PYTANIA BIBLIJNE

ZBAWIENI PRZEZ NIEŚWIADOMOŚĆ?

      Pytanie: Czy poganie oraz inni będą zbawieni przez nieświadomość?

      Odpowiedź: Wierzymy, że nie, ponieważ nieświadomość nie ma żadnej mocy, aby kogokolwiek zbawić. Nieświadomość jest raczej przedstawiona jako powód do odsunięcia od Boga i odrzucenia, aniżeli jako podstawa zbawienia (Efez. 4:18; Oz. 4:6; Rzym. 2:12). Natomiast Pismo Święte ukazuje, że wiedza jest niezbędna do wiary i zbawienia (Rzym. 10:14-17; Dz.Ap. 4:12).

      Proces zbawienia wymaga działania intelektu, uczuć i woli – sprawa, która dotyczy czyjegoś charakteru i wymaga od niego podjęcia kroków pokuty, wiary i poświęcenia. To dlatego Kościół miał nakaz nauczania – umożliwienia innym poznania, tak by ci, którzy będą przez swoją wiedzę pouczeni, mogli uzyskać zbawienie (Mat. 28:18-20; Jana 17:3).

      Teoria mówiąca o tym, że poganie oraz drudzy są zbawieni przez swoją nieświadomość jest całkowicie nierozsądna. Po co wysyłać misjonarzy w celu pokazania im drogi prowadzącej do zbawienia, jeżeli oni dostępują zbawienia przez nieświadomość? Zgodnie z tą teorią, nauczanie ich może być powodem, że większość z nich – ci, którzy nie uwierzą – będzie stracona, podczas gdy w innym przypadku zostaliby zbawieni przez swoją nieświadomość.

      Czy ogłaszamy im Ewangelię Chrystusa, ponieważ tak nakazał Bóg? Tak – żeby oczywiście mogli zyskać to, czego w przeciwnym wypadku by nie zyskali – zbawienie (Dz.Ap. 4:12; 10:42, 43). Pozostawienie ludzkości w nieświadomości udaremniłoby własne życzenie Boga, aby pobłogosławić wszystkich członków rodziny ludzkiej. Ta myśl, że poganie są zbawieni przez nieświadomość jest oczywiście niebiblijna, nierozumna i nieoparta na faktach.

WIEDZA NIEZBĘDNA DO ZBAWIENIA

      Boski sposób zbawienia Kościoła, „wybrańców”, podczas Wieku Ewangelii odbywał się „przez głupie kazanie” – nauczanie, przekazywanie wiedzy na temat rzeczy należących do zbawienia (1Kor. 1:21; 1Piotra 1:2). Ponadto Apostoł Paweł zapewnia nas, że Bóg „chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni, i ku znajomości prawdy przyszli” (1Tym. 2:4). Zbawienie przez Boga niewybranego świata podczas Wieku Tysiąclecia nastąpi również przez siłę nauki, umożliwiającą im zrozumieć, uchwycić się i stosować proces restytucji do ich podźwignięcia. Taka wiedza – dzisiaj i w przyszłości – rozwinie w ludziach ten jedyny stan serca i umysłu, w którym życie wieczne będzie praktycznym i dobroczynnym zabezpieczeniem – charakter podobny do Boskiego, który przekłada swoją wiedzą na właściwe myśli, słowa i czyny na chwałę Boga i na korzyść swoją oraz drugich.

NAŚLADOWANIE SPRAWIEDLIWOŚCI

      Pytanie: W 2Tym. 2:22 czytamy: „… naśladuj sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoju, z tymi, którzy wzywają Chrystusa z czystego serca.” Bardzo proszę o podanie komentarza do tego napomnienia.

      Odpowiedź: Nie tylko powinniśmy postępować właściwie na początku, ale mamy również naśladować sprawiedliwość podczas naszego biegu. Ani przez moment nie możemy postępować niesprawiedliwie; za jakąkolwiek cenę, prawość i sprawiedliwość musi być naszym celem. Lecz tutaj z niektórymi może powstać trudność. Być może oni nie wiedzą, w jaki sposób sprawiedliwie sądzić – zbyt łatwo ulegają sądzeniu na podstawie pogłosek lub powierzchownego wyglądu, czy też przyjmują osąd osób podobnych uczonym w piśmie i faryzeuszom, jak to czynił tłum, który krzyczał: „Niech będzie ukrzyżowany”. „Krew jego na nas i na dziatki nasze.” Gdyby naśladowali sprawiedliwość, dostrzegliby charakter Pana w jego dobrych dziełach i wspaniałych słowach żywota. Zobaczyliby Go – dalece do bycia bluźniercą – jako „świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników” (Żyd. 7:26). Dostrzegliby, że Jego oskarżyciele byli pobudzeni przez zawiść i nienawiść.

      Naśladowanie nakazu Pana: „sądźcie sprawiedliwie” (Jana 7:24) jest aktualne jak zawsze. Ktokolwiek go zaniedbuje sprowadza „krew” na swoją