Sztandar Biblijny nr 223 – 2008 – str. 40

Na niezdatnych do żeglugi, niebezpiecznie przeładowanych łodziach, przekraczali wschodnie wody Morza Śródziemnego i pomimo brytyjskich prób powstrzymania tej fali, często surowymi i nierozważnymi metodami, wielu uchodźców dopłynęło. Dotarli do brzegu, przedzierając się przez powstrzymujących ich brytyjskich żołnierzy, by ucałować ziemię, za którą wkrótce mieli walczyć. Światowa opinia zwróciła się przeciw Wielkiej Brytanii, która zakończyła mandat i odwołała swą administrację w 1948 roku.

      29 listopada 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję nakazującą ustanowienie państwa Izrael w Ziemi Świętej i 14 maja w 1948 roku w Tel Avivie, wbrew wszelkiemu historycznemu precedensowi i prawdopodobieństwu, syjonistyczni liderzy z Dawidem Ben Gurionem na czele, proklamowali odrodzenie państwa Izrael (Ezechiela 37:11). Pięć krajów arabskich natarło następnego dnia i szybko nauczyło się pierwszej z serii gorzkich lekcji – że Izrael przybył, by tutaj pozostać. Gdy przed wojenni syjoniści nie zdołali przekonać swych żydowskich braci do powrotu przez „łowienie” ich na przynętę syjonistycznego ożywienia, to „łowcy”, choć brutalnymi metodami, dokonali swego dzieła (Jeremiasza 16:14-16). Świat patrzył ze zdziwieniem, Arabowie i Rosja obawiali się i rzucali groźby, lecz wszystko to na próżno, ponieważ przyszedł czas, by Bóg przywrócił łaskę Syjonowi.

OSKARŻENIA O RASIZM

      Od tego czasu cele syjonizmu stały się przedmiotem wielu politycznych przekręceń. „Rasizm” jest zupełnie słusznie odrzucany i potępiany przez liczne państwa zrzeszone w ONZ i w tym dostojnym zgromadzeniu nikt nie może otwarcie atakować Żyda za to, że jest Żydem i że posiada ojczyznę. Zatem narody i jednostki, które nienawidzą Żydów – atakują ich nie jako Żydów, lecz jako syjonistów, którzy pracowali dla sprawy odzyskania ojczyzny i odzyskali ją. Wśród wielu hałaśliwych głosów budzących się przeciw państwu Izrael inni partnerzy komunizmu i islamu zjednali się we wspólnym wzniecaniu fałszywych przedstawień, strachu i nienawiści wobec kwestii syjonizmu. „Syjonizm”, mówią na swoje usprawiedliwienie, „jest rasizmem”, a forum Narodów Zjednoczonych od dawna jest wykorzystywane jako trybuna do tych ataków.

      Kiedy zasoby ropy znajdujące się w krajach islamskich stają się coraz bardziej niezbędne do podtrzymania gospodarki zachodniego świata, nawet potencjalni sprzymierzeńcy Izraela są przestraszeni i wypowiadają się przeciw niemu lub milczą, gdy powinni zająć głos w jego obronie. Bowiem od wielu lat Arabowie wywierają bezpośredni lub ukryty nacisk na kraje potrzebujące ropy, w celu osamotnienia Izraela. Ten nacisk jest przyczyną specyficznych zachowań obserwowanych w politycznych postawach wielu krajów, w działaniu licznych międzynarodowych zgromadzeń, w przedsięwzięciach finansowych i handlowych oraz w bardzo nieprzychylnych reportażach i opiniach, często pojawiających się w światowej prasie.

      Czy Izrael może przetrwać? Prócz tych wszystkich zewnętrznych trudności, Izrael ma również świeckie i religijne odłamy w swym własnym społeczeństwie, które walczą ze sobą na ulicach oraz rasową i kulturową mieszaninę, która utrudnia ocenę. Lecz ponieważ lud Izraela jest miłośnikiem Syjonu, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba będzie im błogosławił i objawi im Samego Siebie przez Swe potężne dzieła, które jeszcze mają nastąpić. Każda trudność, z którą się spotykają, ostatecznie obróci się dla ich dobra, gdy przez ciężkie lekcje, które Bóg im zsyła, powrócą do zasad Przymierza Zakonu oraz słów i obietnic swych natchnionych Proroków.

      Zastanówmy się nad kwestią tak zwanych „antysyjonistycznych Żydów.” Czyż nie ma sprzeczności w tym określeniu? Jakie stanowisko zajmą ci Żydzi, gdy Bóg wyzwoli Syjon (Psalm 69:36; 102:14-17; 132:13; Izajasza 2:3; 30:19)? To „wyzwolenie” właśnie się rozpoczęło. Gdy badamy tę część proroctw, które jeszcze się nie wypełniły, dostrzegamy, że przyszłość Izraela jest zapewniona i chociaż jego obecny los jest najeżony wieloma niebezpieczeństwami, to jego przyszłość naprawdę będzie bezpieczna i wspaniała.

PRZYSZŁOŚĆ

      Wskazówka do przyszłości częściowo leży w przeszłości, co zupełnie jasno widać w proroctwie Izajasza 30:20, 21. Ci święci mężowie starożytności, Prorocy, pisali będąc pobudzani przez ducha Bożego. Przez nich mamy Boskie zapewnienie, że we właściwym czasie wszystkie biblijne proroctwa i obietnice na pewno zostaną wypełnione (Izajasza 55:10, 11).

—————
w ramce

„Ale ty, Izraelu, sługo mój! Ty Jakubie, którego obrałem, … Nie bój się! Bom Ja z tobą. … Wzmocnię  cię,  a dam  ci  pomoc i podeprę  cię  prawicą sprawiedliwości swojej!” (Izajasza 41:8-10).
——————