Sztandar Biblijny nr 204 – 2005 – str. 25

Jezusa. Przeciwnie, dokładnie rozumiemy tę kwestię, gdy rozważamy stwierdzenie Apostoła. On oświadcza, że Mesjasz opuścił chwałę, którą miał u Ojca zanim powstał świat, upokorzył się przyjmując ludzką postać (o wiele niższą naturę), a następnie poświęcił się aż do śmierci – a wszystko to uczynił przez wzgląd na radość przedstawioną Jemu przez Ojca (Żyd. 12:2). Radością zaoferowaną Logosowi było: (1) aby mógł służyć łaskawym celom Niebiańskiego Ojca; (2) aby mógł podźwignąć ludzkość ze stanu grzechu i śmierci, w którym ona znalazła się przez nieposłuszeństwo ojca Adama; (3) otrzymanie obiecanej chwały i dostojeństwa w Mesjańskim Królestwie, przez które ludzkość będzie błogosławiona i podniesiona; (4) otrzymanie szczególnej klasy Oblubienicy, która miała być wybrana z odkupionej ludzkości. Ta klasa Oblubienicy miała się składać z Żydów i chrześcijan, którzy udowodnią że zalety ich charakterów są podobne do Jego własnych – jest to lojalność wobec Boga i sprawiedliwości oraz wierność aż do śmierci. Podobnie do Niego, oni mieli być wywyższeni w pierwszym zmartwychwstaniu z ziemskiego do niebiańskiego stanu, wysoko ponad wszystkie księstwa i zwierzchności, i ponad każde imię, które zostało nadane; (5) obiecanie Jemu, że Jego osobistym wyróżnieniem na całą wieczność będzie uczestnictwo w chwale Boskiej natury i urząd namiestnika Boga. On miał posiadać nie tylko chwałę i honor, lecz także wrodzone życie – stan niepodlegający śmierci, nieśmiertelność.

      Dla tych radości On opuścił chwałę u Ojca i stał się ciałem, w wierności poświęcił Swoje ziemskie życie i będąc wzbudzony z umarłych, dostąpił obiecanej Jemu radości. Obecnie, po niespełna 2.000 lat oczekiwania na rozwój i skompletowanie Kościoła, Swej Oblubienicy i członków Swego Ciała, On uwielbił ich w niebiańskim Królestwie. Polegając na obietnicy, że Ojciec udzieli Jemu w dziedzictwie świat pogański i że najdalsze krańce ziemi znajdą się w Jego posiadaniu, oni działają w celu jej wypełnienia. Pan zajmuje się procesem wiązania szatana, usuwając grzech i podnosząc grzesznika oraz zaprowadzając wieczny porządek w miejsce ziemskiego zamieszania, przejawiającego się obecnie w czasie wielkiego ucisku (Dań. 12:1; Mat. 24:21).

ANALIZA SŁOWA ELOHIM

      Jak wiedzą dobrze poinformowani bibliści, słowo elohim – Bóg lub bogowie – w hebrajskim Starym Testamencie występuje tylko w liczbie mnogiej. Tak więc czytamy w Księdze Rodzaju, „Elohim [bóg] powiedział, uczyńmy człowieka na nasz obraz.” To bardzo właściwie stosuje się do Niebiańskiego Ojca i Niebiańskiego Syna, w pełnej zgodności z naszym wersetem, mówiącym: „Bez Niego [Logosa] nic nie było uczynione, z tego co zostało stworzone.” Słowo elohim dosłownie znaczy potężny, mocny, wielki. Z pewnością właściwe jest uważanie Logosa za potężnego, wielkiego, mocnego, aktywnego Przedstawiciela Wszechmogącego Jehowy, który również jest określony jako Potężny Elohim. Słowo elohim jest stosowane nie tylko w odniesieniu do Niebiańskiego Ojca i Jego Niebiańskiego Syna, lecz także w odniesieniu do aniołów jako posłańców Boga i Chrystusa, mocnych do wykonania woli Boga (Ps. 8:6, KJV): „Uczyniłeś człowieka trochę niższym od aniołów [elohim].” Rozważając dalej zauważamy, że słowo elohim jest stosowane w odniesieniu do ludzi, którzy gdy zostali przez Boga wyznaczeni i działali jako Jego przedstawiciele, byli wielcy, czyli elohim. Zatem czytamy o siedemdziesięciu sędziach Izraela wyznaczonych przez Mojżesza: „Przywiedzie go pan jego do sędziów [elohim]’ (2Moj. 21:6).

      W nagłówku naszego artykułu mamy bardzo dosłowne tłumaczenie naszego wersetu, ukazujące dokładne rozróżnienie, istniejące w greckim oryginale, którego nie ma w wersji angielskiej. Jako studenci biblijni, w przeszłości nie byliśmy dostatecznie krytyczni w naszej analizie Boskiego Słowa, lecz obecnie dzięki Boskiej opatrzności jest możliwe, aby nawet ci, którzy praktycznie w ogóle nie znają greckiego i hebrajskiego, dobrze rozumieli to, co jest przedstawione w Piśmie Świętym. Jeśli któryś z naszych czytelników nie może znaleźć wiarygodnych dzieł wykazujących wstawki i błędne tłumaczenia wersetów biblijnych, niech napisze do nas po informacje. Nasz werset w popularnej angielskiej wersji błędnie przedstawia prawdziwą myśl oryginału, lecz tak jak go podaliśmy w nagłówku, jest tak prosty i wyraźny, że dziecko może go zrozumieć. Bóg Jehowa istnieje od wieczności na wieczność i nie miał początku. Logos miał początek – On Sam był początkiem. „Na początku był Logos i Logos był bogiem” – On był wielki, był początkiem stworzenia, był pierwszym i ostatnim bezpośrednim stworzeniem Wszechmogącego Boga, „z którego i przez którego są wszystkie rzeczy.”