Sztandar Biblijny nr 183 – 2003 – str. 51
„Izali Bóg odrzucił lud swój? Nie daj tego Boże! … Azaż się potknęli, aby padli? Nie daj tego Boże! Ale przez ich upadek doszło zbawienie pogan, aby je do zawiści przywiódł… iż zatwardzenie z części przyszło na Izraela, pókiby nie weszła zupełność pogan. A tak wszystek Izrael będzie zbawiony, jako napisano:
Przyjdzie z Syjonu wybawiciel, i odwróci niepobożności od Jakuba. A toć będzie przymierze moje z nimi, gdy odejmę grzechy ich.
… według wybrania są miłymi dla ojców. Albowiem darów swoich i wezwania Bóg nie żałuje” – Rzym. 11:1, 11, 25-29.
– Listy do nowych zborów, J.B.Philips
DRZEWO OLIWNE
Paweł wyjaśnia w języku odnoszącym się do Boskiego gospodarstwa, w jaki sposób niewierzący Żydzi zostali odcięci od korzenia i pnia symbolicznego drzewa oliwnego, obietnicy Abrahamowej, a w ich miejsce zostali wszczepieni poganie. Jednak ci „prawdziwi Izraelici”, którzy uznali swojego Mesjasza, nie byli odcięci. Oni pozostali na tym samym miejscu jako część obiecanego „nasienia”, które we właściwym czasie będzie błogosławić wszystkie narody ziemi. „A jeśliście wy Chrystusowi, tedyście nasieniem Abrahamowym, a według obietnicy dziedzicami” (Gal. 3:29).
Izrael jako naród, przez zaślepienie, nie otrzymał głównej łaski, ale wybór – Żydów i pogan w Chrystusie – udostępnił to. Jednak nie wszystkie nadzieje na błogosławieństwo dla narodu wybranego były utracone. Gdy ich wybawca przyjdzie znów, ich zaślepienie zostanie usunięte, a oni będą ponownie wszczepieni w drzewo oliwne. Ich życie jako narodu oraz 
ich przeznaczenie do współuczestniczenia w wielkim dziele błogosławienia całej ludzkości odrodzi się, a obietnice ziemskiego powodzenia w ziemi danej od Boga ponownie będą należały do nich (Rzym. 11:12, 15).
Jak to możliwe, że rozsądne, przekonujące i natchnione słowa takiego wielkiego sługi Bożego, jakim był Apostoł Paweł, zostały zupełnie zlekceważone przez chrześcijaństwo w ogólności? Podczas gdy Pismo Święte stanowczo oświadcza, że Boże miłosierdzie powróci do Jego buntowniczego ludu, z kolei kościół pogański stawał się coraz bardziej wyniosły w swojej formie i niedbały na swoje przywileje i odpowiedzialności jako słudzy Boga oraz nielitościwi względem tych Żydów, którzy w latach 69-70 zostali wygnani z ziemi obiecanej i poddani ciężkim próbom we wrogim świecie.
ZASTĘPCZA TEOLOGIA
Ten wyniosły kościół, lekceważąc odpowiedź Apostoła Pawła na jego retoryczne pytanie, Czy Bóg odrzucił swój lud?, wydał własny osąd: Plemię jaszczurcze! Nie przyznając się do swoich żydowskich korzeni, ten kościół musiał dowieść swojej tożsamości, przeszłości i podstawy. To się działo na krótko przed wprowadzeniem w życie przez ten kościół systematycznego przywłaszczania sobie wszystkich błogosławieństw, które były obiecane Nasieniu Abrahamowemu. W wyniku tego spoglądano na naturalne dzieci Izraela jako wydziedziczonych i pozbawionych łaski, otrzymujących jedynie towarzyszące im przekleństwa za niewierność.
Krótko mówiąc, Zastępcza Teologia, znana również jako wyparcie, zajęcie miejsca, naucza, że Kościół Chrześcijański zajął miejsce Izraela w Boskim planie zbawienia. Wszystkie proroctwa odnoszące się do Izraela wypełniły się w duchowym znaczeniu w Kościele, określanym „Duchowym Izraelem”, całkowicie wykluczając naturalnych potomków Jakuba, względem których Bóg nie ma żadnych dalszych zamiarów. W powszechnym znaczeniu, Żydzi zostali ograbieni z własnej tożsamości.
Podczas specjalnej służby Apostołów i ich bezpośrednich następców Ewangelia się rozwijała, żydowscy i pogańscy wierzący połączyli się w wierze, i została położona trwała podstawa w celu zgromadzenia wybranego ciała, które we właściwym czasie, pod zwierzchnictwem Pana Jezusa, przyniesie błogosławieństwa całej ludzkości.
Ale podczas gdy nowa wiara chrześcijańska rosła w siłę i liczbę i mocno trzymała się pośród