Sztandar Biblijny nr 203 – 2005 – str. 12

przez przyjęcie warunków życia, „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jana 3:16). Podczas tysiącletniego panowania Chrystusa, ci, których zabił Piłat, ci, na których upadła wieża w Syloe, ci, którzy zginęli w trzęsieniach ziemi, sztormach, powodziach, nieszczęściach w kopalniach, pożarach, eksplozjach, katastrofach morskich, w działaniach wojennych, morderstwach, wypadkach, itp. oraz wszyscy inni z ludzkości („wy wszyscy również zginiecie”) mający udział w karze śmierci ciążącej obecnie nad wszystkimi, będą wyprowadzeni z grobu, doprowadzeni do wiedzy o Chrystusie, o Jego okupowym dziele i ich przywileju pokuty i pełnego powrotu do Boskiej łaski – życia, itp. Tak więc dostrzegamy, że utrata życia była Adamową karą śmierci, lecz ona zostanie unieważniona przez Chrystusa „okup za wszystkich” (1Tym. 2:6). Dłużej nie powinna być ona uważana za stan utraty życia, lecz jako „sen” (Jana 11:11-14; Mat. 9:24; 1Tes. 4:14; 5:10), z którego Odkupiciel obudzi wszystkich, aby udzielić każdemu, kto nie miał jej wcześniej, z powodu ogarnięcia śmiercią Adamową, pełnej indywidualnej sposobności ucieczki od śmierci i życia wiecznie.

      Wszyscy, którzy zaniechają pokuty i nie uchwycą się łaskawego Dawcy życia, zginą. Oni nie zdołają osiągnąć pełnej restytucji, jaka będzie umożliwiona; oni nigdy nie ujrzą (doskonałego) życia (pełnej restytucji), ponieważ gniew, czyli potępienie Boga, będzie nad nimi, potępiając ich na śmierć jako niegodnych życia (Jana 3: 36). Ponieważ będzie to ich drugie, indywidualne, potępienie, zatem karą będzie druga śmierć, której nie doświadczy ogół ludzkości, lecz tylko takie jednostki, które odrzucą Boską łaskę pojednania i życia (Obj. 21:8; Dz. 3:22, 23; Ps. 145:20).

      Pod tym błogosławionym i mądrym rządem Chrystusa jako Króla narodów (nie w sposób widzialny w ciele, ponieważ Jezus nie jest już w ciele, lecz został wielce wywyższony po tym, gdy zakończył Swe ludzkie życie, oddając je jako cenę okupu), wszystkie złe, zdeprawowane skłonności, odziedziczone z powodu upadku i przez 6.000 lat degradacji, zostaną powstrzymane, zahamowane, przez nadludzką mądrość, miłość i moc. Wszyscy zostaną doprowadzeni do wyraźnej znajomości Prawdy w każdym jej aspekcie (1Tym. 2:4; Izaj. 11:9) i zostaną rzetelnie oraz dokładnie wypróbowani. Ci, którzy umiłują sprawiedliwość, zostaną udoskonaleni i otrzymają panowanie nad doskonałą ziemią, natomiast miłujący niesprawiedliwość, przy tym wyraźnym świetle znajomości i doświadczenia, zostaną zupełnie zniszczeni w drugiej śmierci, jako zwolennicy szatana. Pierwsza śmierć jest zniszczeniem, któremu wszyscy zostali poddani przez grzech Adama, lecz z którego wszyscy będą przywróceni do życia przez ofiarę Jezusa. Druga śmierć jest zniszczeniem, które ogarnie tych, którzy choć odkupieni przez Chrystusa z pierwszej śmierci, przez własne samowolne i grzeszne postępowanie, zasłużą sobie na śmierć i ponownie ją otrzymają (Ezech. 18:4, 20; Jer. 31:29, 30). Ta druga śmierć oznacza ich całkowite zniszczenie, a nie męki, bez nadziei na następne odkupienie czy zmartwychwstanie, ponieważ Chrystus więcej nie umiera. Nie ma też żadnego rozsądnego powodu do przyznania im dalszej próby, ponieważ próba udzielona podczas Wieku Tysiąclecia pod panowaniem Chrystusa jako Sędziego, będzie dokładną, sprawiedliwą, osobistą i ostateczną próbą (Dz. 17:31; 1Kor. 15:25; Mat. 25:31-46; Obj. 20:11-15).

JAK PATRZEĆ NA KLĘSKI

      Tak jak Jezus wykorzystał klęski Swego czasu do zilustrowania sprawiedliwej kary wobec wszystkich, którzy nie unikają grzechu i nie polegają na Odkupicielu i Życiodawcy, tak my je wykorzystujemy. Oświadczamy, że zniszczenie, utrata życia, jest sprawiedliwą karą za grzech, o której uczy Biblia. Uważając za niebiblijną, potępiamy teorię wiecznych mąk, jako jedno z bluźnierczych oszczerstw szatana przeciw Boskiemu charakterowi, w które wciąż wierzą niektóre dzieci Boże. A my głosimy, że jedynie przez pokutę, reformę i wiarę w Odkupiciela, dar Boży, życie wieczne, przez Jezusa Chrystusa naszego Pana, może być otrzymane. Ktokolwiek słyszy ofertę życia, jest wobec niej odpowiedzialny w takim stopniu, w jakim ją rozumie i zgodnie z Boską obietnicą i planem, cała ludzkość czy to w Wieku Ewangelii, czy też podczas zbliżającego się Wieku Tysiąclecia, zostanie doprowadzona do pełnej, wyraźnej oceny tych warunków i sposobności razem z najpełniejszymi sposobnościami do pokuty i życia (Jana 1:9; Jer. 31:31-34).

      Klęski generalnie powinny być uważane jako wypadki, przypisywane ludzkiej niedoskonałości i brakowi doświadczenia, czy zaburzeniom związanym z przygotowaniem ziemi do jej bardziej spokojnych i doskonałych warunków