Sztandar Biblijny nr 202 – 2004 – str. 190
ponieważ oznaczało zerwanie więzi z Wydziałem, który go wysłał. Kiedy wieści o zmianie jego poglądów dotarły do Ameryki, baptyści zostali pobudzeni do zorganizowania Amerykańskiego Związku Misyjnego Baptystów. Po przyjeździe do Indii Judsonowie spotkali się z wieloma trudnościami. Gdziekolwiek próbowali się osiedlić, Towarzystwo Indii Wschodnich zmuszało ich do wyjazdu. Oni podróżowali przez wiele krajów, aż ostatecznie osiedlili się w Rangunie, w Birmie. Birma nie była ich pierwszym wyborem, ponieważ w owym czasie kraj znajdował się pod panowaniem okrutnego i despotycznego króla, jednak oni ufali w Pańską opatrznościową troskę i kierownictwo.
DZIAŁALNOŚĆ W BIRMIE
Pierwszym wyzwaniem, w obliczu którego stanęli Judsonowie, była nauka języka birmańskiego, którego opanowanie zajęło wiele lat – i zostało dokonane bez pomocy nauczyciela czy książek! Ostatecznie Judson napisał podręcznik gramatyczny języka birmańskiego, a następnie tłumaczenie Ewangelii Mateusza na język birmański. Potem pisał i rozprowadzał traktaty wyjaśniające różne biblijne prawdy i, w wyniku tej pracy, pierwszy poważny badacz Biblii w Birmie okazał zainteresowanie.
Judson zaczął głosić Słowo Boże przez rozmowy, a następnie przedstawiał je w bardziej formalnych publicznych wykładach. W wyniku tego pierwszy nawrócony Birmańczyk został ochrzczony, a we właściwym czasie wielu więcej zostało pozyskanych do wiary.
OWOCNA SŁUŻBA POWODEM PRÓB
Jak to często bywa, służba Ewangelii sprowadza różne próby. Judson stanął w obliczu prześladowań wówczas, gdy rozważał przeniesienie się do pewnego miejsca, gdzie znaleźliby się pod panowaniem Anglików, lecz małe zgromadzenie, które utworzył, przekonało ich, aby zostali. W końcu Judsonowie przenieśli się do Avy, gdzie znowu zostali pobłogosławieni licznymi sposobnościami służby. Kiedy wybuchła wojna pomiędzy Birmą i Indiami, rząd birmański podejrzewał, że Judsonowie byli szpiegami i Adoniram został uwięziony na 21 miesięcy. W więzieniu panowały okropne warunki i był zmuszony przez cały czas nosić ciężkie kajdany na nogach i kostkach.
Jego odważna żona, Ann, codziennie przychodziła do więzienia i przynosiła jedzenie więźniom. Ona urodziła dziecko i pewnego razu przyniosła je, aby Adoniram mógł je zobaczyć. Kiedy dziecko było poważnie chore, Ann błagała o zwolnienie swego męża. Adoniram został wreszcie zwolniony, lecz po kilku tygodniach ponownie wtrącono go do więzienia. Umiłowana żona Judsona umarła kilka miesięcy później, a rok później umarło jego dziecko, pozostawiając go bez rodziny.
Chociaż serce Judsona było złamane, on na nowo, z gorliwością podjął działalność misyjną. Wraz z wieloma współpracownikami przeniósł się do Maulmain, kontynuując pracę misyjną i pozyskując wielu nawróconych do Chrystusa. Ponadto, rozpoczął tłumaczenie Starego Testamentu. Do tamtego czasu Judson przebywał na polu misyjnym od 18 lat bez urlopu, lecz pomimo iż Wydział Misyjny nakłaniał go, aby wziął trochę wolnego, on odmówił, ponieważ praca musi posuwać się do przodu. W końcu utworzono kościół w dżungli i Judson zaczął wysyłać po dwie osoby z rodzimych chrześcijan, które po kilkunastu dniach wracały do niego, przynosząc stamtąd wieści.
ZNALEZIENIE INNEGO TOWARZYSZA
Po ośmiu latach Judson poślubił Sarah Hali Boardman, wdowę po zaprzyjaźnionym misjonarzu. Sarah była tłumaczem Biblii, autorem i pisarzem pieśni, i zanim umarł jej pierwszy mąż, założyła szkołę dla dziewcząt w górskim plemieniu w Tavoy. W czasie 11 lat małżeństwa Adoniram i Sarah mieli ośmioro dzieci, z których jedno umarło podczas porodu. Ich ciągła praca spowodowała utratę zdrowia i w czasie powrotu do Ameryki z trójką ich dzieci, Sarah umarła.
Po powrocie do Ameryki Judson został przyjęty jak bohater. Ponieważ jego działalność wzbudziła wielkie zainteresowanie, był pożądany jako mówca, jednak opierał się temu uznaniu, a nieśmiałość utrudniała mu mówienie o sobie i swej pracy.
Profesjonalnej pisarce, Emily Chubuck, znanej jako „Fanny Forester”, zlecił napisanie biografii o jego drugiej żonie, Sarah. Pracując razem, zakochali się w sobie i wzięli ślub. Emily pojechała z Judsonem z powrotem do Birmy, gdzie skończyła biografię. Mieli dwoje dzieci.
Zdrowie Judsona stopniowo podupadało, pomimo wysiłków odzyskania go w trakcie kojącej podróży po Oceanie Indyjskim. Umarł na morzu, a jego ciało zostało spuszczone do wody w pełnej szacunku ciszy, lecz bez słowa modlitwy.
KOŃCOWE MYŚLI
Pierwotnym celem Adonirama Judsona było utworzenie zgromadzenia składającego się ze stu nawróconych, lecz w czasie jego śmierci było już ochrzczonych ponad 7.000 chrześcijan i utworzono 63 zbory pod kierunkiem 163 misjonarzy, rodzimych pastorów i ich pomocników.
Działalność misyjna Judsona spowodowała bezpośrednie powstanie dwóch organizacji misyjnych, a pośrednio miała wpływ na utworzenie wielu innych. Jego życie w służbie misyjnej i cierpienie dla sprawy Chrystusa jest budujące dla wszystkich, którzy pragną służyć i cierpieć dla swego Zbawcy.
BS '04,189-190