Sztandar Biblijny nr 200 – 2004 – str. 159

—————
w ramce

– MYŚL MIESIĄCA –

„Wszystkie troski wasze wrzuciwszy nań, gdyż On ma pieczę o was” – 1 Piotra 5:7-

      JEST TO BARDZO POCIESZAJĄCA i zachęcająca sugestia Słowa Bożego. Naszymi troskami są te rzeczy, które nas doświadczają, takie jak: straty, rozczarowania, opóźnienia, wady i słabości nasze i innych, przeciwności, choroby, zmęczenie, ból i smutek.

      Naszą naturalną skłonnością jest absorbowanie uwagi naszych umysłów i serc tymi troskami, co powoduje zmartwienie, lecz jako lud Pański mamy coraz bardziej się uczyć, przez wychowanie w Boskiej rodzinie, że nie powinniśmy prosić Go, aby kierował naszymi wysiłkami zgodnie z naszą własną mądrością, lecz abyśmy uznawali, że na cokolwiek On dozwala w naszych doświadczeniach, jest korzystne w rozwoju naszego charakteru i dla naszego wiecznego dobra.

      Chociaż powinniśmy być pilni w naszych sprawach, działając tak jak gdyby wszystko zależało od nas, to jednak jesteśmy pewni, że w rzeczywistości wszystko zależy od Boga. Naszym zadaniem jest wierność, a Pan zapewni nam nadzorującą nad wszystkim opatrzność i miłującą troskę, która zmniejsza nasz każdy ciężar i uzdalnia do ufania Jemu we wszystkich sprawach.
——————

—————
w ramce

PIOTR, PORYWCZY APOSTOŁ

      PIOTR, PRAWDOPODOBNIE NAJSTARSZY Z APOSTOŁÓW, miał na imię Szymon lub Symeon i czasem jest nazywany w Biblii tym imieniem. Jego rodzinnym miastem było Kapernaum, gdzie wraz ze swym ojcem oraz bratem Andrzejem zarabiał na życie łowiąc ryby w jeziorze Galilejskim. Prawdopodobnie, podobnie jak Andrzej, był pierwotnie uczniem Jana Chrzciciela (Jana 1:35-41).

      Przyjmując go jako Swego Apostoła, Jezus nadał Szymonowi imię, pod którym obecnie jest powszechnie znany: „Tyś jest Szymon, syn Jonasza; ty będziesz nazwany Kiefas, co się wykłada Piotr” (Jana 1:42). Kiefas jest hebrajską formą imienia Piotr (gr. petros, skała lub kamień). Nasz Pan wskazał tutaj swoje spodziewanie wielkiego rozwoju w charakterze tego ucznia i ta myśl była potwierdzona później, kiedy Piotr po raz pierwszy wyraził swe przekonanie, że Jezus był obiecanym Mesjaszem (Mat. 16:17, 18).

      „Błogosławionyś Szymonie, synu Jonaszowy Bo tego ciało i krew nie objawiły Tobie, ale Ojciec mój, który jest w niebiosach. A ja ci też powiadam, żeś ty jest Piotr; a na tej opoce zbuduję kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go.”

      Fundamentalna prawda, niewzruszona niczym skała, została powierzona uczniowi, którego impulsywny i zmienny charakter, po pewnym czasie został tak przekształcony, że uczynił go ,żywym kamieniem” w chwalebnej Świątyni przyszłości, jak sam później to wyjaśnił (1Piotra 2:3-5).

      Obiecując mu klucze Królestwa Niebiańskiego, Jezus wskazał, że szczególnym przywilejem Piotra będzie głoszenie Słowa: (1) Żydom – na przykład podczas Pięćdziesiątnicy, tym sposobem otwierając im wejście do zarodkowego Królestwa (Dz.  2:14-41) i (2) poganom – na przykład w domu Korneliusza, zapraszając również ich do tego samego Królestwa (Dz. 10).

      Czasami zbyt płomienna gorliwość Piotra, jak wtedy, gdy poprosił, aby nie tylko jego stopy zostały umyte, lecz również jego ręce i głowa, jego pozytywne wyznanie przywiązania do swego Mistrza i pochopne, lecz czułe zganienie Pana za słowa mówiące o Jego cierpieniu i oczekującej Go śmierci, objawiają miłujące i porywcze usposobienie (Jana 13:2-9; 18:10, 11; Mat. 16:21-23). To usposobienie, przekształcone i oczyszczone przez wpływ ducha świętego, uczyniło go wielkim sługą Boga w usługiwaniu światu światłem wspaniałej Ewangelii Królestwa.

      Służba Piotra, jednego z największych nosicieli światła, którzy kiedykolwiek żyli, trwała przez wieki i jeszcze dzisiaj oświeca ścieżkę sprawiedliwych.

      BS '04,143 [UK]
——————