Sztandar Biblijny nr 204 – 2005 – str. 30

—————
w ramce

      O, jak bardzo wielki Przeciwnik i jego zastępy razem z przewrotną ludzką naturą mogą zwodzić, wprowadzać w błąd i zaślepiać osąd, który nie jest prowadzony i instruowany przez jedynego prawdziwego Przewodnika – Słowo Boże!
——————

Osoby o słabym usposobieniu mają pewne ograniczenia; osoby o mocnym usposobieniu mają nadmiar siły i są bardziej podatne na zło, jeśli zostaną przez nie owładnięte. Słyszymy jak liczne osoby, kiedy stracą panowanie nad sobą, gdy są posępne, złośliwe czy niegrzeczne, mówią: „Po prostu taki jest mój zwyczaj; nie mam złych zamiarów.” Oni uznają takie zachowanie i starają się usprawiedliwić siebie, mówiąc że jest to u nich normalne. Wprost przeciwnie, żaden człowiek nie powinien żyć zgodnie z tym, co jest naturalne dla jego czy jej upadłej, niedoskonałej natury. Przykładem tego jest homoseksualizm potępiany przez Boga, lecz pozornie usprawiedliwiany przez badania medyczne wskazujące, że takie osoby rodzą się ze skłonnościami homoseksualnymi (Rzym. 1:26, 27; 3Moj. 18:22, 23). Niewątpliwie, takie badania są autentyczne, w istocie rzeczy rzucając światło na niezliczone zaburzenia fizyczne i psychiczne, spowodowane upadłym stanem ludzkości i w wielu przypadkach służąc pomocą człowiekowi. Wszyscy w różnym stopniu rodzą się z zaburzeniami fizycznymi i psychicznymi, spowodowanymi działaniem grzechu w ludzkiej rodzinie. Niektórzy przychodzą na świat ze skłonnościami do kleptomanii, mordowania, rabowania oraz różnymi rodzajami niemoralności. Czy ich zdegradowany styl życia usprawiedliwia przestępstwo? Czy złodziejowi rabującemu banki powinniśmy powiedzieć: „O, to źle, że z powodu niedoskonałości odziedziczyłeś żądzę rabowania, lecz nic nie możesz na to poradzić”, tym sposobem pochwalimy go, mówiąc: „Dalej zajmuj się rabowaniem” – czy wykazać zdrowy rozsądek i przez kroki prawne oraz dyscyplinę, porady i rehabilitację, pomóc mu w naprawieniu jego przestępczego zachowania. Czy niemoralne zboczenia, łącznie z homoseksualizmem, nie powinny być traktowane w podobny sposób jak inne czyny i czy nie powinniśmy starać się, by korygować takie postępowanie?

DLACZEGO POTRZEBUJEMY SAMOKONTROLI?

      Rozważmy niektóre korzyści wynikające z osiągania i zachowywania samokontroli. Ona zapobiega, abyśmy nie stali się duchowymi wrakami, umożliwiając nam odpieranie ataków zła. To jest to, co opisuje nasz wiodący werset: Człowiek pozbawiony samokontroli jest tak bezbronny, jak miasto ze zburzonymi murami.”

      Istota stworzona na obraz Boga i zachowująca jeszcze pewne ślady pierwotnego podobieństwa do Boga, powinna żyć powyżej poziomu niższych zwierząt, które działają jedynie według naturalnych instynktów i namiętności. Niektórzy ludzie pozornie się zachwycają tym, co lubią określać jako swój dobry nastrój, który zawsze staje w obronie ich „praw.” Oni nie są tak słabi i dziecinni, aby pozwolić, by ktoś nad nimi panował! Jeśli nie podoba się im to, co robią lub mówią inni, oni po prostu mówią im, co o tym myślą. O, jak bardzo wielki Przeciwnik i jego zastępy, razem z przewrotną ludzką naturą, mogą zwodzić, wprowadzać w błąd i zaślepiać osąd, który nie jest prowadzony i instruowany przez jedynego prawdziwego Przewodnika – Słowo Boże! Oni mogą sprawić, że to, co jest szlachetne, naprawdę silne i podobne do Boga, wydaje się słabe i dziecinne – a to, co słabe, nikczemne, samolubne i zwierzęce, wydaje się silne i męskie!

MUSIMY BYĆ REGULOWANI PRZEZ WŁAŚCIWE WZORCE

      Skłonności, odruchy i upodobania starej natury często są przeciwne do tego, co jest dobre, szlachetne i naprawdę pożądane. Wszystko powinno być regulowane przez pewne wzorce. Słowo Boże jest najwyższym wzorcem prawa. A duch Prawa Bożego jest reprezentowany w Złotej Regule (Mat. 22:37-39). Cały świat uznaje ten wzorzec jako właściwy, a lud Pański niewątpliwie powinien mierzyć całe swoje postępowanie, swoje słowa, a nawet myśli tym wzorcem. Czyniąc tak, oni będą panować nad swym własnym duchem. Słowo duch w rozważanym wersecie przedstawia mentalność, porywy czyjegoś usposobienia. Powinniśmy panować nad naszą mentalnością, nad naszymi naturalnymi porywami. To znaczy, że jeśli naszemu umysłowi jest przedstawiana jakaś myśl, czy odczuwamy jakieś pragnienie, wówczas powinniśmy szybko rozpoznać charakter tej myśli czy pragnienia i jeśli one nie są w zgodzie z zasadami sprawiedliwości lub z naszym przymierzem jako dzieci Bożych,