PRZYPOWIEŚCI O KRÓLESTWIE

„To wszystko mówił Jezus w podobieństwach do ludu, a bez podobieństwa nie mówił do nich; Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka mówiącego: Otworzę w  podobieństwach usta moje, wypowiem skryte rzeczy od założenia świata”  – Mat. 13:34, 35

      Jezus podawał liczne przypowieści dotyczące Jego zbliżającego się Królestwa. Różne obrazy w nich zawarte przedstawiają ten sam temat z różnych punktów widzenia, podobnie jak mogą być różne fotografie budynku, wykonywane z północy, południa, wschodu i zachodu, od wewnątrz i z zewnątrz. Wybraliśmy kilka przypowieści z 13 rozdziału Ewangelii Mateusza i jedną z 25 rozdziału.

ZIARNO GORCZYCZNE

Mateusz 13:31, 32

      W tej przypowieści Królestwo jest przyrównane do ziarna gorczycy. Chociaż ziarno gorczycy jest bardzo małe, jednak wyrasta z niego rozłożysty krzew, wystarczająco duży, aby ptaki mogły na nim ulokować swe gniazda, co ilustruje nominalne Królestwo, które z małych początków rozrosło się do znacznych rozmiarów. I tak, posłannictwo Chrystusa na początku zostało przyjęte jedynie przez garstkę ubogich, lecz nominalne Królestwo podczas Wieku Ewangelii osiągnęło tak wielkie rozmiary, że ptaki zbierały się na jego gałęziach. Ptaki, zgodnie z interpretacją naszego Pana z poprzedniej przypowieści, przedstawiają „onego złego” i jego sług (w. 4, 19).

      Nauka wypływająca z tej przypowieści prowadzi nas do wniosku, że Kościół Chrystusa znaczył kiedyś w świecie bardzo niewiele, a należenie do niego było wstydliwe i hańbiące. Ostatecznie stał się wielki i poważany jako instytucja, a słudzy przeciwnika znajdowali schronienie w jego cieniu. Biblia przedstawia jego rozwój jako symboliczny Babilon, oświadczając, że w różnych swych odłamach i denominacjach nominalny Kościół Chrystusa stał się Babiloński.

      Zgodnie ze słowami naszego Pana, Babilon stał się „mieszkaniem wszelkiego ducha nieczystego, i mieszkaniem wszelkiego ptactwa nieczystego i przemierzłego” (Obj. 18:2).

      To sugeruje wielki zewnętrzny rozwój kościoła, który nie był na jego korzyść i chwałę, lecz wprost przeciwnie. Mimo, że Duch Pański był fałszywie przedstawiany, co było powodem niewłaściwego rozwoju, to ostatecznie wielka Głowa Kościoła zaprowadzi porządek w miejsce chaosu i zamieszania.

KWAS UKRYTY W MĄCE

Mat. 13:33

      Ta przypowieść ilustruje proces, w którym nominalny Kościół rozwinął zły stan serca. Rozumiemy, że trzy miary mąki przedstawiają prawdziwą wiarę, nadzieję i miłość, które miały pozostać z Kościołem, kiedy ustały dary Ducha (takie jak uzdrawianie, czynienie cudów, mówienie nieznanymi językami), udzielone w celu utwierdzenia pierwotnego Kościoła (1Kor. 12:28-31; 13:1, 2, 8-13).

      Ponieważ niewiasta dodała zakwas do mąki przeznaczonej do wypieku, całość skwaśniała; podobnie było z nominalnym Kościołem Chrystusa: duchowy pokarm dla całego domu wiary skwaśniał, czyli się zepsuł, przez zmieszanie kwasu błędu z prawdziwą wiarą, nadzieją i miłością. Każda część tego pokarmu stopniowo stawała się bardziej lub mniej skażona przez kwas fałszywych doktryn, przenikających wszystko. Rezultaty tego dostrzegamy obecnie – prawie każda doktryna przedstawiona przez Jezusa i Jego Apostołów została bardziej lub mniej przekręcona i wypaczona przez błędy ciemnych wieków.

poprzednia strona – następna strona