyte, by reprezentowało Boga, Jego prawdę, Jego sprawiedliwość, Jego sług i ich poselstwa. I przeciwnie, ciemność jest synonimem szatana, księcia ciemności, oraz wszystkich jego zwiedzionych naśladowców, dzieci ciemności, a także niegodziwości, z którą on jest identyfikowany, stanowiącej uczynki ciemności. Te metafory są tak pełne wyrazu, iż szybko bywają rozpoznawane, nie tylko przez biegłych w Piśmie Świętym, lecz także przez świat. Głos natchnienia w Biblii oznajmia, że pod wpływem szatana, pod wpływem mocy ciemności, ,,świat wszystek w złem położony jest”. To twierdzenie powstało podczas Wieku Ewangelii, a nie w czasach przed potopem czy przed daniem Izraelowi Zakonu lub w Wieku Zakonu, lecz właśnie w Wieku Ewangelii. Mimo, że Jezus przyszedł i dał Swoje życie na Okup, mimo że Jego naśladowcy zostali pomazani Duchem Świętym w Zielone Świątki, świat i tak jest położony w złem. Zgodnie z tym co już powiedziano: „oto ciemności okryją ziemię, a zaćmienie narody” (1Jana 5:19; Izaj. 60:2). A jednak Pismo Święte świadczy, iż Jezus jest Światłością świata, prawdziwą Światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat, co wyraża zacytowany na wstępie tekst. W jaki sposób i w jakim znaczeniu to oświadczenie może być prawdziwe? Odpowiadamy, że nie zawiera ono prawdy już wymienionej, jest jedynie proroczym świadczeniem o tym, co dopiero nastąpi.

      Nasz Pan oznajmił tę wielką prawdę, gdy powiedział, „Ja światłość przyszedłem na świat, aby żaden, kto wierzy w mię, w ciemnościach nie został”, lecz „ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światłość; bo były złe uczynki ich” (Jan 12:46; 3:19-21). Innymi słowy, nasz Pan tu wskazuje, że ludzkość uległa takiej deprawacji, rozwinęła taką sympatię
kol. 2
do grzechu i stała w takiej sprzeczności z absolutną prawdą, sprawiedliwością i prawością, iż światłość nie była dla niej atrakcyjna, była raczej mniej pociągająca, niż błąd. Pan wyjaśnił, że w tym tkwi owa tajemnica nienawiści, jaką wywołała Jego obecność, nienawiści, która doprowadziła do ukrzyżowania Go. Ciemność „nienawidzi światłości i nie idzie na światłość, aby nie były zganione uczynki jej”, gdyż naturą światła jest rozpraszanie ciemności. Dziwna rzecz, ale ciemność nie była ograniczona do nieświadomych wówczas i nie jest dzisiaj. Ona nie ma względu na stanowiska. Najbardziej zdecydowanymi sługami ciemności i najbardziej przeciwnymi światłu Prawdy, które promieniowało z życia i nauk naszego Zbawiciela, byli najwyżsi kapłani, doktorzy prawa i przewodzący faryzeusze. ,,A wielki lud rad go słuchał”. Prawdę powiedziawszy, moce ciemności są największe w jednostkach bardziej wpływowych i bardziej wykształconych. Sam szatan nie stał się księciem ciemności z powodu ignorancji czy głupoty, lecz z powodu pychy i grzesznej ambicji, która wiodła go do sprzeciwienia się Boskiemu Planowi (Mar. 12:37).

      Nasz Pan nie tylko poinformował nas, że możliwości emanowania Jego światła były ograniczone przez otaczające Go ciemności wpływów szatańskich i przez ludzką deprawację oraz złą ambicję, lecz także, iż to samo w odpowiednim stopniu spełni się w życiu Jego naśladowców, to znaczy, że oni dalecy będą od stania się luminarzami, potężnymi słońcami na firmamencie spraw ziemi, rozpraszającymi jej ciemności, że będą jedynie małymi światłami lub świecami. Pan przestrzega nas przed zniechęceniem się lub wstydzeniem się Go, wstydzeniem się światła zachęcając do osadzenia swoich świec na świeczniku tak, by mogły świecić dla tych wszystkich, którzy są

poprzednia strona – następna strona