NIEBO NA ZIEMI

Jeśli zatem wy, chociaż jesteście źli, wiecie jak dawać dobre dary waszym dzieciom, o ile więcej wasz Ojciec w niebie udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą!” – Łuk. 11:13 (Nowa Międzynarodowa Wersja) –

      Gawędziarze zawsze byli wysoko cenieni w społeczeństwie. We wczesnych przedpiśmiennych kulturach, historia i tradycja były przekazywane przez zawodowych gawędziarzy, którzy dniami i godzinami mogli z pamięci relacjonować to, co każde pokolenie wiedzieć powinno. Z takich opowiadań powstały legendy. Praktyka pisania nie była powszechna, dopóki nie nadszedł czas ogólnego, obowiązkowego nauczania, które zapoznało masy z tą umiejętnością.

PRZYPOWIEŚCI JEZUSA

      Jezus wiele razy zwracał się do swoich słuchaczy za pośrednictwem przypowieści. Ten obrazowy sposób porozumiewania się, angażował język dnia codziennego do objawiania prawdy. Język aramejski, którym nasz Pan posługiwał się oprócz hebrajskiego, jest znany z bogactwa symboli i był z łatwością rozumiany przez ogół ludzi, do których Jezus przemawiał. Siła obrazu („wartego tysiąc słów”) jest środkiem szeroko akceptowanym w naszym współczesnym świecie. Filmy oraz wizualne pomoce w dziedzinie edukacji wykorzystują fakt, że umysł ludzki chętniej przyswaja sobie (i zapamiętuje) informację, kiedy się ją pokazuje, a nie tylko przekazuje ustnie.

      Przypowieści naszego Pana były słownymi obrazami, dramatami w formie słów. One niewątpliwie urzekały i zachwycały Jego słuchaczy, sądząc po ich trwałości, sięgającej aż do naszych czasów. Kilka pokoleń wcześniej, w krajach chrześcijańskich większość ludzi była dość dobrze zaznajomiona z językiem przypowieści. „Zabić tłuste cielę” i „dobry Samarytanin” są wyrażeniami uznawanymi za pochodzące z Pisma Świętego w społeczeństwach, w których podstawowe zrozumienie Biblii uważano za niezbędne we właściwym przygotowaniu do obywatelskiego życia.

      Inne biblijne wyrażenia oprócz przypowieści dla wielu stały się częścią potocznego języka: „ukryć światło pod korcem”, „prowadzi ślepy ślepego”, Czyńcie innym to, co chcielibyście, aby wam czyniono”, i były używane bez zażenowania.

      Sposób organizacji naszego dzisiejszego świata zupełnie różni się od tego z czasów Jezusa. Wiele z Jego przypowieści było zaczerpniętych z rolnictwa, którym zajmowała się większość Jego słuchaczy. Ci „pospolici” ludzie, przeważnie niewykształceni, nie byli zmanierowani jak klasa uczonych, która odrzuciła naszego Pana i Jego posłannictwo oraz potępiła Jego nauki. Nasz Pan, niezwykły człowiek, potrafił porozumiewać się ze zwykłymi ludźmi. On czynił to za pomocą przypowieści. I zwykli ludzie chętnie Go słuchali (Mar. 12:37).

NIEBO W ZWIERCIADLE

      Ten świat w ogólny sposób jest odbiciem nieba. Boskie objawienie samego siebie w Jego Słowie jest zrozumiałe, ponieważ zostało przedstawione w znanych nam określeniach. Jego ogólnym celem zamierzonym przez Boga jest pokazanie, w jaki sposób Bóg działa, aby móc łatwiej i skuteczniej porozumiewać się ze swoim stworzeniem.

      Istnieje „naturalna” religia, która ujawnia się we wszystkich kulturach od niepamiętnych czasów.

poprzednia strona – następna strona