Sztandar Biblijny nr 199 – 2004 – str. 132

To im, wraz z ich Panem i Głową, przypadnie rola udzielenia stanowiska w Królestwie nie tylko Starożytnym Godnym (Żyd. 11:40), lecz także udzielenia błogosławieństw całej ludzkiej rodzinie – „kto pragnie” w Czasach naprawienia wszystkich rzeczy” podczas tysiącletniego panowania Chrystusa (Dz. 3:19-21).

      To tak, jak gdyby Apostoł Paweł mówił: Przez wzgląd na wielkie rzeczy dokonane przez te wierne charaktery przeszłości, które okazały taką wiarę i ufność wobec Boga, i wiedząc, że my chrześcijanie jesteśmy otoczeni przez tak wielki obłok świadków, wśród których byli męczennicy, niech źródło inspiracji wypływające  z ich przykładu, zachęca nas do większej wierności w podążaniu w chrześcijańskim biegu.

      Apostoł używa słowa świadek w znaczeniu ludzi, których życie świadczyło o Prawdzie, ludzi z których niektórzy stracili życie z powodu prawdy i takie świadectwo powinno mieć silny wpływ na starających się o zbawienie w wysokim powołaniu Wieku Ewangelii. Ci Starożytni Godni, którzy dawno temu umarli, spoglądają na nas przez osiągnięcia ich życia. Fakt, że oni od wieków już nie żyli, nie u-mniejsza znaczenia figury retorycznej Apostoła. Ten styl wyrażania się jest dzisiaj powszechnie używany. Jako ilustrację przypominamy słowa Napoleona, które przy pewnej okazji skierował do swej armii: „Żołnierze, trzydzieści wieków spogląda na was z góry!” Chociaż w rzeczywistości wieki nie mogą spoglądać, jednak z pewnym sensie tego słowa mogą, ponieważ możemy wglądać w przeszłość i uświadamiać sobie wydarzenia, które mają trzydzieści i więcej wieków.

      Książęta w Królestwie Bożym

      Apostoł pragnie, abyśmy przypomnieli sobie, że ten „obłok świadków” otaczających klasę Kościoła, zachęcał ich do wytrwałości w biegu po nagrodę podczas Wieku Ewangelii. Chociaż rozumiemy, że ci starożytni” nie uzyskali nagrody, o którą ubiegał się Kościół, niemniej jednak, oni otrzymają wspaniałą nagrodę – będą książętami w ziemskiej części Tysiącletniego Królestwa.

      On przedstawia naszym umysłom wizję trasy wielkiego wyścigu, w którym Maluczkie Stadko było wtedy biegaczami – a w zasadzie wszyscy z ludu Bożego biegną lub będą biec – aby otrzymać miejsce w Królestwie. Do pewnego stopnia to będzie prawdą także w odniesieniu do świata ludzkości w ich przyszłej podróży po „drodze świętości” (Izaj. 35:8, KJV). Ta symboliczna droga, która wtedy będzie otwarta, będzie wymagać wysiłków przezwyciężenia niedoskonałości ciała i osiągnięcia życia, a nagrodą dla jej uczestników będzie doskonałość ludzkiej natury. Apostoł Paweł pokazuje nam jak Jezus podążał „wąską drogą” i przez wiarę oczekiwał na radość, którą Ojciec przed Nim wystawił. On opowiada nam o wierności Jezusa i o tym, co wycierpiał – o Krzyżu i jego hańbie. On podkreśla wierność Ojca w wielkim wynagrodzeniu Jezusa, w przyznaniu Jemu miejsca po prawicy Boskiego Majestatu. Potem następuje napomnienie, przede wszystkim dla Kościoła, lecz w zasadzie dla każdego z ludu Bożego ubiegającego się o życie wieczne: „Odłóżmy wszelki ciężar”, każdą przeszkodę, wszystko co uniemożliwiałoby nam godny i zwycięski bieg po tę wielką nagrodę, którą Jezus otrzymał i do której przez zasługę Jego ofiary, została zaproszona Jego Oblubienica.

      Apostoł przypomina nam, że jedną z największych przeszkód w podążaniu w chrześcijańskim biegu jest grzech. Lud Pański jest nękany przez grzech odziedziczony w ich upadłym człowieczeństwie. Ten bieg wymaga nie tylko wytrwałości, lecz także cierpliwości, ponieważ każdy, kto chce osiągnąć cel potrzebuje cierpliwości – będzie musiał być wypróbowany i doświadczony w każdym szczególe pod względem lojalności i oddania Niebiańskiemu Ojcu, Prawdzie i braciom. Tylko tacy, którzy osiągną podobieństwo charakteru do ich Głowy i Wodza na tej wąskiej drodze, mogą mieć nadzieję na otrzymanie nagrody. Jeśli chodzi o Kościół, nagrodą miało być przebywanie z ich Panem i podobieństwo do Niego oraz udział w Jego chwale. Bóg zdecydował, aby Kościół stał się podobny do obrazu Jego Syna (Rzym. 8:29), i wymogi charakteru dla klasy Kościoła – dla tych, którzy biorą udział w biegu wysokiego powołania podczas Wieku Ewangelii – były o wiele bardziej rygorystyczne niż dla innych klas ludu Bożego oraz dla przyszłej klasy restytucyjnej ubiegającej się o życie w Wieku Tysiąclecia.

CO TO ZA CIĘŻARY?

      Ciężary, które mają być odłożone, prawdopodobnie różnią się dla różnych ludzi. Ktoś mógł odziedziczyć tytuły lub zaszczytne stanowisko. Apostoł Paweł był jednym z takich. On urodził się jako