Sztandar Biblijny nr 199 – 2004 – str. 137

wszystkie rodziny ziemi będą błogosławione (1Moj. 12:2, 3; 15:5), on został usprawiedliwiony z wiary, uznany za sprawiedliwego w oczach Boga.

      Następnie rozważymy słowa Apostoła Jakuba (2:21) cytowane powyżej. Zauważmy, że upłynął dość długi czas po wydarzeniach z 1Moj. 15 i „poczytaniu ku sprawiedliwości” wiary Abrahama, kiedy „Bóg kusił [doświadczał] Abrahama” mówiąc mu, by ofiarował Izaaka na ołtarzu na Górze Moria (1Moj. 22:1, 2). Przez okazanie uległości, aby tak uczynić, w ciężkiej próbie zamanifestował, że jego wiara jest żywą wiarą, wiarą przynoszącą owoce w postaci dobrych uczynków i posłuszeństwa, i dlatego nadającą się do przyjęcia przez Boga. Jakub mówi, „Widzisz, że wiara wspólnie działała z uczynkami jego, a z uczynków wiara doskonałą się stała?” Jak. 2:22, KJV).

      Wiara i uczynki muszą być zharmonizowane

      Wiara i uczynki w każdym przypadku muszą ze sobą współdziałać, bo inaczej wiara nie może być przyjęta. Tak było również w przypadku Rachab. Jakub mówi: „Także też i Rachab wszetecznica, izali nie z uczynków jest usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i inną drogą wypuściła?” (w. 25; Joz. 2).

      W tym temacie powinniśmy zachować w umyśle pewne szczegóły:

      (1) żadne uczynki dokonane przez upadłych ludzi nie mogą być doskonałe; w wyniku tego one nie mogą nadawać się do przyjęcia przez Boga;

      (2) chrześcijanie są przyjęci przez Boga, przez przejawianie wiary w zasługę krwi Chrystusa na warunkach ustalonych przez Boską łaskę; to ta wiara w zasługę krwi Chrystusa liczy się w naszym przyjęciu, ponieważ będąc niedoskonali, nie jesteśmy w stanie wykonywać uczynków, które nadawałyby się do przyjęcia;

      (3) nasza godna przyjęcia wiara w zasługę krwi Chrystusa musi być dowiedziona przez wysiłki czynienia woli Bożej, na ile to możliwe z naszej strony;

      (4) ponieważ same uczynki, będąc niedoskonałe, nie mogą usprawiedliwiać, i ponieważ wiara usprawiedliwiająca musi poprzedzać dobre uczynki, zanim one zostaną przyjęte oraz że dobre uczynki: gdy są przyjęte, nie są przyjęte z powodu ich własnej doskonałości, lecz z powodu usprawiedliwiającej wiary, która czy ni je godnymi przyjęcia – dlatego to wiara usprawiedliwia nas, czego nie mogą dokonać uczynki, i że uczynki nie zastępują wiary, lecz jedynie potwierdzają jej prawdziwość.

—————
w ramce

      To nasza wiara podoba się Jemu – na początku nie mamy nic więcej; lecz jeśli pozostaje sama wiara, bez żadnych wysiłków przyniesienia owoców sprawiedliwości i świętości, ona staje się martwą, odrażającą rzeczą, obraźliwą zarówno dla Boga jak i człowieka.
——————

      Wiara poprzedza uczynki

      Słowa Apostoła Pawła w Efez. 2:8-10 także wykazują, że wiara usprawiedliwiająca musi poprzedzać dobre uczynki: „Łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, dar to Boży jest; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Albowiem czynem Jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie ku [lecz nie przez] uczynkom dobrym, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.” Dobre uczynki są reakcją prawdziwej wiary.

      Jest tutaj wspaniała lekcja dla wszystkich, którzy pragną podobać się Bogu. To nasza wiara podoba się Jemu – na początku nie mamy nic więcej; lecz jeśli pozostaje sama wiara, bez żadnych wysiłków przyniesienia owoców sprawiedliwości i świętości, ona staje się martwą, odrażającą rzeczą, obraźliwą zarówno dla Boga jak i człowieka. Osoba, która żyje w samozadowoleniu i grzechu, hańbi i przynosi szkodę wierze, którą wyznaje.

      Bóg uznaje uczynki

      Ponadto, z doświadczenia wiemy, że ktokolwiek nie stara się żyć w harmonii z wiarą, nie zdoła zachować jej przez długi czas. Wielu wyznających, że mają silną wiarę, nie ma „miłości prawdy” i zupełnego oddania się Bogu, które objawiają prawdziwą wiarę przez dobre uczynki -wymagane i uznawane przez Boga. Takim, którzy wykazują pewną wiarę bez towarzyszących jej wysiłków w kierunku dobrych uczynków, Pan posyła „silne złudzenie, aby wierzyli kłamstwu” (2Tes. 2:10, 11, KJV).

      Pamiętajmy, że członkowie ludu Bożego są ,żywymi listami znanymi i czytanymi przez wszystkich ludzi”, że to uczynki są bardziej czytane niż wiara i stąd ważność naszego wersetu, który powinien być coraz większym pragnieniem każdego naśladowcy Chrystusa – „Ja tobie ukażę wiarę moją z uczynków moich.”

      BS '04,136-137