Sztandar Biblijny nr 205 – 2005 – str. 37
i oni nie zrozumieliby ich – ci drudzy będąc upodleni nagannym postępowaniem, a pierwsi (symboliczne psy) mogliby zostać podburzeni do przemocy, rozpoznając, że Prawda Słowa Bożego osądza ich postępowanie.
Pismo Święte zapewnia nas, że nasz Stworzyciel zamierzył ustanowienie tego tajemniczego Porządku jeszcze przed stworzeniem świata (Mat. 13:35). W odpowiednim czasie, za dni Abrahama, został zainaugurowany Niższej Rangi Porządek i Pan wybrał Abrahama Wielkim Mistrzem tego Porządku. Jemu została powierzona cała tajemnica tego Porządku w słowach: „W tobie i w nasieniu twoim będą błogosławione wszystkie rodziny ziemi.” Znaczenie tych słów zostało jedynie częściowo zrozumiane przez samego Abrahama i całe jego potomstwo, naród żydowski, który razem z nim stał się członkami tego Niższej Rangi Porządku w czasie dwóch tysięcy lat. Oni rozumieli, że to oznaczało, iż po pewnym czasie przyjdzie Mesjasz i ustanowi nowy porządek rzeczy, w którym szczególnie potomstwo Abrahama oraz ogół ludzkości otrzyma przez Niego wielkie błogosławieństwo. Nadzieje tego Porządku okazały się bardzo zachęcające i pomocne dla tych z nich, którzy właściwie wczuli się w jego ducha i zamierzenia, i starali się korzystać z błogosławieństw i przywilejów społeczności z Bogiem, którymi zostali obdarzeni. Proporcjonalnie do tego, jak przez wiarę wstępowali w ten Porządek, zdobywali stopnie wiedzy i miłości, i zyskiwali coraz więcej Boskiej aprobaty. Lecz jeśli chodzi o inne narody, to w żadnym znaczeniu tego słowa nie zostały one przyjęte do tej wybranej grupy. Była ona ograniczona wyłącznie do Abrahama i Żydów, a wszyscy inni byli obcymi i cudzoziemcami dla społeczności Izraela.
Głównie w czasie chrztu naszego Pana, a drugorzędnie podczas Pięćdziesiątnicy, która miała miejsce po zakończeniu Jego okupowego dzieła i wniebowstąpieniu do Ojca, przed którym pojawił się na korzyść Kościoła jako ich Orędownik, został zorganizowany Porządek Kościoła Wieku Ewangelii – Kościoła „pierworodnych, którzy są spisani w niebie” (Żyd. 12:23). Nie była to ziemska, lecz niebiańska organizacja i nie składała się z tych, których imiona zostały zapisane na ziemi, lecz ich imiona zostały zapisane w Księdze Żywota Baranka. Ziemskie organizacje, określane różnymi nazwami, prowadzą do błędnego zrozumienia Boskich zarządzeń i w niezamierzony sposób szkodzą zasadom tego Porządku. I podczas gdy sekciarskie organizacje były związane z pewnymi prawdziwymi członkami Oblubienicy Chrystusa, to one zawierały w swych szeregach liczne nazwiska tych,
—————
w ramce
Kościół Pierworodnych … nie był ziemską, lecz niebiańską organizacją.
——————
którzy nie zostali zapisani w niebie, którzy nie mieli kwalifikacji do prawdziwego Porządku i nie rozumieli jego tajemnic, ponieważ nie zostali wtajemniczeni przez ducha świętego. Dlatego zrozumiecie drodzy przyjaciele, że zgodnie z naszym poglądem na tę sprawę, podział Kościoła Chrystusowego na różne grupy i organizacje pod różnymi sztandarami – zwolenników Wesleya, Kalwina, Lutra, Augustyna, itd. niesie ze sobą wiele błędnych idei. One powodują wiele zamieszania, błędnego zrozumienia i dezorientacji wynikającej z kontrowersji i błędu. Te organizacje nie były potrzebne, gdyż zmierzały do rozproszenia i podziału prawdziwych członków Boskiego Porządku, którzy powinni poznawać się wzajemnie nie po imionach i zewnętrznych oznakach, lecz na podstawie ich znajomości z Panem i z Jego tajemnicą, która jest przeznaczona dla wszystkich tych, którzy Go czczą.
Pierwsze zasady doktryny Chrystusa powinny uzdolnić każdego z tych, którzy prawdziwie należą do Pana, aby dać się poznać i dobrze poznać innych bez jakiejś ziemskiej prezentacji czy wyróżniających imion. Rzeczywiście, oni wszyscy rozpoznają się nawzajem, gdy się spotykają; lecz przeciwnik usiłował izolować ich, aby na ile to możliwe, utrudniać postęp i wzrost prawdziwego Kościoła. Jednak naprawdę on nie przeszkodził im; zamiast tego, jego metody dopomogły, by Porządek stał się bardziej tajemniczy i nieznany dla tych, którzy nie byli prawdziwymi chrześcijanami oraz spłodzonymi z ducha. Tak wielki był to podstęp, że Pan Jezus, wielki i wieczny Mistrz oraz Głowa duchowego porządku, został ukrzyżowany przez tych, którzy w pewnym sensie gorliwie oczekiwali na ustanowienie nowego Porządku oraz sposobność wejścia do niego! Nie pozwolono im wejść, ponieważ okazali się niegodni, z wyjątkiem nielicznych, o których czytamy (Jana 1:11, 12): „Do swej własności przyszedł, ale go właśni jego nie przyjęli. Lecz którzy Go przyjęli, dał im tę moc, aby się stali synami Bożymi” – aby dołączyli do Porządku Duchowych Synów Wieku Ewangelii. Podobnie przez cały Wiek Ewangelii istniał fałszywy