Sztandar Biblijny nr 198 – 2004 – str. 118

KARANIE ZA GRZECHY PRZECIW ŚWIATŁU

      Ofiara za grzech stosuje się ściśle do grzechu Adamowego – odziedziczonego przez całą ludzką rodzinę – ze wszelkimi różnorodnymi słabościami i niedoskonałością wynikającą z tego pierwotnego grzechu. Jeśli chodzi o Kościół, pokuta i wiara w Jezusa jako Zbawiciela doprowadziła lud Pański Wieku Ewangelii do stanu usprawiedliwienia; oni są „usprawiedliwieni darmo z łaski jego przez odkupienie, które się stało w Chrystusie Jezusie” (Rzym. 3:24).

      Gdziekolwiek dociera światło Ewangelii, tam zostaje przekazana pewna miara wiedzy i wzrasta miara odpowiedzialności. Wynika z tego, że konsekwencje dobrowolnego grzechu przeciw pełnemu światłu naprawdę muszą być poważne. Apostoł Paweł daje do zrozumienia, że dla tych, którzy dobrowolnie grzeszą po otrzymaniu pełnego światła i znajomości – w rzeczywistości będąc błogosławieni pełnymi korzyściami z okupu, nie ma już dostępnej ofiary i tacy dobrowolni grzesznicy podlegają drugiej śmierci -wiecznemu zniszczeniu (Żyd. 6:4-6; 10:26-31; Obj. 21:1-8). Lecz jedynie nieliczni mieli pełne światło, pełną znajomość, pełną sposobność i stąd tylko nieliczni zgrzeszyli grzechem na śmierć.

      Kara grzechu Adamowego od sześciu tysięcy lat w ogólny sposób dosięga całej ludzkiej rodziny, ze wszystkim co ona oznacza, w postaci chorób, smutku i śmierci. Lecz jeszcze gorsze grzechy, które nie są związane ze słabością upadłego ciała czy niewiedzą, pogrążają ludzką rodzinę w wielkiej degradacji. Te grzechy są bardziej lub mniej dobrowolne, bardziej lub mniej występują przeciw światłu i znajomości i kara musi być wymierzona.

      Zanim nowa dyspensacja ze wszystkimi jej błogosławieństwami będzie mogła być wprowadzona, sprawy tego świata muszą zostać w pełni uregulowane. To właśnie rozliczenie tych spraw ze światem spowoduje wielki „czas uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być, aż do tego czasu.” Wierzymy, że ten czas ucisku miał swój początek w Wojnach Światowych i będzie dalej postępował, aż przepowiedziana w Biblii katastrofalna rewolucja i anarchia zakończy go w przyszłości (Dan. 12:1; Mat. 24:21). Kiedy rachunki sprawiedliwości będą wyrównane przez doświadczenia obecnego czasu ucisku, błogosławieństwa Królestwa Mesjasza, w Boskim właściwym czasie, zaczną spływać na wszystkich ludzi.

INAUGURACJA NOWEGO PRZYMIERZA

      Porównując typiczne i antytypiczne ofiary za grzech Apostoł oświadcza, że Jezus dokonał odkupienia nie przez krew cielców i kozłów, lecz przez swą własną krew (Żyd. 9:11-15). Ponadto, ofiary Jezusa i Kościoła są określone jako „lepsze ofiary” – w liczbie mnogiej (Żyd. 9:23). To zwraca naszą uwagę na ustanowienie zarządzeń Żydowskiego Przymierza, w którym Mojżesz wziął krew wołów i kozłów i zainaugurował Przymierze Zakonu, kropiąc krwią najpierw tablice przymierza (księgę), a potem lud (2Moj. 24:3-8).

      W Tysiącleciu, gdy antytypiczna krew Chrystusa i Kościoła jako połączonych ofiar zostanie użyta do pokropienia, czyli zaspokojenia Boskiego Prawa, Nowe Przymierze zostanie zainaugurowane w Królestwie Mesjasza. To będzie podstawą dla Ojca do skierowania całej ludzkiej rodziny do Królestwa Mesjasza w celach restytucyjnych (Dz. 3:19-21). To rozpocznie dzieło pokropienia całego ludu krwią – dzieło oczyszczenia ludzkości i udzielenia wszystkim ludziom korzyści zapewnionych przez okupową krew Chrystusa.

ANTYTYPICZNY DZIEŃ POJEDNANIA

      Z tego co napisaliśmy powyżej ufamy, że nasi czytelnicy wyraźnie dostrzegą różnicę pomiędzy okupem, który złożył sam Jezus, a jego zastosowaniem przez ofiary za grzech całego Chrystusa, Głowy i Ciała, w tym Wieku Ewangelii. Rzeczywisty Dzień Pojednania rozpoczął się od naszego Pana Jezusa i Jego ofiary, i obejmuje zarówno Wiek Ewangelii jak i Wiek Tysiąclecia. Z końcem tysiącletniego Królestwa, dzieło tego wielkiego Dnia Pojednania zostanie zakończone i zupełne pojednanie za grzech będzie faktem dokonanym (Obj. 20:4).

      Rzeczywiste ofiary Dnia Pojednania – Jezusa i Jego Kościoła podczas Wieku Ewangelii – są dlatego wyraźnie rozumiane jako środki prowadzące do celu, którym jest błogosławienie świata i przywrócenie go do jedności, czyli harmonii z Bogiem. Wypełnienie tego dzieła będzie wymagało całego Wieku Tysiąclecia, lecz jego chwalebnym skutkiem będzie przywrócenie wszystkich chętnych i posłusznych z ludzkości do tego wszystkiego, co zostało utracone w Adamie, a odkupione na Kalwarii.

      Podsumowując, okup wiąże się z ofiarniczym dziełem samego Jezusa i jego ostatecznym skutkiem dla ludzkości, podczas gdy ofiary za grzech izraelskiego Dnia Pojednania wskazują na procesy, przez które Bóg realizuje błogosławieństwa dla Kościoła i dla świata.

      Niech Bóg błogosławi nas w naszym zrozumieniu dlaczego Jezus umarł i jak niezbędna była Jego śmierć. On był Ceną Okupu za Adama – „życiem za życie” – a ponieważ cała ludzkość została potępiona w Adamie, to całej ludzkości będzie udzielona sposobność otrzymania życia przez Jego ofiarę (1Tym. 2:5,6).

      BS '04,114-118