KRZYŻ ODDZIELA DWIE KLASY

   WIERNI WIEKU ŻYDOWSKIEGO (DOM SŁUG) – ZIEMSKIE OBIETNICE, ZMARTWYCHWSTANIE DO DOSKONAŁEJ LUDZKIEJ NATURY

      WIERNI WIEKU EWANGELII (DOM SYNÓW) – NIEBIAŃSKIE OBIETNICE, ZMARTWYCHWSTANIE DO BOSKIEJ NATURY

      BIBLIA stawia wiarę przed uczynkami, ponieważ żadne uczynki nie mogą być przyjęte przez Boga, jeśli nie wypływają z wiary. Dlatego jest napisane: „Bez wiary nie można podobać się Bogu.” Natchnione Słowo zwraca naszą uwagę na dwie oddzielne klasy ludzi pobudzanych przez wiarę, obie podobające się Bogu i obie ostatecznie wysoce nagrodzone przez Wszechmogącego. Pierwsza z tych klas żyła przed przyjściem Jezusa na ziemię, a druga po Jego odejściu. Pierwsza klasa wiernych, klasa sług, jest znana jako Starożytni Godni, ponieważ żyli w starożytnych czasach trwając wiernie wśród największych utrapień. Dla drugiej z tych klas Wodzem i Głową był Jezus, a Pismo Święte nazywa ich synami Bożymi. To rozróżnienie lub podział ludu Bożego, chociaż wyraźnie zaznaczone w Biblii, jest niedostrzegane przez większość ludzi.

      Niezależnie od tego jak wierni czy lojalni byli prorocy Starego Testamentu – tak jak Enoch, Abraham, Dawid i Jeremiasz – oni nie mogli być uznani przez Boga jako członkowie domu synów, ponieważ żyli przed przyjściem Jezusa. Powołanie do synostwa i członkostwa w klasie Kościoła wówczas jeszcze się nie rozpoczęło – ponieważ Jezus nie skosztował jeszcze śmierci za każdego człowieka.” Czytamy, że Adam w swej doskonałości był uznany za syna Bożego (Łuk. 3:38). Od czasu kiedy grzech wszedł na świat z powodu nieposłuszeństwa Adama, Bóg nie mógł uznać nikogo z upadłej ludzkiej rodziny za Swego syna – wszyscy zgrzeszyli i nie mogli wypełnić wymaganej doskonałości. Dopiero kiedy Jezus przyszedł na ziemię i umarł na Kalwaryjskim Krzyżu, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, On mógł przyprowadzić niektórych z powrotem do Boga i otworzyć drzwi do synostwa. W harmonii z tym Apostoł Paweł oświadcza: ,A był Mojżesz wierny we wszystkim domu jego [w domu sług] …. Ale Chrystus jako syn nad domem swoim panuje [nad domem synów]” (Żyd. 3:5, 6).

      Bracia żyjący przed czasem Krzyża i po nim

      Istnieje wyraźnie zaznaczony podział pomiędzy szlachetnymi braćmi żyjącymi przed czasem Krzyża, z których ostatnim był Jan Chrzciciel, a wiernymi wierzącymi od czasów Jezusa, z których pierwsi to Apostołowie. To, że Jan Chrzciciel był ostatnim ze Starożytnych Godnych, potwierdzają słowa Mistrza: „Większego proroka z tych, którzy się z niewiast rodzą, nie ma nad Jana Chrzciciela żadnego; lecz kto najmniejszy jest w królestwie Bożym, większy jest, niżeli on” (Łuk. 7:28).

      Apostoł Paweł czyni podział pomiędzy Starożytnymi Godnymi, którzy poprzedzali czas Krzyża a naśladowcami Jezusa. On wylicza imiona wybitnych wiernych przeszłości – Enocha, Abrahama, Dawida i innych. Opisuje czyny ich wiary i mówi, że oni byli przyjemni Bogu, szlachetni, zasługujący na pochwałę. Potem Apostoł zwraca uwagę na fakt, że oni nigdy nie otrzymali obietnic, które Bóg im uczynił.

      Dostrzegamy, że przed czasem Jezusa Bóg nie obiecywał wiernym nagrody w niebie. Wszystkie