Sztandar Biblijny nr 210 – 2006 – str. 21

KARANIE ZA GRZECH

Należy zauważyć, że Dawid spodziewał się karania od Pana za swoje grzechy i wyraża tutaj swoją ufność, że Pan nie ześle karania, które nie byłoby rozsądne i nie mieściłoby się w granicach sprawiedliwości. Tematem jego modlitwy w tym Psalmie nie jest zmniejszenie właściwej kary, lecz raczej oczyszczenie jego serca w oczach Pana i w celu jego powrotu do Boskiej łaski. W rzeczywistości dostrzegamy, że Pan zesłał ciężkie karanie na króla i przywrócił grzesznika do Swej łaski, pozwalając mu ponownie doznawać radości z Jego wybawienia. Według zapatrywań innych królów tamtych czasów, które najwyraźniej były aprobowane przez lud Izraela, król przyjął bardzo umiarkowaną postawę w grzechu przez to, że nie odebrał Uriaszowi życia bezpośrednio, a jedynie zaaranżował jego śmierć w walce; lecz Dawid zrozumiał, że Bóg patrzy głębiej niż oni i życzy sobie prawdy – sprawiedliwości w wewnętrznych częściach umysłu – w sercu. Zewnętrzne przestępstwo oraz przestępstwo, na które jest zgoda w umyśle, są równie haniebne w oczach Boga, a jego doświadczenie nauczyło króla mądrości. Teraz Dawid pragnął być zupełnie oczyszczony i w poetycki sposób mówi: „Oczyść mię hyzopem, a oczyszczony będę; omyj mię, a nad śnieg wybielony będę.” Hyzop był używany do pokropienia nieczystych według prawa Zakonu. Pojmując do pewnego stopnia znaczenie tego symbolu, Dawid pragnął antytypicznego oczyszczenia swego serca. Jego ocena Pańskiej skrupulatności w traktowaniu grzechu oraz ocena Boskiego współczucia okazanego w odpuszczeniu, jest dobrą lekcją dla niektórych jeszcze bardziej uprzywilejowanych członków z klas wybranych przez Boga. Wielu z ludu Bożego, chociaż „okiem wiary” dostrzega wielkie Pojednanie za grzechy dokonane przez naszego Pana Jezusa, wciąż są niezdolni do zrozumienia faktu, że zasługa Jego ofiary jest zupełnie wystarczająca do oczyszczenia od wszelkiego grzechu i udoskonalenia nas, abyśmy mogli być uznani jako całkowicie czyści w oczach Ojca i traktowani zgodnie z tym – nie jako grzesznicy, lecz jako przyjaciele (Jak. 2:23).

Ze stwierdzenia wiersza 10 możemy rozsądnie wnioskować, że w ciągu roku poprzedzającego tę pokutę, król Dawid był w tak nieszczęśliwym stanie umysłu, że nawet muzyka śpiewaków i tych, którzy wprawnie grali na harfie oraz wszystkie radosne pieśni natury były przykre jego sercu – nie było w nich żadnego zadowolenia zdolnego do pocieszenia jego serca, które było odsunięte od oblicza Pańskiego i społeczności z Nim. Taka jest myśl jednej z naszych (angielskich) pieśni, która mówi o duszy radującej się światłem Pańskiej łaski:

„Przyjemne myśli, piękne ptaki, wonne kwiaty:
Wszystkie świeżą słodycz niosą mi;
Pańska obecność mrok wszelki rozprasza
I całą duszę mą rozwesela;
Gdy tak szczęśliwy trwam w Nim,
Grudzień jest przyjemny niczym maj.”

Król Dawid tęsknił za radością i zadowoleniem, którego doświadczał w przeszłości i metaforycznie porównywał się z człowiekiem, który miał połamane kości. On wiedział, że jego radość i pocieszenie wrócą, gdy tylko będzie mógł odzyskać łaskę Pana. On wiedział także, że Pan nie może patrzeć na grzech z jakimkolwiek przyzwoleniem, stąd jego modlitwa: „Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich, a zgładź wszystkie nieprawości moje [moją niesprawiedliwość]. Serce czyste stwórz we mnie, o Boże! A ducha prawego odnów we wnętrznościach moich. Nie odrzucaj mnie od oblicza Twego, a Ducha Swego świętego nie odbieraj ode mnie. Przywróć mi radość zbawienia Twego, a duchem dobrowolnym [szczodrym – KJV] podeprzyj mię” (Ps. 51:11-14).

WIELKA ODPOWIEDZIALNOŚĆ

Żaden prawdziwy chrześcijanin nie może przeczytać tych słów bez uczucia głębokiego współczucia z różnymi wyrażeniami, które ciążyły na sercu Dawida, niemniej jednak, nasza większa odpowiedzialność i bardziej oświecone poglądy na grzech pod „nowym przykazaniem” oraz instrukcje Ducha Świętego obecnie działającego w klasach wiary powodują, że proporcjonalnie odczuwamy większy ciężar tych grzechów, które w oczach świata wydają się bez znaczenia – na przykład takie, o jakich już wspomnieliśmy: pożądliwość, nienawiść, oszczerstwa, które są złodziejami i mordercami z wyższego, Boskiego punktu widzenia, który jest właściwy dla Poświęconych.