Sztandar Biblijny nr 183 – 2003 – str. 53
INNI PRZYWÓDCY CHRZEŚCIJAŃSTWA
Potężne przekonanie takich wybitnych ojców Kościoła doprowadziło do stanu prawie zupełnego zlekceważenia miejsca, jakie naturalny Izrael zajmuje w planie Bożym. Ich błądzenie i odrzucenie były powszechnie niezrozumiałe, a widok rozproszonych i bezdomnych Żydów stał się dla chrześcijan w ogólności ostatecznym dowodem Boskiego sądu nad ich rasą.
I tak, cierpiąc z powodu utraty łaski Bożej, utraty statusu państwowego, utraty ojczyzny, rasa żydowska znosiła również głęboką wrogość chrześcijaństwa na wolności. Nawet wielce poważany Marcin Luter, który służył Bogu i prawdziwemu Kościołowi tak wiernie w swoim pokoleniu i wielu uwolnił z ucisku zdeprawowanego systemu religijnego, pisał zjadliwie o Żydach, dostarczając pożywkę do ognia antysemityzmu, który przeszedł przez Europę aż osiągnął punkt kulminacyjny w pogromach i Holokauście.
Niektórzy przyznawali, że miłosierdzie Boga powróci we właściwym czasie do cierpiącego ludu, lecz nie mogli ujrzeć tej przyszłej roli, jaką odegrają w wielkim planie Bożym. Zdecydowana większość rzekomych naśladowców Chrystusa okazywała wrogość w większym lub mniejszym stopniu, bez przykrości zapominając, że Sam Jezus był Żydem i zagarniając dla siebie pierwotny status Izraela jako wybranego ludu Bożego, królewskiego kapłaństwa, narodu świętego (2 Moj. 19:5,6).
SKŁADNIKI PRAWDY
Wielki Przeciwnik, ojciec kłamstwa, jest zbyt przebiegły, aby zająć stanowisko przeciwne Słowu Bożemu bez włączenia w swoje przedsięwzięcie niektórych składników prawdy: „… bo i szatan sam przemienia się w Anioła światłości” (2Kor. 11:14). Ta fałszywa doktryna, która stała się znana jako Zastępcza Teologia, była tak zręcznie opracowana dlatego, aby przyciągnąć najzdolniejsze umysły ziemskiego Kościoła, podczas gdy w tym samym czasie rozwijała w nich poczucie wyższości i osłabiała szlachetniejsze zalety chrześcijańskiego charakteru.
W oparciu o autorytet Jezusa i Apostołów, którzy pisali pod Boskim natchnieniem, trzeba uznać, że pod wieloma względami prawdziwy Kościół dziedziczy rolę, pierwotnie zamierzoną dla narodu żydowskiego.
… od was odjęte będzie królestwo Boże, i będzie dane narodowi, czyniącemu pożytki jego.
– Mat. 21:43
W tych słowach nasz Pan Jezus prorokował, że główne przywileje królestwa, ofiarowane najpierw naturalnemu Izraelowi, spośród których jedynie „resztka” rzeczywiście była godna, zostaną przeniesione do duchowego Izraela, a poganie zostali ostatecznie powołani, aby uzupełnić wymaganą liczbę.
I wy jako żywe kamienie budujcie się w dom duchowny, …wy jesteście rodzajem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym.
– 1 Piotra 2:5,9
Apostoł Paweł, chociaż pisał prawdopodobnie głównie do chrześcijańskich Żydów, to uznawał, że Jezus, dla domu Izraela w ogólności, był „kamieniem obrażenia i opoką zgorszenia” (w.8). Dom duchowy obejmował tych Żydów – i pogan – którzy byli wybrani „według przejrzenia Boga Ojca” (1Piotra 1:2).
Czego Izrael szuka, tego nie dostąpił; Ale wybrani dostąpili.
– Rzym. 11:7
Oczywiście Żydzi pragnęli głównych błogosławieństw, obiecanych Nasieniu Abrahamowe-mu, najwyższych przywilejów w urzędzie i służbie. Chociaż uznawali Abrahama za swojego ojca, to Jezus oświadcza: „Byście byli synami Abrahamowymi, czynilibyście uczynki Abrahamowe … wyście z ojca diabła” (Jana 8:39,44). Później święty Paweł jasno identyfikuje prawdziwe Nasienie Abrahamowe:
Lecz Abrahamowi uczynione są obietnice i nasieniu jego… które jest Chrystus. A jeśliście wy Chrystusowi, tedyście nasieniem Abrahamowym, a według obietnicy dziedzicami.
– Gal. 3:16, 29
Izrael jako naród nie był w Chrystusie, ale ci Żydzi i Grecy (poganie), którzy okazywali wiarę w Niego stali się Jego współdziedzicami, wykluczając naturalne Nasienie. Logiczny umysł Apostoła, oświecony duchem, uzdolnił go do przedstawienia bezspornego dowodu działania na zewnątrz obietnicy Abrahamowej. Nie ciało, lecz ten „Duch poświadcza duchowi naszemu, iżeśmy dziećmi Bożymi … dziedzicami w prawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Chrystusowymi” (Rzym. 8:16, 17; Gal. 3:27, 28).
Do swej własności przyszedł, ale go właśni jego nie przyjęli. Lecz którzy go kolwiek przyjęli, dal im tę moc, aby się stali synami Bożymi, …Którzy nie z krwi, ani z woli ciała, …ale z Boga narodzeni są.
– Jana 1:11-13