Sztandar Biblijny nr 187 – 2003 – str. 100
odpowiedni do zajęcia innego stanowiska niż pierwotnie zamierzono. Z upływem czasu pewni pracownicy rozwijają się bardziej dynamicznie, natomiast inni nie spełniają tak dobrze oczekiwań pracodawcy. W takich okolicznościach jedni pracownicy awansują i mają większą odpowiedzialność, podczas gdy inni mogą być przeniesieni na niższe stanowisko. Lecz dobry pracodawca zawsze będzie traktował każdego pracownika w taki sposób, aby to dobrze służyło najlepszym interesom firmy, klientom firmy oraz jej pracownikom w ogólności.
Jako słudzy Pana jesteśmy traktowani według tej samej ogólnej zasady. Pan wyznacza każdemu z Jego sług takie miejsce, jakie uważa za stosowne. Jak 1Kor. 12:18 mówi: „Bóg ułożył członki, każdy z nich z osobna w ciele, jak chciał.” Czyniąc tak, On bierze pod uwagę trzy rzeczy:
1. Ducha poświęcenia.
2. Talenty danej osoby.
3. Opatrznościowe sytuacje.
Chociaż wszystkie są ważne, Pan przywiązuje większą wagę do punktu (1) niż dwóch pozostałych. Udzielając stanowisk swemu ludowi, Bóg zawsze ma na uwadze trzy rzeczy, to znaczy, aby oni najlepiej mogli:
1. Wysławiać Jego i przynosić zaszczyt Chrystusowi.
2. Wspierać duchowo swych chrześcijańskich współbraci.
3. Sami rozwijać się duchowo.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ I OBOWIĄZKI SŁUG
Pracownicy mają różne obowiązki i odpowiedzialność. W świeckich przedsiębiorstwach oni są odpowiedzialni wobec różnych jednostek i grup. Oni mają określoną odpowiedzialność wobec pracodawcy, inną wobec kierownika, a jeszcze inną w stosunku do współpracowników (włączając tych, których oni nadzorują) i ostatecznie, wobec klientów firmy.
Pańscy słudzy również mają odpowiedzialność wobec różnych osób i klas. Oni są odpowiedzialni wobec Boga, Chrystusa, swoich chrześcijańskich towarzyszy, świata w ogólności i siebie samych.
Od pracowników oczekuje się wypełniania różnych obowiązków, aby mogli sprostać warunkom zatrudnienia. To bardzo różni się w zależności od stanowiska, jakie piastują.
Dla sługi Pana, te obowiązki obejmują:
1. Studiowanie Słowa Bożego, z którego on czerpie wiedzę, zrozumienie i ocenę Boskiego charakteru i planu.
2. Praktykowanie Słowa Bożego, które zawiera w sobie rozwój charakteru.
3. Rozpowszechnianie prawd zawartych w Słowie Bożym, które pomaga innym w zdobyciu wiedzy, zrozumienia i oceny Boskiego charakteru i planu.
WYNAGRODZENIE I DODATKOWE KORZYŚCI
Pracownicy otrzymują wynagrodzenie i dodatkowe świadczenia. Pańscy słudzy także otrzymują zapłatę i dodatkowe korzyści. Między innymi one obejmują przywileje stania się:
1. Ambasadorami Boga i Chrystusa.
2. Pomocnikami innych sług Pana.
3. Odbiorcami szczególnej pomocy od Pana.
Oprócz powyższych, są przywileje i korzyści, które nastąpią dopiero w wiecznej przyszłości.
Nasz tekst w 2Tym. 2:24, 25 zawiera pięć części: jeden zakaz („nie ma wdawać się w spory”), trzy zalety (łagodność, cierpliwość, cichość) i jedną umiejętność („zdolny do nauczania”). Zauważmy, że Paweł kładzie nacisk na zalety charakteru ponad zdolnościami.
Dostrzegamy także, że są tutaj podane wybrane zalety charakteru. Dlaczego Apostoł opisał bardziej bierne zalety, zamiast bardziej energicznych, takich jak wojowniczość, gorliwość, pracowitość i odwaga? Oczywiście, te bardziej aktywne zalety są ważne i powinny być przejawiane w różnych okolicznościach. Jednak z badania Boskiego Słowa wnioskujemy, że zalety naszego tekstu bardziej przypominają charakter Mistrza i dlatego są bardziej skuteczne i odpowiadające charakterowi sługi.
Obecnie po kolei rozważymy każdą z pięciu części naszego wersetu. Pierwsza część wymienia cechę, której słudzy Pańscy muszą unikać. Werset mówi, że oni:
„NIE MAJĄ WDAWAĆ SIĘ W SPORY”
Biblia mówi o właściwej i niewłaściwej walce. Właściwa walka wiąże się z chrześcijańską wojowniczością, zaletą używaną do obrony przed duchowymi wrogami, takimi jak grzech, błąd, samolubstwo i światowość. Wykorzystuje się ją również do obrony Słowa Bożego, kiedy jest atakowane. Apostoł Judy 3) mówi: „Iżbyście bojowali o wiarę raz świętym podaną.” Jeśli zaistnieje potrzeba, chrześcijanie powinni bronić Boskiego Słowa, lecz zawsze powinni być pobudzani przez miłość.
Z drugiej strony, niewłaściwa walka charakteryzuje się sporami, kłótliwością czy rywalizacją –