Sztandar Biblijny nr 223 – 2008 – str. 44

      Ponadto, Biblia mówi, że Aniołowie są synami Boga (1Moj. 6:2,4; Hioba 38:7) i że Jezus przyprowadza wielu synów z ludzkiej rodziny do chwały (Jana 1:12; 1Jana 3:1, 2; Żyd. 2:9-11). Wszyscy wierzący, którzy słusznie i szczerze modlą się do Boga jako „Ojca”, są dziećmi Bożymi, aktualnie lub prospektywnie (Łuk. 11:1, 2, 13; Efez. 5:1; 1Jana 5:18). W rzeczywistości sam Adam był synem Bożym (Łuk. 3:38)! Z pewnością Bóg ma synów!

      Bóg, w Swym przymiocie miłości, symbolicznie połączył się z obietnicą związaną przysięgą (reprezentowaną przez Sarę – 1Moj. 18:10; 22:16-18) jako symboliczną „żoną” i w odpowiednim czasie z tego związku został zrodzony Kościół. Najpierw Bóg połączył się z Przymierzem Zakonu, reprezentowanym przez Hagar i z tego związku, jako symboliczny syn, narodził się naród Izraela, reprezentowany w Ismaelu (1Moj. 16:15; Gal. 4:22-31).

      Następnie, w Tysiącletnim Pośredniczącym Królestwie na ziemi, które niebawem nadejdzie, Bóg połączy się z Nowym Przymierzem jako Swą symboliczną żoną, reprezentowaną przez Keturę, trzecią żonę Abrahama i da życie wielu symbolicznym dzieciom, jako Swemu potomstwu (1Moj. 25:1-4). Te „dzieci zmartwychwstania” zostaną zrodzone przez służbę Jezusa i Kościoła, Chrystusa – Głowy i Ciała, którzy w Jego imieniu doprowadzą chętnych i posłusznych do życia wiecznego na ludzkim poziomie istnienia (Łuk. 20:27-36). Widzimy zatem, że Mahomet, pomimo dobrych intencji, nie był w harmonii z Bogiem ani w tej, ani w wielu innych sprawach.

      Biblia w wielu miejscach wyraźnie stwierdza, że Jezus został ukrzyżowany i umarł za nasze grzechy (Mat. 27:35-50; Jana 19:16-30; 1Kor. 15:3, 4). W przeciwieństwie do tego, Koran w odniesieniu do Jezusa mówi: „Oni nie uśmiercili i nie ukrzyżowali go, lecz zrobili coś na podobieństwo tego. … Oni nie zabili go na prawdę, lecz Bóg zabrał go do Siebie.” Mahomet najwidoczniej wierzył, że to „sobowtór”, „podobieństwo” Jezusa zostało ukrzyżowane, a nie Sam Jezus i że przed ukrzyżowaniem Jezus został wzięty do nieba! Ten błąd Koranu unieważnia Okup, centralną doktrynę Biblii, która wymagała śmierci doskonałego człowieka Jezusa, jako okupu, równoważnej ceny, za Adama i jego rodzaj (Mat. 20:28; 1Tym. 2:5, 6).

      Nawiasem mówiąc, istnieje podanie oparte na Koranie (sura 17:1), że Mahomet w czasie jednej nocy został zabrany na niebiańskim wierzchowcu w towarzystwie anioła Gabriela, „z świętej świątyni w Mekce do świątyni w Jeruzalem”, skąd przy pomocy niebiańskiej drabiny został wzięty do Boga i połączył się z Nim!

ANIOŁOWIE I WSTAWIENNICTWO

      Biblia uczy, że człowiek, nawet w swym pierwotnym stanie doskonałości, był uczyniony niższym niż aniołowie (Ps. 8:4, 5; Żyd. 2:6, 7; 2Piotra 2:10, 11) i że nawet święci Boży aniołowie nie powinni być czczeni, lecz tylko Bóg i Chrystus. Natomiast według Koranu, Bóg wymagał, by aniołowie uczcili doskonałego Adama: „Kiedy powiedzieliśmy aniołom: 'Pokłońcie się i uczcijcie Adama’, 'Upadnijcie przed Adamem’, oni wszyscy upadli na twarz oprócz Eblisa, który był djinnem” (sura 2:32; 7:10; 17:63; 18:48; 20:115). Przywódca djinnów, złych duchów, jest zwany „szaitan” lub Eblis. Uważa się, że jego upadek nastąpił w wyniku odmowy uczczenia Adama i dlatego został przeklęty! Mówi się też, że on otrzymał władzę nad tymi z ludzi, którzy zostali przez niego zwiedzeni.

      Biblia mówi nam, że Jezus jest orędownikiem Kościoła (1Jana 2:1, 2), że to Chrystus wstawia się za wierzącymi (Rzym. 8:27,34). Zatem On wiecznie żyje, by wstawiać się za nimi (Żyd. 7:24; 9:24) i w nikim innym nie ma nadziei na życie wieczne (Jana 14:4, 6; 15:4, 5; Łuk. 10:22; Dz. 4:12; 16:31). Koran, wprost przeciwnie, uznaje dobrych aniołów za urzędników Chrystusa, którzy wstawiają się i orędują na korzyść wierzących: „O, Panie nasz!” przypuszczalnie mówią aniołowie, „przebacz … tym, którzy zwracają się do ciebie i podążają twą ścieżką; strzeż ich od cierpień piekła … i doprowadź ich do ogrodów Edenu.” „Aniołowie sławią chwałę swego Pana i proszą o przebaczenie dla mieszkańców ziemi” (sura 40:7, 8; 42:3).

POCIESZYCIEL

      Biblia mówi nam, że Jezus przed ukrzyżowaniem i śmiercią obiecał Swym uczniom, iż w czasie Swej osobistej nieobecności, w celu ich oświecenia, pomocy i zachęty, pośle im „Pocieszyciela [lub Pomocnika, gr. parakletos], którym jest Duch Święty” (Jana 14:26, KJV, Jana 15:26).

      Istnieje podobnie brzmiące greckie słowo, periclytos, które w tłumaczeniu na arabski brzmi ahmed i znaczy czczony, a pochodzi z tego samego rdzenia hamad co imię Mahometa. Zgodnie z tym, błędnie biorąc parakletos jako periclytos, mylnie potraktował to jako dowód, że on sam był tym obiecanym! Dlatego czytamy w Koranie: „I pamiętamy, kiedy Jezus, syn Marii powiedział: 'O, dzieci Izraela! Prawdą jest, że jestem Boskim apostołem dla was, by potwierdzić prawo, które było przede mną i ogłosić, że apostoł, który przyjdzie po mnie, będzie nosił imię Ahmad!'” (sura 61:6)