Sztandar Biblijny nr 206 – 2005 – str. 60

gdy byli bardzo uciskani. Tak jak Pan uwolnił ich, tak również jest chętny by uwolnić wszystkich Swych duchowych Izraelitów.

      Oczywiście, chrześcijanie powinni się wstydzić, że ich porażki są tak liczne, tak jak było hańbiące dla Izraelitów, kiedy podczas okresu Sędziów, osiemnaście razy byli atakowani przez swych wrogów – byli niewolnikami tam, gdzie powinni panować. Z tego wszystkiego dla Żydów i dla chrześcijan wypływa jedna wielka lekcja, jest to lekcja Boskiego miłosierdzia, co zostało wyrażone w naszym wersecie. Pan jest bardzo miłosierny, chętny, by przebaczyć nasze występki i udzielić nam wsparcia, kiedy uświadamiamy sobie nasz zły stan i błagamy o pomoc. „Uzdrowię upadek ich, będę ich miłować chętnie.”

MĄDRE NAPOMNIENIE JOZUEGO

      Księga Jozuego zamyka się opisem o jego śmierci, a Księga Sędziów rozpoczyna się opisem wydarzeń obejmujących ten sam okres. Kiedy Jozue uświadomił sobie, że jego dzieło zostało zakończone i że ma być przyłączony do swych ojców – ma zasnąć w śmierci ze swymi ojcami – on zebrał Izraelitów razem i przypomniał im Boskie miłosierdzie i łaski okazane w prowadzeniu ich aż dotąd i ostatecznie udzieleniu każdemu pokoleniu działu w jego dziedzictwie w Obiecanej Ziemi. Następnie ostrzegł ich o niebezpieczeństwach związanych z położeniem, w którym się znajdują, o potrzebie oddzielenia się od ludów tej ziemi – pogan; ponieważ w przeciwnym razie będą skłaniać się ku bałwochwalstwu. On zachęcił wszystkich do pełnego nastawienia umysłu, i woli po stronie Pana, a przeciw wszystkim pogańskim wpływom religijnym. To było wtedy, gdy on określił swoje stanowisko i oświadczył: „Obierzcie sobie dziś, komubyście służyli… ale ja i dom mój będziemy służyli Panu” (Joz. 24:15). Inni dołączyli do niego w tym samym postanowieniu.

      Nasza lekcja mówi nam, że za dni Jozuego oraz innych sędziów, którzy przeżyli Jozuego, sprawy Izraela układały się dobrze. Oni mieli Pańskie błogosławieństwo i dobrze im się powodziło. Ci przywódcy zachowywali w umyśle wspaniałe Pańskie działania wobec nich i rozumieli ważność znajdowania się po stronie Pana, jeśli chcieli otrzymać Jego błogosławieństwo. Bałwochwalstwo nadeszło później.

POGAŃSKI WPŁYW

      Prawdziwy Bóg zawsze zakazuje tworzenia bożków, natomiast fałszywi bogowie są zwykle przedstawiani przez obrazy i posągi. Według błędnego ludzkiego zrozumienia, one wydają się sposobem na zachowywanie religii w umyśle, lecz nie jest to Boski sposób i stąd nie może być przez Niego przyjęty. Gdy Izraelici obserwowali bałwochwalczy kult u swoich sąsiadów, niewątpliwie uważali ich za religijnych, z powodu tej zewnętrznej demonstracji.

      Ponadto, te pogańskie formy kultu zawierały różne rozwiązłe praktyki, które wpływały na czynienie zła przez Izraelitów, z powodu słabości ich ciał. Przeciwnie do tego, prawdziwy Bóg wprowadził cześć, która była czysta sama w sobie, na wszelkie sposoby potępiając grzech, wskazując na potrzebę odwrócenia się od niego i przybliżenia się do Boga w sposób przez Niego wyznaczony. Inaczej mówiąc, prawdziwa religia odwoływała się do najwyższych i najszlachetniejszych uczuć, natomiast fałszywe religie Kanaanitów uciekały się do nikczemnych namiętności, łącząc formy pobożności z formami zaspokojenia pożądliwości grzesznego ciała, takimi jak dwuznaczny i zmysłowy taniec oraz niemoralne postępowanie.

      Lecz jeśli chodzi o chrześcijan, którzy bardzo surowo potępiają Izraelitów za ich wielokrotne zbaczanie w stronę bałwochwalstwa pogańskich narodów, żądając ich ukarania przez Pana, aby mogli odwrócić się od tego i szukać Pana we właściwy sposób – to powinniśmy pamiętać o antytypie – jak różne formy bezbożności są skłonne do zajęcia miejsca prawdziwej, z serca płynącej czci i uwielbienia; i jak niektórzy są skłonni by usprawiedliwiać siebie oraz usiłują robić wrażenie, że są w zgodzie z Boską wolą, podczas gdy grzeszą. Dostrzegamy, że obecnie wielu ludzi czci „złotego cielca” bardziej niż Boga. Cudzołóstwo, homoseksualizm i podobne im grzechy powodują odpadnięcie od łaski i wymagają wielokrotnego karania, aby naprawić ich i uświadomić im ich prawdziwy stan (Rzym. 1:24-32). Niech oni pamiętają również, że tak zwani chrześcijanie uczynili sobie równie ohydne bałwany, jak poganie – nie bałwany z kamienia, drewna czy brązu, lecz odrażające wypaczenia Boskiego charakteru – wydane drukiem kredo wyznaniowe, inspirowane błędami ciemnych wieków, które hańbią Boski charakter przez twierdzenie, że On jest autorem dogmatów o wiecznych mękach, nieśmiertelności duszy oraz świadomości umarłych, itd.

      Księga Sędziów 2:16-20 i kontekst zdaje się wskazywać, że zapis z naszej lekcji obejmuje długi