Sztandar Biblijny nr 162 – 2001 – str. 63
PYTANIA BIBLIJNE
„DARY” UŻYWANE TYLKO DLA LUDZI Z ZEWNĄTRZ
Pytanie: Na stronie 4 waszej broszurki pt.: „Leczenie wiarą” pokazujecie, iż ,;dary” Boskiego Świętego Ducha, czy też mocy, dane pierwotnemu Kościołowi po to, aby pomóc w jego założeniu, były na znak „nie tym, którzy wierzą, ale niewiernym” (1Kor. 14:22); ,że posiadający dar leczenia nie modlili się przy jego stosowaniu, lecz nakazywali uleczenie (zobacz np. Dz.Ap. 3:1-11)”, oraz że „nie używali tego daru dla leczenia samych siebie lub innych członków Kościoła, lecz jako świadectwo wyłącznie w stosunku do niewierzących.” Wersety biblijne, których używacie wydają się udowadniać wasze twierdzenia, ale czy sam Apostoł Paweł nie modlił się o to, zamiast nakazywać usunięcie swojego „bodźca dala”, swojej „słabości ciała”? Czy w ten sposób nie próbował użyć swego daru” uzdrawiania względem siebie, osoby wierzącej (2Kor. 12:7, 8)?
Odpowiedź: To prawda, że Apostoł Paweł miał swój .bodziec ciała”, którym prawdopodobnie był jego słaby wzrok, jako skutek doświadczenia z wielką światłością, które miało miejsce na drodze do Damaszku (Dz.Ap. 9:1-9). Trzy razy prosił Pana, aby usunął ten bodziec. Paweł pisze o swoich „krewkościach (2Kor. 11:30; 12:5; Gal. 4:13, 14). Jednak nie użył cudownego daru uzdrawiania względem siebie samego. Kiedy Apostoł używał swego daru uzdrawiania, nakazywał uzdrowienie (Dz.Ap. 14:8-10) – nie prosił o nie. Lecz zupełnie inaczej było w jego własnym przypadku. Gdy dowiedział się, iż wolą Pana było, aby kontynuował służbę Ewangelii pomimo słabości ciała i że moc Pańska będzie dla niego wystarczająca, poczuł się zachęcony do radowania się w tej mocy, a nie w swojej własnej, żeby się nad miarę nie wynosił (2Kor. 12:7-10).
PRZYPADEK TABITY (DORKAS)
Pytanie: W tej samej broszurze „Leczenie wiarą” (str. 5) czytamy: jGdybyśmy nawet bardzo szukali, nie znajdziemy w Nowym Testamencie żadnego przypadku cudownego uleczenia poświęconej osoby z choroby ciała”. A co z Tabitą, o której jest mowa w Dz.Ap. 9:36-42?
Odpowiedź: Zauważmy, iż Tabitą (greckie Dorkas) nie została uzdrowiona z choroby cielesnej, cudownie, ani w żaden inny sposób, przez Apostoła Piotra ani braci z Joppy, lecz że umarła. Zauważmy również, że Jezus uzdrawiał wielu chorych, lecz pozwolił swemu szczególnemu przyjacielowi, Łazarzowi, zachorować i umrzeć nie uwalniając go od tego ciężkiego przejścia (Jan 11:1-45). Następnie Łazarz został wzbudzony z martwych jako dowód Boskiej mocy i przedsmak czasów restytucji (Dz.Ap. 3:19-21).
Tak też było i z Tabitą: umarła, lecz przez Apostoła Piotra oraz w odpowiedzi na jego modlitwę, Pan wzbudził ją jako cud i manifestację Boskiej mocy wykonującej dzieło posłannictwa Ewangelii i czyniącej je skutecznym dla ludzi.
JAKUB 5:14, 15 ODNOSI SIĘ DO CHOROBY GRZECHU
Pytanie: Czy Jakub 5:14, 15 nie dowodzi, że osoba chora fizycznie z pewnością zostanie przywrócona do zdrowia, jeśli wezwie starszych zborowych, by ją namaścili literalnym olejkiem i zanieśli za nią pełną wiary modlitwę?
Odpowiedź: Z kontekstu wydaje się, iż Jakub 5:14, 15 nie odnosi się do choroby fizycznej, lecz do choroby duchowej. Wiele szczerych osób robiło literalnie wszystkie rzeczy tu opisane usiłując uzyskać uzdrowienie z fizycznych boleści, tylko po to, by zebrać plon w postaci rozczarowania i ponieść szkodę w wierze, zastanawiając się, dlaczego Bóg nie dotrzymał swej obietnicy, że „modlitwa wiary uzdrowi chorego, i podniesie go Pan”.
Nie sugerujemy, że Bóg nigdy nie odpowiada na modlitwę o wyzdrowienie ciała, lecz wersetów z Jakuba 5:14, 15 nie można w sposób właściwy zastosować do uzdrawiania fizycznych chorób. Choroby ciała, straty, kłopoty, rozczarowania i tak dalej, są zawarte u Jakuba 5:13: Jest kto utrapiony między wami, niechże się modli” – o wystarczającą łaskę, o Pańską moc, która wykonuje się w słabości (2Kor. 12:9). Lecz w następującym wersecie podane jest pewne zalecenie dla chorych duchowo, chorych na grzech*
W tym przypadku byłoby lepiej, gdyby greckie słowo astheneo, tutaj przetłumaczone na ,chory”, zostało oddane jako słaby, podobnie jak w następujących
____________________
* Prawdą jest, iż poważna choroba grzechu może objawiać się w postaci fizycznych symptomów. Taki stan jest oczywiście uwzględniony w przedstawionej tutaj interpretacji.