Sztandar Biblijny nr 179 – 2003 – str. 4
Gdziekolwiek znajdzie się prawdziwy chrześcijanin, on lub ona będzie się odróżniać od otaczającej kultury. Przestrzeń, która oddziela chrześcijanina od otaczającego go świata jest strefą zagrożenia. Ta przestrzeń zazwyczaj zmniejsza się, kiedy chrześcijanin przybliża się do świata, a nie odwrotnie. Świat zawsze będzie wrogiem sprawiedliwości – dopóki na ziemi nie zostanie ustanowiony sprawiedliwy rząd i ludzkość nie nauczy się Boskich dróg w ziemskim Królestwie Chrystusa (Mat. 6:10; Izaj. 26:9). Jak brzmią słowa modlitwy w pięknej pieśni Hensleya:
O Boże, przyjdź Królestwo Twoje,
Swe panowanie rozpocznij, Chryste;
Żelazną Twą laską
Tyranię grzechu pokonaj.
ŚWIAT PRZEMIJA
Ogólnie mówiąc, jedyną drogą dla poświęconego chrześcijanina jest odłączenie się od świata (Rzym. 12:2). To nie oznacza izolacji, ponieważ my musimy żyć w świecie i zwracać baczną uwagę na nasze otoczenie (1Kor. 7:31). Oddzielenie od świata jest głównym elementem poświęcenia. Być poświęconym to być „odłączonym” na Boski użytek. To nie znaczy, że mamy być świętoszkami. Jako chrześcijanie, podniesieni przez łaskę Bożą z grzęznących piasków grzechu i postawieni na trwalszym gruncie, nie jesteśmy lepsi niż inni wokół nas, lecz doznaliśmy przebaczenia, chociaż zawsze mamy świadomość naszych błędów i wad. Nie, uświęcenie jest ciągłym procesem, przez który jesteśmy przekształcani w miniaturowy obraz Chrystusa, nasz tok myślenia i nasze uczucia są stopniowo przemieniane, aby coraz lepiej odzwierciedlać Boski umysł i charakter.
Jeśli sądzimy według norm świata i miłujemy zgodnie z normami świata, nasze myślenie i charakter z czasem przystosuje się do nich. Nasze opinie staną się cyniczne, krytyczne i całkowicie przyziemne. Będziemy miłować i oceniać innych jedynie według ciała, a odpowiednio do tego nasza życzliwość i sprawiedliwa ocena innych będzie cierpieć. Takie postępowanie oddali nas od podobieństwa Bożego, dzięki któremu można miłować nieprzyjaciół i przejawiać długie znoszenie w stosunku do wszystkich.
Lud Pański różni się między sobą z powodu dziedziczenia i wychowania. Przez swoje usposobienie i osobowość niektórzy z ludu Pana są pociągani do światowych rzeczy; dla nich oddzielenie od świata nie przychodzi im łatwo. Tacy powinni nauczyć się ograniczania swego zainteresowania tam, gdzie sprawy cielesne przedkładają nad duchowymi
| Jeśli sądzimy według norm świata i miłujemy zgodnie z normami świata, nasze myślenie i charakter z czasem przystosuje się do nich. Nasze opinie staną się cyniczne, krytyczne i całkowicie przyziemne. |
i zawsze mieć się na baczności, by strzec swojego sumienia. Niezależnie od rodzaju naszej osobowości, Pan jest w pełni zdolny, by skutecznie z nami postępować i zna trudności oraz pokusy, na które każdy z nas napotyka (1Kor. 10:13; Żyd. 2:17, 18).
WAŻNOŚĆ PRZEBYWANIA WE WŁAŚCIWYM „JARZMIE”
Jako ogólna zasada, Apostoł Paweł odradza chrześcijanom chodzenie w „jarzmie”, czyli wiązanie się z niewierzącymi (2Kor. 6:14). Małżeństwo oparte na takiej nierówności prawdopodobnie będzie obfitować w trudności. Jednakże, jest to trochę lepsza sytuacja niż ta, do której odnosi się Ezdrasz i nie na to jest położony główny nacisk w tym artykule. Dla chrześcijańskiego mężczyzny lub kobiety małżeństwo jest zamierzone na całe życie, a każdy chrześcijanin, który związał się z niewierzącym, jest niemniej jednak zobowiązany, by wypełnić kontrakt i modlić się, aby błogosławieństwo dla jednej, drugiej lub obu stron, było jego rezultatem.
Pismo Święte zawiera dostateczne wskazówki do kontynuowania dobrego chrześcijańskiego małżeństwa, w którym działają zasady odzwierciedlające te, których Bóg oczekuje od swego ludu: duch służby, lojalność i życzliwość. Taki związek odzwierciedla jedność, która występuje pomiędzy Chrystusem i Jego Kościołem, i jest czymś wspaniałym. Światowe pokusy zbyt często zakłócają ten niepowtarzalny i zażyły związek pomiędzy mężem i żoną, i obecnie instytucja małżeństwa jest o wiele mniej ceniona niż była kiedyś. Ważne jest, aby chrześcijańskie pary stawiały energiczny opór wobec takich wpływów.
ŚWIADCZENIE CHRZEŚCIJANINA W ŚWIECIE
JAK MAMY SIĘ ZACHOWYWAĆ
Oddzielenie od świata nie oznacza, że powinniśmy być wyjątkowymi ludźmi, uważając się za