Sztandar Biblijny nr 21 – 1986 – str. 154
trzy godziny przed zakończeniem się tego dnia o szóstej godzinie po południu. Następnie znajdował się w grobie przez cały kolejny dzień – sobotę, która kończyła się o szóstej po południu, a potem przez połowę następnego dnia – niedzieli – do szóstej rano, co stanowi w całości okres trzydziestu dziewięciu godzin rozciągający się jednakże na trzy dni.
Biblia nie mówi, że Jezus zmartwychwstał po trzecim dniu, mówi że powstał trzeciego dnia (Mat. 16:21; 17:23; 20:19; Łuk. 24:7, 21; Dz. 10:40; 1Kor. 15:3, 4). Tak więc, czas ten nie był koniecznie okresem pełnych trzech dni i trzech nocy, lecz był to okres, który rozciągał się na trzy dni i trzy noce, które policzono jako pełne trzy dni i trzy noce. Pamiętamy również, że Jezus nawet przez dłuższy okres był tam, gdzie serce czy pragnienia Jego wrogów życzyły sobie, aby się znalazł; oczywiście dłużej niż przez okres, podczas którego był w grobie. Lecz w każdym przypadku były to części trzech dni. Tak więc, ten znak również się wypełnił.
WZNIESIENIE KOŚCIOŁA W CIĄGU TRZECH DNI
Następny znak wymieniony został w Ewangelii Jana 2:18-21:
„Tedy odpowiedzieli Żydzi … Cóż nam za znak pokażesz … Odpowiedział Jezus … Rozwalcie ten kościół, a we trzech dniach wystawię go. Rzekli tedy Żydzi: Czterdzieści i sześć lat budowano ten kościół, a ty go we trzech dniach wystawisz? Ale on mówił o kościele ciała swego”.
Wielu uważa, że powyższe słowa odnoszą się do zmartwychwstania Jezusa trzeciego dnia po przyjęciu przez Niego ciała noszącego ślady gwoździ i ran zadanych włócznią, w którym umarł. Lecz jak to pokazaliśmy na podstawie Pisma Świętego (1Kor. 15:45; 2Kor. 3:17; 5:16; 1Piotra 3:18 itd.), Jezus w swym duchowym ciele, danym Mu w chwili zmartwychwstania, jest potężną istotą duchową i jak inne istoty duchowe – aniołowie – nie jest obciążony ciałem cielesnym, a więc, podobnie jak one (patrz 1Moj. 18 itd.) mógł się (po swym zmartwychwstaniu) materializować i rzeczywiście materializował się w obecności ludzi w różnych „postaciach” (Mar. 16:12), włączając w to postać ciała naznaczonego śladami gwoździ i włóczni, aby im dowieść (a) że rzeczywiście powstał z śmierci i (b) że został przemieniony, że był potężną duchową istotą i nie miał już dłużej skazitelnego ciała, lecz nieskazitelne (1Kor. 15:37, 42).
Musimy jednak pamiętać, że wyrażenie ciało Chrystusowe jest używane w Piśmie Świętym w większym i szerszym znaczeniu w odniesieniu do prawdziwego Kościoła (1Kor. 12:12-27 itp.), do ciała Chrystusowego. Nawet pomimo tego, iż Ciało to miało się znaleźć w stanie śmierci, bramy piekła (hadesu, grobu) nie mogły mieć nad nim władzy (Mat. 16:18). Tak jak Jezus nie mógł być zatrzymany przez bramy
kol. 2
hadesu, lecz został obudzony ze stanu śmierci, tak też członkowie Ciała zostali również obudzeni w pierwszym zmartwychwstaniu (Dz. 2:24; Jan 14:19).
Zmartwychwstanie członków Ciała następuje po upływie trzech dni od czasu, o którym mówił Jezus. Wiemy, że Biblia używa terminu „dzień” nie tylko w sensie dwudziestoczterogodzinnego okresu, lecz również jako okres tysiąca lat (2 Piotra 3:8). Jezus mówił te słowa w piątym tysiącletnim dniu od momentu stworzenia rodzaju ludzkiego, następnym jest szósty tysiącletni dzień, a obecny siódmy tysiącletni dzień jest okresem zmartwychwstania członków Ciała. I w taki sposób w ciągu trzech długich dni wypełnia się ten znak.
TRZY ZNAKI BOŻE POKAZANE PRZEZ MOJŻESZA
W 2Moj. 3 Jehowa powiedział Mojżeszowi, że powinien pójść i wyzwolić Izraelitów spod panowania Egiptu. W 2Moj. 4:1-9 czytamy: „Potem odpowiadając Mojżesz, rzekł: Ale oto, nie uwierzą mi … I rzekł mu Pan: Cóż jest w ręce twojej? I odpowiedział: Laska. I rzekł: Porzuć ją na ziemię: i porzucił ją na ziemię, a obróciła się w węża … I rzekł Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę twoją, a ujmij go za ogon … i ujął go i obrócił się w laskę w ręce jego. Abyć uwierzyli, iż ci się ukazał Pan, Bóg ojców ich … I rzekł mu Pan … Włóż teraz rękę twoją w zanadrze twoje; i włożył rękę swoją w zanadrze swoje; i wyjął ją, a oto, ręka jego była trędowata jako śnieg. I rzekł: Włóż znowu rękę twoją w zanadrze twoje; i włożył znowu rękę swoją w zanadrze swe; a gdy ją wyjął z zanadrza swego, a oto, stała się znowu jako inne ciało jego. I … weźmiesz wody rzecznej, i wylejesz ją na ziemię; tedy się przemieni woda ona którą weźmiesz z rzeki, a obróci się w krew na ziemi”.
Były to trzy znaki dane przez Boga Mojżeszowi, który jest tu wykorzystany jako typ przedstawiający Chrystusa, przedniejszego Proroka i Zakonodawcę (5Moj. 18:15-18). Opisaliśmy w związku z Ewangelią Jana 2:18-21 wzbudzenie przez Boga ciała Chrystusowego w trzecim tysiącletnim dniu, co zostało przedstawione przez drugi znak. Boża moc udzielona Chrystusowi (ręka – 1Piotra 5:6) została ukazana za pośrednictwem Kościoła, który podczas wieku Ewangelii (Kościoła) znajdował się w ciele, w niedoskonałym stanie symbolicznie był dotknięty trądem; trąd jest typem lub obrazem przedstawiającym grzech, niedoskonałość. Jednak moc Boża udzielona Chrystusowi (ręka) ujawnia się raz jeszcze w doskonałości przez bezgrzeszny narodzony z Ducha Kościół w czasie zmartwychwstania (Rzym. 8:19-21).
Pierwszy znak – będący upuszczeniem laski przez Mojżesza i zamienieniem się jej w węża – jest związany z dozwoleniem przez Boga na zło. Bóg złagodził swą władzę (laska),