Sztandar Biblijny nr 158 – 2001 – str. 29
Pierwszy człowiek, Adam, został stworzony na poziomie niewiele niższym od aniołów, gdyż natura ludzka jest nieco niższa niż anielska.
Następnie czytamy o niektórych z jego praw – jego prawach do doskonałości i panowania nad ziemią: „chwałą i czcią ukoronowałeś go.” Adam w swej doskonałości zdolności i usposobienia został stworzony na obraz Boga; i jak Bóg był władcą wszechświata, tak pierwszy człowiek był władcą ziemi, na Boskie podobieństwo 1Moj. 1:26, 27)
Odnosząc się obecnie do Jezusa, czytamy podobnie: „Ale tego, który na małą chwilę mniejszym stał się od Aniołów, Jezusa, widzimy,” uczynionego istotą ludzką na doznanie cierpienia śmierci. Jezus otrzymał doskonałość i prawa, jakie miał Adam – został ukoronowany „chwałą i czcią.”
„DUSZA ŻYJĄCA”
Adam został stworzony jako „dusza żywiąca”, to znaczy był duszą – a nie miał duszy (1Moj. 2:7). Musiał oddać swoją dusze – swoją istotę, siebie samego – w śmierci. Tak samo uczynił Jezus. Mateusz rozdział 20, werset 28, w tłumaczeniu greckim podaje „dusza” (psyche] w znaczeniu „życie.”
Jak Adam poniósł śmierć, tak samo Jezus. U Izajasza 53:10 czytamy o tym, jak Jezus dał swoją dusze – swoją istotę: „…położywszy ofiarą za grzech dusze swą…”.
Wielu nie rozumie natury kary za grzech, wierząc, że jest nią życie w wiecznych mękach. Oczywiście z takiego punktu widzenia jest rzeczą niemożliwą dostrzec, iż Jezus zapłacił równoważną cenę za Adama. Niemniej jednak, Biblia jest jasna w swoim stwierdzeniu, iż karą, jaką Adam ściągnął na siebie, i jaką poniósł, była śmierć’- nie mniej, nie więcej.
Na przykład w 1Moj. 2:17 czytamy Boskie stwierdzenie: „Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz.” I znowu: „boś proch, i w proch się obrócisz” (1Moj. 3:19). To znaczy, że Adam miał powrócić do ziemi, z której został wzięty; powrócił z niebytu w niebyt.
JEZUS UMARŁ ZA ADAMA
Jezus umarł, aby odkupić Adama, a skutkiem tego wszystkich, którzy by narodzili się z Adama – czyli całą ludzką rodzinę. W tym jest piękno i prostota Okupu.
Apostoł Jan trafnie klasyfikuje obdarzonych okupową ofiarą Jezusa (1Jana 2:2): „A on [Jezus] jest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata.”
Chwała za Okup i Zmartwychwstanie Chrystusa!
BS 2000, 25-29.