Sztandar Biblijny nr 192 – 2004 – str. 21

      Oczekując na przepowiedziane przyjście Mesjasza, który wybawi swój lud, biblijne proroctwa zajmowały żydowskie umysły – jednak, z wyjątkiem niewielu, oni nie przyjęli Go, kiedy przyszedł. Patrząc wstecz na dokonany fakt, począwszy od Apostołów i przez całą historię Kościoła, pisma świętych i uczonych na temat Człowieka Jezusa zajmują tysiące metrów regałów. Jest to świadectwo gorliwości i sumienności tych mężczyzn i kobiet, którzy wiedzę o Jezusie rozszerzyli na cały świat.

      Powszechne korzyści z ofiary Chrystusa leżą poza koniecznością rozpowszechniania „dobrych wieści.” Zbawienie w przyszłości będzie nie tylko dla wybranych. Tak, podczas Wieku Ewangelii był wybierany Kościół i zajmowano się nim jako szczególnym ludem. Lecz oni mieli być próbowani i sprawdzani w tym celu, aby jako Oblubienica Chrystusa mogli błogosławić cały świat możliwością zbawienia w przyszłym Tysiącletnim Królestwie.

      Jak dotąd, tylko najbardziej podstawowe informacje o tym zbawieniu dotarły do większości ludzkości, jednak w ogólnoświatowym rozpowszechnianiu Biblii dostrzegamy dwa cele: pierwszym jest przyciągnięcie ludzi wiary, których serca pragną pojednania z Bogiem; a drugim przedstawienie umysłom ludzi świadectwa o Boskim zamiarze wyzwolenia ich (Rzym. 8:19-22).

UNIWERSALNY JĘZYK

      W przyszłym wieku odrodzenie będzie porządkiem dnia. Biblia Króla Jakuba używa słowa „restytucja” (Dz.Ap. 3:21). To nasuwa myśl przywrócenia do pierwotnego stanu. W dzisiejszym sądzie to słowo znaczyłoby odszkodowanie, zapłatę za szkody wyrządzone osobie czy własności. Biblijne znaczenie sięga dalej: restytucja jest powrotem do warunków, jakimi cieszył się Adam, zanim popadł w grzech. To było nieskazitelne środowisko, nienaruszone przez walki, działania wojenne czy inne nieprzyjemne elementy życia, które teraz przyjmujemy jako część egzystencji człowieka. To zostanie zmienione.

      Oczywiście Adam był sam, a następnie dołączyła do niego Ewa i tylko oni cieszyli się taką doskonałą egzystencją, i to przez stosunkowo krótki okres. Biblijna obietnica mówi o trwałym powrocie do rajskich warunków dla całego świata – o restytucji na skalę jaką, z trudnością możemy sobie wyobrazić. Królestwo Chrystusa, od dawna wysławiane w pieśniach i do którego ludzki stan tęskni, naprawi szkody wyrządzone w sercach, umysłach i życiu milionów ludzi pod klątwą grzechu i śmierci.

      Ta Ewangelia dobrych wieści jest dla wszystkich i dotrze do wszystkich. Bóg nie pozwoli, aby bariery językowe czy kulturowe blokowały Jego plan zbawienia. Jezus jest Zbawicielem wszystkich i wszyscy muszą uzyskać sposobność otrzymania dobrych wieści i postępowania według nich. Ich reakcja na nie będzie na ich własną odpowiedzialność. Ci, którzy je odrzucą, będą ostatecznie pozbawieni życia. Lecz najpierw musi być pełna, sprawiedliwa sposobność dla wszystkich.

      Pismo Święte odpowiada na najskrytsze myśli i tęsknoty ludzkiego serca. Ponieważ Bóg nas ukształtował i rozumie nasze potrzeby (Ps. 103:14). I dlatego Słowo Boże jest ponadczasowe – ono zwraca się ku potrzebom ludzkości w każdym wieku. Pisma Świętego nie można przyporządkować do jednego języka czy czasu. Dla ludzi wiary Biblia jest zawsze świeżym i zasadniczym strumieniem nadziei i odnowy – słowami życia. Czerpmy wszyscy z tego głębokiego strumienia.
ES '04,19-21

poprzednia strona – następna strona