Sztandar Biblijny nr 165-166 – 2001 – str. 88
W średniowiecznej Anglii wpływowi magnaci często decydowali o tym, kto zasiadał na tronie. Jeden z nich, Richard Neville, hrabia Warwick (1428-1471), został nazwany „królotwórcą.” Podczas tego okresu, w Zachodniej Europie, jednoczącej się pod panowaniem Rzymskiego Kościoła katolickiego, Papież, duchowa głowa kościoła, uczynił się potężnym cywilnym władcą i mógł ustanawiać lub przewracać trony. W dzisiejszych czasach politycy są tymi, którzy zza sceny kierują potężnymi środkami nacisku, pomagając wprowadzać na stanowiska narodowych przywódców oraz dając im poparcie. Tacy są współczesnymi twórcami i burzycielami tronów.
Lecz w porównaniu ze sprawiedliwą władzą i wpływem Jezusa, wszyscy tacy są mizerni. Jezus jest prawdziwym królotwórcą. On jest zdolny „doskonale” zbawić (Żyd. 7:25). Jak mówi pieśń:
Jezus zapanuje wszędzie
Gdziekolwiek promienie słońca docierają;
Jego Królestwo rozpowszechni się od kraju do kraju,
Dopóki księżyc trwać będzie.
Ludzie z północy i z południa się spotkają,
Aby złożyć hold u Jego stóp;
Gdy cały świat uzna Pana,
Dzikie plemiona będą słuchać Jego Słowa.
Do Niego popłyną bezustanne modlitwy,
A wieczna chwalą ukoronuje Jego głowę.
Jego imię niczym wonny zapach będzie się wznosić
Z każdą poranną ofiarą.
Królestwa i ludzie wszystkich języków
Będą chwalić Jego imię najsłodszą pieśnią
I z całą mocą głosić będą
Części błogosławieństwo Jego imieniowi.
– Tłumaczenie angielskiej pieśni Nr 138
| I rzekł jej Anioł: Nie bój się, Maryjo! albowiem znalazłaś łaskę u Boga. A oto poczniesz w żywocie, i porodzisz syna, i nazwiesz imię jego JEZUS. Ten będzie wielki, a Synem Najwyższego będzie nazwany, i da mu Pan Bóg stolicę Dawida, ojca jego; I będzie królował nad domem Jakubowym na wieki, a królestwu jego nie będzie końca – Łuk. 1:30-33 |
Od bieguna do bieguna! Prawdziwe, ogólnoświatowe królestwo, imperium niewyobrażalnej chwały! Nie wojujące, kontrowersyjne królestwo, lecz wspaniałe miejsce wiecznego zamieszkiwania przez doskonałe, szczęśliwe istoty. To będzie spełnieniem obietnicy zamierzonej dla Adama.
Księga Izajasza zawiera dwa bardzo ważne proroctwa związane z naszym tematem. Jedno jest zawarte w 9 rozdziale (w. 6, 7) i często cytowane w okresie świąt związanych z narodzeniem Jezusa.
Albowiem dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwą imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokoju.
A ku rozmnożeniu tego państwa i pokoju, któremu końca nie będzie, usiądzie na stolicy Dawidowej, i na królestwie jego, aż je postanowi i utwierdzi w sądzie i w sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Uczyni to zawistna miłość Pana zastępów.
Następnym proroctwem jest 35 rozdział, w którym czytamy o otworzeniu „drogi świętej” (w. 8). Tą drogą będą podróżować chętni i posłuszni, usprawiedliwieni przez krew Chrystusa, do doskonałości i wiecznego życia. Jakże wymownie oznajmia to werset 10
Odkupieni, mówię, Pańscy nawrócą się, i przyjdą na Syjon z śpiewaniem, a wesele wieczne będzie na głowie ich; radość i wesele otrzymają, a żałość i smutek uciecze.
Cóż za perspektywa! Co za zbawienie – zbawienie godne króla!
Wszystkim naszym czytelnikom życzymy błogosławionych świąt.
BS '00,81-88