WIECZERZA PAŃSKA

CHRYSTUS, NASZ BARANEK WIELKANOCNY JEST OFIAROWANY ZA NAS; ZATEM OBCHODŹMY ŚWIĘTO

– 1 Koryntian 5:7 –

      PASCHA była żydowskim świętem obchodzonym co roku i nadal jest obchodzona jako upamiętnienie nadzwyczajnego wyzwolenia od dziesiątej plagi egipskiej – przejścia, czyli zachowania od śmierci pierworodnych izraelskich. Okoliczności tego wydarzenia, podane w 2Moj. 12:1-51 – odłączenie i zabicie baranka, pokropienie krwią odrzwi i nadproży, pieczenie baranka na ogniu i spożywanie pieczonego mięsa razem z gorzkimi ziołami i niekwaszonym chlebem przez stojących Izraelitów, przepasanych i obutych, z laską w ręku, gotowych do opuszczenia Egiptu i wyjścia do Ziemi Obietnicy – Kanaanu – niewątpliwie są znane większości naszych czytelników.

      Wielu zna także antytypiczne znaczenie tych rzeczy, które były jedynie typami: Jezus jest „Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata” (Jana 1:29); „Chrystus, nasz Baranek”, został odłączony na śmierć i ofiarowany nie tylko za Kościół, lecz również za świat ludzkości (1Jana 2:2). Odrzwia i nadproża przedstawiały Boską sprawiedliwość dla tych chrześcijan, którzy są pokropieni krwią naszego Baranka – zasługą Jezusa i sposób, w jaki oni przez wiarę przyswajają sobie Jego złamane ciało. To Jego ofiarowane życie i przelana krew dokonała lepszych rzeczy dla Kościoła – który w wysokim powołaniu, jako pielgrzymi i obcy, nie uważali Egiptu (obecnego złego świata) za swą ojczyznę, lecz z obutymi stopami i laską w ręku, zdecydowanie podążali do obiecanej ziemi, po wschodniej stronie Jordanu, w duchowej części Królestwa. „Gorzkie zioła” przedstawiały gorzkie doświadczenia i życiowe próby, które były potrzebne i przyczyniały się do zaostrzania ich apetytu na niekwaszony chleb {prawdę i szczerość w ich czystości – kwas jest typem na grzech, błąd, samolubstwo i światowość (Mat. 13:33; 16:6-12; Mar. 8:15; 1Kor. 5:7, 8)} oraz spożywanie Baranka, który powiedział: Jeśli nie będziecie jedli [przez wiarę] ciała Syna człowieczego [przyswajali zasługi Jego doskonałego człowieczeństwa]… i pili krwi Jego, nie macie żywota w sobie” (Jana 6:53).

      Tym sposobem członkowie Oblubienicy Chrystusa, przez blisko 2 000 lat Wieku Ewangelii uczestniczyli ze swym Panem w składaniu ofiary, w celu zadośćuczynienia za grzech. Dlatego oni spożywali Jezusa jako swego Baranka – czyniąc przez wiarę użytek z okupowej zasługi Jezusa dla ich wyzwolenia do niebiańskiej sfery, która jak wierzymy, już została przez nich osiągnięta.

ŚMIERĆ JEZUSA NASTĄPIŁA WE WŁAŚCIWYM CZASIE

      Jezus umarł 14 Nisana, dokładnie w dniu zabijania paschalnego baranka, w dniu wypełnienia

—————
  Wiele cytatów Pisma Św. w wydaniu angielskim pochodzi z New King James Version (Nowej Wersji Króla Jakuba)