Sztandar Biblijny nr 18 – 1986 – str. 58
mówi bezpośrednio przez Izajasza, jak w wersecie 17, lecz w innych przypadkach Izajasz mówi od siebie jak w wersecie 16. Od początku swego prorokowania nie mówił „w skrytości”, lecz otwarcie, publicznie i od początku swego prorokowania zawsze „tam był”, gotowy do mówienia na polecenie Jehowy (porównaj z Izaj. 6:8).
Trynitarze żądają, abyśmy wierzyli, iż Jezus musi być Jehową, ponieważ jest naszym wielkim nauczycielem, jak o tym czytamy w Izaj. 54:13, „A wszyscy synowie twoi będą wyuczeni od Pana [Jehowy], i obfitość pokoju będą mieli synowie twoi”. Jednak Jezus sam twierdził, iż jest jedynie przedstawicielem Ojca, mówiąc: „Nauka moja nie jestci moja, ale tego, który mię posłał. Jeśliby kto chciał czynić wolę jego, ten będzie umiał rozeznać, jeźli ta nauka jest z Boga, czyli ja sam od siebie mówię … Przetoż to, co ja wam mówię, jako mi powiedział Ojciec, tak mówię … Albowiem słowa, któreś mi dał, dałem im” (Jan 7:16, 17; 12:50; 17:8).
Wszystkie rzeczy są od („z którego”) Ojca i przez Syna (1Kor. 8:6). Nie mamy trudności w wyrażaniu uznania Synowi i Ojcu za dzieło stworzenia (Jan 1:3; Izaj. 40:28), ponieważ Paweł wyjaśnia, że Syn, jak zawsze, był czcigodnym przedstawicielem Ojca: „Bóg … W te dni ostateczne mówił nam przez, Syna swego, którego postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego i wieki uczynił” (Żyd. 1:1, 2).
JEZUS POTĘŻNYM PRZEDSTAWICIELEM JEHOWY
„Bo choć są, którzy bogami nazywani bywają i ma niebie i na ziemi: (jakoż jest wiele bogów i wiele panów.) Ale my mamy jednego Boga Ojca, z którego wszystko, a my w nim; i jednego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego wszystko a my przezeń” (1Kor. 8:5, 6).
Apostoł Paweł przedstawia tutaj sprawę bardzo jasno. Wierzymy w to dokładnie: wszystkie rzeczy są od Ojca – Jehowy: On jest Pierwszą Przyczyną wszystkich rzeczy i wszystkie rzeczy są przez, lub za pośrednictwem narzędzia, którym jest Pan Jezus. Jezus był Przedstawicielem Jehowy we wszystkich rzeczach: „Wszystkie rzeczy przez nie się stały, a bez niego nic się nie stało, co się stało” (Jan 1:3). On jest „obrazem Boga niewidzialnego i pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych. Albowiem przezeń stworzone są wszystkie rzeczy, które są na niebie i na ziemi, widzialne i niewidzialne … wszystko przezeń i dla niego stworzone jest. A on jest przed wszystkimi, i wszystko w nim stoi” (Kol. 1:15-17). „Bóg, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa” (Efez. 3:9). Ponownie Apostoł oświadcza, iż jest „Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nade wszystko” (Efez. 4:6).
Jezus dał takie samo świadectwo. Twierdził, iż nie był Ojcem, lecz Synem Ojca, posłusznym synem (Jan 9:35-37; 10:36-38), który nie czynił swojej woli, lecz wolę swego Ojca. Powiedział: „Mójci jest pokarm, abym czynił
kol. 2
wolę tego, który mię posłał, a dokonał sprawy jego” (Jan 4:34). „Nie może Syn sam od siebie nic czynić”; „Nie mogęć ja sam od siebie nic czynić … Nie iżbym czynił wolę moje, ale wole cnego., który mię posłał” (Jan 5:19, 30; 6:38)! Jezus powiedział, „Wy mię nazywacie nauczycielem i Panem, a dobrze mówicie; bomci jest nim” (Jan 13:13) i jeszcze, „I nikogo nie zówcie ojcem waszym na ziemi; albowiem jeden jest Ojciec wasz, który jest w niebiesiech” (Mat. 23:9). A po swym zmartwychwstaniu nazywał jeszcze Boga swoim Ojcem i naszym Ojcem: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, i do Boga mego i Boga waszego” (Jan 20:17). To jest „Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa”, który przez Chrystusa „odrodził nas [Kościół]” (1Piotra 1:3).
PATRZENIE „NA MIĘ, KTÓREGO PRZEBODLI”
Zach. 12:10 jest wersetem, na którym głównie opierają się trynitarze, aby udowodnić iż imię Jehowa należy do Jezusa. Jehowa mówi: „I wyleję na dom Dawidowy, i na obywateli Jeruzalemskich Ducha łaski i modlitw, a patrzyć będą na mię, którego przebodli; i płakać będą nad nim płaczem, jako nad jednorodzonym; gorzko, mówię, płakać będą nad nim, jako gorzko płaczą nad pierworodnym”.
Ponieważ Jehowa odnosi się do Mesjasza, który był przebity i określony zaimkiem „mię”, trynitarze cytują po prostu Obj. 1:7 i traktują swój dowód jako kompletny. Jednak myślący czytelnik od razu zauważy niezgodność: mówca w tym wersecie mówi o Mesjaszu używając zaimków „mię” i „nim” w tym samym zdaniu. Oczywiście błąd wkradł się do tego tekstu. Pewna liczba dawnych rękopisów daje bardziej godny tekst w ten sposób: „patrzyć będą na niego, którego przebodli; i płakać będą nad nim płaczem, jako nad jednorodzonym; gorzko, mówię, płakać będą nad nim” (zobacz ASV, przypis u dołu). Tak poprawiony tekst stanowczo nie naucza, że Mesjasz jest Jehową.
Kiedykolwiek Pismo Święte podaje słowo „Bóg” w znaczeniu Najwyższego Bóstwa, odnosi się ono jedynie do Ojca, jak już o tym wzmiankowano. Dlatego Jezus w modlitwie nazywa swego Ojca „samym prawdziwym Bogiem”, pomijając siebie (Jan 17:3). Biblia rzeczywiście odnosi się do Ojca Niebieskiego jako Jezusowego Boga (Jan 20:17). Apostoł Paweł, przeciwstawiając chrześcijańskie stanowisko pogańskiemu czczeniu licznych bogów, oświadcza: „Ale my mamy jednego Boga Ojca”, przypisując jednak Jezusowi niższe stanowisko w panowaniu (1Kor. 8:6). Nasz Pan Jezus jest niższym od Ojca i wiecznie Mu poddanym, pomimo Jego obecnego bardzo wysokiego stanowiska w wywyższeniu i Boskiej łasce, jak to Paweł wyraźnie oświadcza: „A chcę, abyście wiedzieli, iż każdego męża głową jest Chrystus, a głową niewiasty mąż; a głową Chrystusową Bóg” (1Kor. 11:3).
„A potem będzie koniec, gdy odda [Chrystus] królestwo Bogu i Ojcu. … A gdy mówi, że