Sztandar Biblijny nr 202 – 2004 – str. 188
| On, który był potężnym Logosem, duchową istotą, stał się małym bezbronnym niemowlęciem, ludzką istotą |
święta „Bożego Narodzenia” straciły, mniej lub więcej, na swoim prawdziwym znaczeniu. Także wielu rodziców, przez złe nauki lub brak właściwych, pozwala na to, aby święty Mikołaj, w mniejszym lub większym stopniu, zajął miejsce w umysłach i sercach ich dzieci, miejsce, które powinno być zajęte tylko przez Boga i Chrystusa.
JEZUS – WCZORAJ, DZISIAJ I ZAWSZE
Pytanie: Do Żyd. 13:8 czytamy: Jezus Chrystus wczoraj i dziś, tenże i na wieki”. Czy to oznacza, że Jezus Chrystus był, jest i wiecznie będzie dokładnie ten sam pod każdym względem?
Odpowiedź: Taka interpretacja tekstu jest niewłaściwa, ponieważ w wielu podstawowych aspektach Jezus jest absolutnie niezmienny, podczas gdy pod innymi względami przeszedł pewne wyraźne zmiany.
Po tym, jak przedludzki Jezus stał się „początkiem stworzenia Bożego” (Obj. 3:14), to jako Słowo, lub Logos, stał się Boskim Przedstawicielem w stwarzaniu. To wymagało od czasu do czasu zmiany Jego działań. Na przykład, był już aktywny w stwarzaniu niebios i różnego rodzaju roślinności, niższych zwierząt na ziemi, od tego czasu, kiedy Bóg powiedział do Niego: „Uczyńmy człowieka na wyobrażenie nasze, według podobieństwa naszego”. To oznaczało zmianę działania ze strony przedludzkiego Jezusa i spowodowało wiele innych zmian w jego działalności, zanim stał się ciałem.
PIERWSZA WIELKA ZMIANA
We właściwym czasie, w zgodzie z Boskim planem, Logos chętnie wyzbył się Swojej chwały i natury przedludzkiego stanu, i stał się ciałem. „Dla was stał się ubogim, będąc bogatym”;,,.. przyjąwszy kształt niewolnika, stawszy się podobny ludziom”; „.. na małą chwilę mniejszym stał się od Aniołów”. „On także stał się ich uczestnikiem [ciała i krwi]” (Jana 1:14; 2Kor. 8:9; Filip. 2:7; Żyd. 2:9, 14, 16). Te wersety ukazują, że Jezus doświadczył wielkiej przemiany natury, kiedy stał się ciałem. On, który był potężnym Logosem, duchową istotą, stał się małym bezbronnym niemowlęciem, ludzką istotą.
Inne wielkie zmiany zaszły, kiedy ukończył 30 lat, czyli osiągnął wiek, który pod Przymierzem Zakonu uznawany był jako wiek męski. Wówczas poświęcił się do czynienia woli Bożej (Ps. 40:9; Żyd. 10:7) nawet na śmierć, został ochrzczony przez Jana w Jordanie i spłodzony z ducha świętego (Mat. 3:13-17). Rozpoczął Swoją służbę, która bardzo różniła się od Jego poprzedniego powołania, jakim było ciesielstwo.
JESZCZER WIĘKSZA PRZEMIANA
Jeszcze większa przemiana miała miejsce po Jego śmierci, kiedy powstał ze śmierci w zmartwychwstaniu (Kol. 1:18; Obj. 1:5). Był „umartwiony… ciałem, ale ożywiony duchem”, „tem się zacniejszym stawszy nad Anioły”; „.. Bóg nader go wywyższył, i darował mu imię, które jest nad wszelkie imię” (1Piotra 3:18; Żyd. 1:4; Filip. 2:9). Dostąpił przemiany z natury ludzkiej do duchowej, stając się uczestnikiem Boskiej natury (Jana 5:26; 2Piotra 1:4). Kiedy po zmartwychwstaniu ukazał się Swoim uczniom, było widoczne, że jest inny. Ukazał się im w różnych postaciach (Mar. 16:12) -jako ogrodnik, podróżny – i z początku go nie poznali. W Swoim chwalebnym duchowym ciele ukazał się również Saulowi z Tarsu.
POD JAKIM WZGLĘDEM JEZUS SIĘ NIE ZMIENIA
Ponieważ Biblia wyraźnie podaje, że Jezus doświadczał przemiany natur i jako Przedstawiciel Boga wielokrotnie przemieniał się, gdy przechodził od jednego rodzaju działalności do drugiego, to jak mamy rozumieć Żyd. 13:8?
Rozumiemy, że to oznacza, iż On nadal jest tą samą osobą, tą samą wielką istotą z tą samą tożsamością, z wielką miłością, głęboką sympatią dla swego ludu – że zmiany natury i dzieła, których On doświadczał w żaden sposób i w żadnym stopniu Go nie zmieniły pod tymi względami. „Dzisiaj”, czyli podczas Wieku Ewangelii (Rzym. 8:36; 2Kor. 6:2, Żyd. 3:13, 15), On jest pod tymi względami taki sam, jakim był w swojej poprzedniej egzystencji jako Logos „wczoraj”, to znaczy podczas Wieku Żydowskiego, który również w Piśmie Świętym jest nazwany dniem (Izaj. 65:2; Rzym. 10:21) i nadal będzie pod tymi względami taki sam „zawsze” – przez przyszłą wieczność.
BS '04,187-188