Sztandar Biblijny nr 11 – 1985 – str. 29
całkowicie inną rzeczą, niż przebywanie w obecności Pana – (1) „wolimy raczej wynijść z ciała, a (2) iść na mieszkanie do Pana”. To pierwsze zaczyna się w chwili śmierci świętego, a to drugie wraz z drugim adwentem, w dzień sądu w czasie zmartwychwstania.
DUCH
Pewna liczba czytelników naszej książki pt. „Życie – śmierć – przyszłość” napisała do nas pytając, jak możemy pogodzić przedstawione tam poglądy na temat nieświadomości człowieka pozostającego w stanie śmierci z poniższymi wersetami Pisma Świętego: „Albowiem …ciało bez duszy jest martwe.”, „I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.”, „Ojcze! w ręce twoje polecam ducha mego, a to rzekłszy skonał” (Biblia Tysiąclecia – „wyzionął ducha”), „Szczepana, modlącego się i mówiącego: Panie Jezu! przyjmij ducha mego …zasnął.” (Jak. 2:26; Kazn. 12:7; Łuk. 23:46; Dz.7:59, 60;). Wspomniani korespondenci przekonywali nas, że powyższe wersety pokazują, iż, jak się wydaje, w człowieku istnieje duchowa istota, opuszczająca go w chwili śmierci, która następnie żyje świadomie z dala od ciała w szczęściu lub męce. Aby wyjaśnić te wersety i pokazać ich zgodność z innymi tekstami Pisma Świętego, musimy koniecznie omówić różnorodne znaczenia hebrajskiego i greckiego słowa, które przetłumaczono tutaj jako „duch” a także wyrażenia „wyzionął ducha”. Hebrajskie słowo ruach i greckie słowo pneuma są w tych wersetach oddane jako duch, w kilku innych miejscach oddano je jako dusza.
Sprawdziwszy w jakimkolwiek podręcznym hebrajskim i greckim słowniku, przekonamy się, że słowa ruach i pneuma posiadają wiele różnych definicji. Podstawowe znaczenie tych słów to niewidoczna moc. W związku z tym słowa te używane są na oznaczenie różnorodnych rzeczy niewidzialnych i pełnych mocy. Kiedy pojęcie niewidzialnej mocy zostanie przyjęte jako podstawowe znaczenie omawianych tu słów, wtedy oznaczać będą (1) wpływ lub moc (1Moj. 1:2; Sędz. 15:14; Ijob 33:4; Łuk. 1:35; Jan 20:22, 23) [w ostatnich dwóch wersetach w języku greckim znajdujemy połączenie wyrazów złożone z przyimka nieokreślonego tłumaczonego polskim słowem „jakiś” i wyrażenia „Duch Święty”, to znaczy pewna święta moc lub wpływ]; (1Kor. 14:12). Słowo przetłumaczone jako duchowy w 1Kor. 14:12 pochodzi od greckiego słowa, które oznacza duchy lub moce, kursywa przy słowie dary (w polskich wydaniach nieobecna), oznacza, że w tekście greckim nie ma odpowiadającego mu znaczeniem słowa. W oparciu o podstawowe znaczenie, słowa tu omawiane przyjęły znaczenie (2) wiatru jako niewidzialnej mocy (1Moj. 8:1; 2Moj. 15:10; 4Moj. 11:31; Jan 3:8). Znaczenie słowa wiatr utorowało z łatwością przejście myślowe do słowa znaczącego (3) oddech, będącego również niewidzialną mocą
kol. 2
(Ijob 15:30; Treny 4:20; Ezech. 37:5, 9; Kazn. 3:19;). Ze względu na to, że pierwotnie pierwiastek życia został użyty (1Moj. 2:7) i następnie czerpany z tlenu dostarczanego przez oddychanie, omawianym tu słowom przypisano w oparciu o znaczenie słowa oddech, następne znaczenie – (4) pierwiastek życia, niewidzialna moc (Kazn. 3:21; 1Moj. 7:22; Obj. 11:11; 13:15). Ponieważ energia posiadana przez nas zależy w dużym stopniu od pierwiastka życia, omawiane przez nas słowa przyjęły również znaczenie (5) żywotności lub ożywienia, niewidzialnej mocy (1Moj. 45:27; Sędz. 15:19). Przywilej życia jest ściśle związany z pierwiastkiem życia, stąd omawiane słowa przyjęły znaczenie (6) przywileju życia, niewidzialnej mocy (4Moj. 16:22; Ps. 31:6; Mat. 27:50. Ze względu na to, że umysł, serce, usposobienie, wola są mocami niewidzialnymi, owe słowa oznaczają także (7) umysł, serce, usposobienie, wolę i to zarówno Boga, Chrystusa, Kościoła lub świata (Ezech. 36:26; Ps. 34:19; 1Kor. 2:12; 2Tym. 1:7; Rzym. 8:15). Istoty duchowe są istotami niewidzialnymi i napełnionymi mocą, dlatego też słowa tu opisane, używane są na oznaczenie (8) ducha, to znaczy istoty duchowej (Ps. 104:4; Żyd. 1:14; Jan 4: 24; Dz. 19:12, 13, 15;). Ostatecznie, ponieważ doktryna lub nauka jest mocą niewidzialną, słowa te używane są na oznaczenie (9) doktryny, nauki (Izaj. 11:4; 29:24; 2Tes. 2:2, 8; 1Jana 4:1-3, 6;). Tak więc dostrzegamy, że słowa ruach i pneuma używane są w Piśmie Świętym co najmniej w dziewięciu odrębnych znaczeniach.
CIAŁO BEZ DUCHA
Które z wymienionych znaczeń odpowiada omawianym tu wersetom – Jak. 2:26; Kazn. 12:7; Łuk. 23:46; Dz. 7:59, 60? Przebadajmy kolejno każdy werset, porównując go z podanymi powyżej dziewięcioma definicjami, a badanie to pomoże nam zrozumieć specjalne użycie słów ruach i pneuma w każdym z nich. Najpierw zestawmy słowo pneuma z Listu Jak. 2:26: „Albowiem … ciało bez pneuma jest martwe” ze znanymi nam definicjami. Bezsprzecznie definicje przypisujące temu słowu znaczenie (1) wpływu lub mocy, (2) wiatru, (5) żywotności lub ożywienia, (6) przywileju życia i (9) doktryny nie pasują tu, stąd też nie musimy ich omawiać szczegółowo w odniesieniu do tego wiersza. Pozostały nam cztery inne definicje, które należałoby poddać specjalnemu testowi na ich przydatność w tym wersecie. Są to definicje oznaczające: (3) oddech, (4) pierwiastek życia, (7) umysł, serce, usposobienie, wolę oraz (8) istotę duchową. Kontekst wyklucza definicję (7), ponieważ dokonane przez świętego Jakuba porównanie wiary bez uczynków i ciała bez pneumy mogłoby się okazać niezbyt trafne, jeśli założymy, że pneuma miałaby tu oznaczać umysł, serce, usposobienie, wolę. Taka definicja nie wyjaśniałaby dostatecznie jego myśli, wyrażonej w formie porównania. Definicję (8) wykorzystują