Sztandar Biblijny nr 211 – 2006 – str. 45

będą na próbie podczas Wieku Tysiąclecia, a jeżeli okażą się wierni uzyskają życie wieczne.

KUSZENIE EWY

      P: W jaki sposób Ewa była kuszona do grzechu?

      O: Bóg zakazał Adamowi i Ewie jedzenia owocu ze ściśle określonego drzewa w ogrodzie. On tak postanowił nie dlatego, że owoc tego drzewa zaszkodziłby im, gdyby go zjedli, lecz jedynie w celu wypróbowania ich posłuszeństwa względem Niego. Dlatego Bóg nie da wiecznego życia nikomu, kto w próbie i sprawdzianie nie udowodni, poza wszelką wątpliwość, że przez całą wieczność będzie posłuszny i wierny Jemu. Tak więc Bóg, w celu wypróbowania ich posłuszeństwa, użył drzewa i zakazanego owocu, które było naturalnym drzewem z prawdziwymi owocami. Wówczas na widownię wyszedł szatan i przez swoje kłamstwo zwiódł Ewę, aby uwierzyła, że gdy zje zakazany owoc, to w rzeczywistości nie umrze, tylko będzie się wydawać, że umarła; i że śmierć nie oznacza bycia martwym, ale żywym (#1 fałszerstwo). Następnie oszukał ją, że będzie żyć naprawdę, lecz w innej formie egzystencji; że stanie się istotą duchową, z bogami, podobnie, jak duchami są aniołowie (#2 fałszerstwo). Następnie podał jej inne kłamstwo (#3 fałszerstwo), że jako duch będzie doświadczać szczęścia lub mąk. Przez to trzecie oszukaństwo, szatan miał nadzieję, że Ewa uwierzy, iż ona i Adam będą szczęślwi, jeżeli będą wykonywać to, co on by sobie życzył, a przechodzić męki, jeżeli nie będą wykonywać jego poleceń. Można zauważyć, że te trzy błędy są podstawą wszystkich pogańskich religii i że podczas ciemnych wieków zostały wprowadzone i przyjęte przez całe chrześcijaństwo. Tak więc te trzy pierwsze kłamstwa szatana do dzisiaj są przez niego stosowane do okłamywania i czynienia sobie niewolników z prawie całego rodzaju.

SAMOBÓJSTWO – ODPOWIEDZIALNOŚĆ MORALNA

      P: Proszę o przedstawienie prawidłowej myśli odnośnie końca osoby, która popełniła samobójstwo. Czy poniesie za to karę? Czy śmierć jest karą dla takiej osoby?

      O: Nauka, że ludzie, którzy popełnili samobójstwo są bezpowrotnie straceni, powstała w ciemnych wiekach. Myślą tej nauki było to, że samobójca, popełniający w swoim ostatnim czynie grzech, wskazywał na to, że jego umysł i serce nie były w zgodzie z zarządzeniem Boga do ostatniej chwili życia. Ta myśl, że śmierć kończy wszelkie nadzieje, podtrzymuje teorię, że zapłatą za samobójstwo są wieczne męki. Wierzymy, że takie myślenie jest złe pod każdym względem. Właściwy pogląd, zgodny z Biblią jest następujący:

      Adam był nieposłuszny Bogu i został skazany na śmierć. Dlatego jego rodzaj był zrodzony w nieprzychylnych warunkach pod względem umysłowym, moralnym i fizycznym; jedni bardziej, inni mniej zdegradowani.; niektórzy z bardzo słabym zdrowiem, niektórzy na bardzo niskim poziomie moralnym, a inni z bardzo słabymi władzami umysłowymi. Często te wszystkie trzy przyczyny skłaniają kogoś do takiego czynu. Osoba znajdująca się w takich przygnębiających warunkach jest umysłowo osłabiona i nieświadoma; w innym przypadku nie targnęłaby się na swoje życie. Tak więc kłopot takiej osoby wynika ze słabości umysłu i wyroku spowodowanego wykroczeniem Adama. Taka osoba ma udział w karze Adama – karze śmierci, a kiedy umiera – nieważne w jaki sposób – wchodzi całkowicie pod skutek tej kary – nic więcej. Nie ma żadnej wzmianki o wiecznych mękach w karze śmierci. „Zapłatą za grzech jest śmierć” (Rzym. 6:23).

      Bóg zlitował się nad Adamem nie przez odwołanie decyzji Boskiego Sądu ani oczyszczenie winowajcy, lecz w inny sposób – dostarczając odkupienie przez śmierć Chrystusa. Śmierć Jezusa, przez Boskie postanowienie, przykrywa grzech Adama – nie tylko jego pierwsze wykroczenie i karę za nie, ale od tego czasu również wszystkie wykroczenia jego potomków.

      Odkupienie świata oznacza jego ostateczne uwolnienie spod potępienia śmierci. Tysiąc lat panowania Chrystusa – Tysiąclecie – jest czasem wyznaczonym przez Boga na uwolnienie wszystkich. Przy jego zakończeniu, cała ludzkość będzie uwolniona spod pierwotnego potępienia i będzie jej udzielona zupełna możliwość odzyskania wszystkiego, co zostało utracone. Chorzy umysłowo, moralne, religijne i fizyczne – wszyscy otrzymają sposobność zupełnego powrotu do ludzkiej doskonałości.

      Stan ludzi światowych różni się od stanu, w jakim znajduje się lud Boży, który żyje obecnie życiem poświęconym; lecz dzień sądu dla świata należy jeszcze do przyszłości (Dz. 17:31; 2Piotra 3:7,8). Oni otrzymają swoją pierwszą zupełną i całkowitą sposobność i próbę do życia po ustanowieniu ziemskiej sfery Królestwa. Tymczasem „ciemności pokryją ziemię, a zaćmienie narody (Izaj. 60:2), ponieważ szatan „bóg świata tego oślepił zmysły, to jest w niewiernych” (2Kor. 4:4).

      Wówczas nastąpił wielki wzrost samobójstw. Dziwimy się, że większość ludzkości, bez Boga, bez nadziei, bez świadomej wiedzy na temat Boskiego Planu Wieków, przewidującego błogosławienie wzdychającego stworzenia, nie jest kuszona do odejścia z obecnego życia – widząc w nim wiele zmartwień, chorób, cierpienia, smutków, rozczarowań, itd. i bez żadnej szczególnej wartości, szczególnych błogosławieństw, możliwości i widoków, takich jakie my widzimy i radujemy się nadzieją ich realizacji. „Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest” (Przyp. 29:18).

 BS '06,44-45