Sztandar Biblijny nr 159 – 2001 – str. 34
ABY ROZCHWYCIĆ KORZYŚCI *
Synu człowieczy obróć twarz swoje przeciw Gagowi w ziemi Magog, książęciu głównemu w Mesech i Tubal, a prorokuj przeciw niemu. I rzecz: Taf{ mówi panujący Pan: Otom Ja przeciw tobie, o Gogu, gięciu główny w Mesechu i w Tubalu!. . . Taf{ mówi panujący Pan: Dnia onego wstąpią dziwne rzeczy na serce twoje, a będziesz źle zamysły myślał, I rzeczesz: Wtargnę do ziemi, w której są wsi; przypadnę na spokojnych i bezpiecznie mieszkających, na wszystkich, którzy mieszkają bez muru, a zawór i bram nie mają; Abym wziął łupy, a rozchwyci górzyści . . . Ezechiel 38:2-12
NASZ PODSTAWOWY werset, Ezech. 38:12, jest „tekstem rzeką” – nie możemy go w pełni omówić.
Rozdziały 37; 38 księgi Ezechiela odnoszą się do ostatecznego ucisku dla Izraela. Izrael zawsze, aż do dzisiejszych czasów, był łupem.
Miesiąc maj jest świadkiem obchodzenia rocznicy powstania państwa Izrael – współczesnego cudu. Kraj ten jest zgoła mały – mniej więcej rozmiaru New Jersey lub Walii – lecz można by pomyśleć, iż stworzył on największe i najbardziej uciskaj ące imperium na obliczu ziemi, bowiem tak wielu mu się sprzeciwia. Abraham i kraina Palestyny
Bóg dał krainę Kanaan Abrahamowi i jego potomkom. Bóg nie poszedł i nie wybrał krainy na pustyni, chociaż w Izraelu jest pustynia. Nie, Bóg wybrał krainę obfitującą w mleko i miód – ziemię obiecaną, krainę przynoszącą obfite owoce. Gleba w Kanaanie była żyzna, kraina obfitowała w zboża, warzywa, owoce, rośliny Karmelu, Esdraelonu i, porośnięty bujną trawą, kobierzec doliny Jordanu. Abraham i Lot rozstali się z powodu sporu, jaki powstał pomiędzy ich sługami. Lot przyjrzał się trawiastej ziemi i pięknemu krajobrazowi Równiny Esdraelon i w istocie powiedział: „Chcę mieć to miejsce, ponieważ ono jest tak piękne” (1Moj. 13:1-12). No cóż, nie okazało się ono takie piękne – to tam Sodoma i Gomora zostały zniszczone. Jednakże aż do tego czasu było ono bardzo piękne – obfite listowie doliny Jordanu, lasy na górze Tabor, brzegi jezior. Istnieje stare powiedzenie odnośnie Kanaanu, które mówi: „muśnij tę ziemię motyką, a da ci plon” lub: „muśnij ją mrugnięciem oka, a także da ci plon”.
Tak więc, Bóg wybrał miejsce, którego każdy pragnął. A żyło tam wiele ludów: Kananejczycy, Hetejczycy, Hewejczycy, Jebuzejczycy, Filistyni, Amorejczycy – te wszystkie inne ludy były już w Kanaanie i pragnęły zachować tę ziemię. Jednakże Bóg postanowił dać ją Abrahamowi i jego potomkom – Izaakowi, Jakubowi i innym po nim. Bóg nie wybrał miejsca, którego nikt nie chciał. Jednak Izrael musiał walczyć o tę ziemię.
Kiedy Mojżesz wysłał 12 szpiegów (4Moj. 13:1-25) powrócili oni znad Eschol z winogronami tak ciężkimi, iż dwóch mężczyzn z trudem niosło ich kiście. Nawet dzisiaj Izrael jest sławny ze swoich pomarańczy (Jaffa) i produktów rolnych. Bóg wybrał odpowiednią ziemię na mieszkanie dla Izraela, lecz on musiał być przygotowany do walki o nią. I naprawdę o nią walczył.
WROGOWIE W ZIEMI
Jednakże tam pozostała reszta Kananejczyków, Hetejczyków, Ismaelitów i innych. Ci nękali Izrael przez długi czas po podbiciu ziemi – nawet do dnia dzisiejszego.
Jednym z największych powodów obecnych trudności w Izraelu jest to, iż zajął on ziemię posiadaną już przez innych, wypędzając ich siłą oręża.
Przy pewnej okazji, kiedy Żydzi odbudowywali mur wokół Jerozolimy, byli zmuszeni pracować z mieczem w ręku – ich wrogowie zawsze tam byli.
NACJONALIZM ARABÓW PALESTYŃKICH A IZRAEL
Jest także inny powód tak wielu trudności Izraela obecnie. Cytujemy z broszurki (Syjonizm w centrum uwagi) Focus on Zionism (strony 28 i 29), pod nagłówkiem: „Nacjonalizm Arabów Palestyńskich”:
Palestyńscy Arabowie nigdy nie dążyli do własnego państwa, dopóki idea ta nie została im wtłoczona do umysłów przez muzułmańskich sąsiadów, kiedy Izrael przystał na Rezolucje Organizacji Narodów Zjednoczonych O Podziale z listopada 1947 r. Postanowienia tej Rezolucji zostały zarekomendowane przez międzynarodową komisje, wyznaczoną przez Zgromadzenie Ogólne ONZ i przyjęte przez Żydów, ale nie przez Arabów.
____________________
* Niniejszy artykuł jest rozszerzoną wersją wykładu wygłoszonego przez Redaktora, Bernarda W. Hedmana.