Sztandar Biblijny nr 185 – 2003 – str. 74
„WSZYSTKIMI, KTÓRZY PŁYNĄ Z TOBĄ”
– Dz.Ap. 27:24 –
Opatrzności Boże przypominają codziennie, co godzinę, o miłości Niebiańskiego Ojca do Swoich dzieci. To nie oznacza, że wszystkie doświadczenia, które On dla nas zaplanował, są przyjemne. Zwykle trudności przychodzą na nas niespodziewanie, burząc nasz święty spokój i ufność i próbując nasze charaktery jako naśladowców Chrystusa. Poniższa pieśń w zwięzły sposób wy dobywa bogactwo doświadczeń chrześcijańskiego życia:
Gdy po spokojnym morzu
Żegluję w kierunku domu
Z wdzięcznym sercem dla Ciebie, o Boże,
Mam sprzyjający wiatr.
Ale kiedy powstają fale,
I odpoczynek opóźnia swoje przyjście,
Błogosławieństwem będzie burza, a łaską sztorm,
Który gna mnie w kierunku domu.
– Pieśń nr 106 Pieśni Brzasku Tysiąclecia (wyd. ang.)
Burza, o której mówi druga zwrotka i która dotknęła Apostoła Pawła, kiedy płynął statkiem do Rzymu, przybierała na sile. Pełny opis wydarzeń, które miały miejsce podczas podróży Pawła do Włoch znajdziemy w Dz.Ap. 21:15-28:16 .
Apostoł, aresztowany w Jerozolimie w wyniku nieporozumienia, został uwięziony w twierdzy przez rzymskiego strażnika, co uchroniło go przed wściekłością tłumu, żądnego jego krwi. Czując się wolnym obywatelem Cesarstwa Rzymskiego, zażądał wysłuchania przed trybunałem i został przyprowadzony przed Sanhedryn. Licząc się z tym, że najprawdopodobniej nie otrzymałby bezstronnego wyroku rady, przedstawił swoją obronę w taki sposób, aby wzniecić waśń w radzie między saduceuszami i faryzeuszami, z czego wyniknął głośny harmider, z którego znów został uratowany przez rzymskiego strażnika. Dowódca straży zarządził, aby przewieziono Pawła pod silną strażą do Cezarei, gdzie miał się stawić przed namiestnikiem Feliksem.*
Paweł dwukrotnie przemawiał przed Feliksem; dwa lata później przed Porcjuszem Festusem (następcą Feliksa); następnie przed Herodem Agryppą (w obecności Festusa). W każdym przypadku miał przygotowaną śmiałą i przekonywającą obronę swojej misji, wypełniając to, co Jezus przepowiedział o nim – że zaniesie imię Pana przed pogan, Żydów, a nawet królów (Dz.Ap. 9:15). Naprawdę, nie było większego świadka dla słów, służby oraz, rzeczywiście, samego istnienia Jezusa.
UKAŻ MI
Liczni krytycy Biblii wskazują na brak konkretnych dowodów dla wydarzeń przedstawionych w Piśmie Świętym. Ale relacje Starego Testamentu zawierają wiele danych geograficznych i chronologicznych, takich jak imiona ludzi oraz nazwy miejsc, aby poprzeć i potwierdzić ich wiarygodność. Jednakże pewna luka w informacjach pozwala na powstanie wątpliwości. Oczywiście, tego można się spodziewać: Pismo Święte w ogólności nie jest napisane dla tych, którzy nie mają wiary; lecz to zbytnio nie przeszkadza ustalonej wierze tych, którzy poznali Boga i zaufali Jemu, ponieważ relacje przystają do siebie w rozumny sposób i przyciągają uwagę wszystkich, którzy szukają informacji o Bogu. U szczytu tego wszystkiego, samo istnienie
____________________
*W prawie przypadkowy sposób dowiadujemy się z tego incydentu, że Paweł miał przynajmniej jedną siostrę w Jerozolimie (Dz.Ap. 23:16); to właśnie jej syn, siostrzeniec Pawła, powiadomił kapitana straży o tym, że zgraja czterdziestu ekstremistów żydowskich, pałających do Pawła palącą nienawiścią, ślubowała „nie… jeść ani pić, ażby Pawła zabili”. Duża eskorta wojskowa, która towarzyszyła Pawłowi do starosty, pokrzyżowała ten plan.