śmierć będzie stopniowo pochłonięta w zwycięstwie. I gdy więźniowie śmierci będą stopniowo uwalniani, grób będzie niszczony i nie będzie go nigdy więcej. Oświadczenie: śmierć i piekło wrzucone są w jezioro ognia jest jedynie innym sposobem wyjaśnienia nam, że śmierci Adamowej (przekleństwa śmierci, które przyszło na nas w wyniku grzechu pierworodnego) i związanego z nią grobu więcej nie będzie. W dodatku pamiętajmy, że Dolina Hinnom, położona na zewnątrz ziemskiego Jeruzalem, gdzie jedynie były niszczone odpadki, będzie antytypem na wtóra śmierć, przedstawioną symbolicznie jako jezioro ognia poza Nowym Jeruzalem. Będzie w nim całkowicie, zupełnie, zniszczony (a nie – zachowany w wiecznych mękach) każdy, kto nie będzie w harmonii z Boską wolą (Obj. 2:11).

      W Nowym Testamencie, jak możemy zauważyć, hades oznacza grób lub stan śmierci, które są wynikiem przestępstwa Adamowego, podczas gdy Gehenna przedstawia wtóra śmierć, która dosięgnie tylko tych, którzy najpierw będą uwolnieni spod wyroku Adamowego lub przynajmniej będą mieli zupełną sposobność do uwolnienia, a którzy okażą większe zamiłowanie do grzechu niż do sprawiedliwości i dlatego będą skazani na wtóra śmierć. Jednak w Starym Testamencie nie ma charakterystycznego słowa stosownego do opisania wtórej śmierci, zagłady, która byłaby osobistą karą, dobrowolnym przestępstwem. Aby pokonać tę przeszkodę, słowo szeol jest użyte drugi raz. Na przykład, czytamy o niektórych, że będą rozmyślnymi grzesznikami po zapoznaniu się z wiedzą Prawdy, nie tylko spadkobiercami niedoskonałości i słabości, których nie będą pokonywać, lecz będą niepoprawnymi, dobrowolnymi grzesznikami – a niepobożni powrócą do grobu razem ze wszystkimi ludźmi, którzy zapomnieli o Bogu (Ps. 9:18). „Niepobożni” to jedynie ci, którzy grzeszą przeciwko zupełnemu światłu, wiedzy i sposobności; i tylko o tych można powiedzieć, że zapomnieli Boga, którzy już raz Go poznali – którzy zostali przyprowadzeni do znajomości Prawdy i odwrócili się od niej (2Piotra 2:21, 22).

      BS 06,811

POSZUKIWANIE BOSKIEGO UZNANIA

 2Sam. 6:1-12

 BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY MIESZKAJĄ W DOMU TWOIM

Psalm 84:5

      PO TYM, jak Dawid został dobrowolnie wybrany na króla nad wszystkimi pokoleniami Izraela, nie w wyniku podboju, lecz w rezultacie spokojnego oczekiwania na Pański czas ustanowienia go królem, on wziął w posiadanie Jeruzalem i uczynił go stolicą królestwa. Potem nastąpiły wojny z Filistynami, którzy ponownie usiłowali wkroczyć do ziemi izraelskiej. W tych wojnach Izraelici zwyciężyli pod Pańskim błogosławieństwem. Po upływie siedmiu lat w takich warunkach – po tym, gdy królestwo Izraela zostało zupełnie ustabilizowane i prawdopodobnie nie było nękane przez wrogów – taki obraz otwiera tę lekcję. Król Dawid, który wówczas miał w przybliżeniu 44 lata, uznał fakt, że religijne sprawy narodu od wielu lat znajdują się w kryzysie i że ponieważ Pan błogosławi im teraz przez zjednoczenie ich oraz udzielenie im pokoju, nadszedł właściwy

—————
w ramce

„I wieźli skrzynię Bożą na wozie nowym…Oza i Achyjo prowadzili wóz. A gdy przyszli na bojewisko Chydon, ściągnął Oza rękę swą, aby zadzierżał skrzynię… I rozgniewał się bardzo Pan na Ozę i zabił go, przeto iż siągnął rękę swą ku skrzyni; i umarłtamże przed Bogiem.” 1Kronik 13:7, 9, 10
——————