Sztandar Biblijny nr 223 – 2008 – str. 41
Tam czytamy nie tylko o obietnicach radości, która ma nastąpić, lecz także o ostrzeżeniach i karaniu z powodu grzechu i samolubstwa, którymi przesiąknięte są sprawy świata. Dostrzegamy tam wzmianki odnoszące się do fal ucisku, które nawiedzą ziemię (Psalm 107:23-27; Izajasza 34:1, 2, 8; 66:16; Daniela 12:1; Joela 1:15; Sofoniasza 1:14-18; 3:8; Malachiasza 4:1), okropnie wstrząsając i ostatecznie niszcząc te wszystkie instytucje, które zostały ustanowione przez człowieka, by przez wiele wieków kierować i kontrolować ludzkie sprawy.
Obecnie w tym dniu ucisku, rozczarowania i duchowego przygnębienia, mroczne siły międzynarodowego terroryzmu są aktywne na całym świecie. One działają potajemnie, wiele spiskując nie tylko w celu zniszczenia Izraela, lecz także upadku chrześcijaństwa i całej zachodniej kultury.
W innym sektorze politycznie radykalni rewolucjoniści wraz ze swym anarchistycznym trzonem demonstrują przeciw siłom i planom globalnego kapitalizmu, usiłując go zniszczyć. Pod naciskiem tej groźby gniewne, lecz bojaźliwe narody starego autokratycznego porządku w chrześcijaństwie, zbierają się razem, powołując i łącząc wspierające ich instytucje, w celu przeciwstawienia się temu szturmowi. Te rzeczy znamionują początek śmiertelnej walki przestarzałego porządku społecznego. Gdy wzrasta znajomość, wielka ulewa Prawdy porywa tę „ucieczkę kłamstw”, w której rządzące siły, świeckie i religijne, dotychczas ukrywały swe niecne czyny (Daniela 12:1, 4; Izajasza 28:17). Światowa prasa powszechnie informuje o sensacyjnym ujawnianiu i demaskowaniu korupcji na wysokich stanowiskach, potęgującej cynizm, samolubstwo, podejrzliwość i zachłanność panujące we wszystkich częściach obecnego, coraz bardziej materialistycznego i niemoralnego społeczeństwa.
Narastający na świecie ucisk i obecna krytyczna sytuacja na Bliskim Wschodzie, dobitnie wskazu ją na bliskość ostatecznej, desperackiej walki Izraela. Będzie to „czas ucisku Jakuba” (Jeremiasza 30:7; Zachariasza 14:1, 2).
IZRAEL BĘDZIE OCALONY
Bóg obiecał, że On ocali Izrael w godzinie jego największej potrzeby i że On rozbije narody, które wyruszą przeciw niemu w tym dniu (Zachariasza 14:2, 3). Te budzące grozę proroctwa Ezechiela 38 i 39 oraz Zachariasza 14 coraz bardziej stawały się tematem eschatologicznych studiów i zaczęły się wyłaniać z chronologicznego zaćmienia wraz z utworzeniem państwa Izrael w 1948 roku. Zważywszy, że od 2500 lat przed tym czasem nie było żadnego narodu Izraela, który mógł być zaatakowany. Wraz z obecnymi doniesieniami światowych wydarzeń, szczególnie tych, które koncentrują się na trudnej sytuacji Izraela, znaczenie tych proroctw ukazuje się coraz jaśniej. Znaki proroczych czasów, w których żyjemy, zaczynają być wyraźnie dostrzegane.
Jeśli chodzi o Żydów z diaspory, którzy nie miłują Syjonu, lecz usiłują zasymilować się i znaleźć zapomnienie, nie mają oni żadnej świadomości co do tych znaków. Oni utracili te szczególne błogosławieństwa obiecane narodowi Izraela. W najlepszym razie oni jedynie mogą mieć udział w mniejszych błogosławieństwach, które nadejdą dla pogańskiego świata, którego oni z wyboru stali się częścią, wtedy gdy wszyscy ostatecznie poznają Prawdę (Izajasza 11:9, 10; 60:3; Malachiasza 1:11).
Wielki, bezprzykładny czas ucisku przepowiedziany przez Daniela (Daniela 12:1) potęguje się i zbiera siły od czasu wybuchu I Wojny Światowej w 1914 roku. Jego straszny punkt kulminacyjny jest przed nami. Nadchodzi dzień, w którym rewolucyjne i anarchistyczne masy dokończą swego dzieła na świecie. Nie będzie już więcej sił, które rządzą narodami w tym obecnym porządku rzeczy (Izajasza 24:17-20). Jednak tuż poza tymi chmurami ucisku, radości, obiecane błogosławieństwa, także mają być dostrzeżone. To oko Wiary dostrzega nadchodzący czas, kiedy ludzie, pod Boskim przewodnictwem i nadzorem, przekują oręż wojenny w narzędzia błogosławienia i nauczą się, by nigdy nie wszczynać już wojen (Izajasza 2:4; Micheasza 4:3). Bóg obiecał ustanowić nowy porządek rzeczy, w którym ludzie nauczą się czynić to, co jest prawe (Ozeasza 2:18; Psalm 46:8-10; Psalm 67; Izajasza 26:9). Wtedy „Wszystkie krańce ziemi ujrzą zbawienie Boga naszego” (Psalm 98:3; 67:7).
OD ROZPACZY DO SZCZĘŚCIA
Jak taka transformacja może być osiągnięta? Ponieważ odpowiedź na to pytanie leży daleko poza możliwościami rozumu człowieka, ponownie zwracamy się do wspaniałego Boskiego Słowa, udzielonego za pośrednictwem Proroków starożytności.