Sztandar Biblijny nr 155 – 2001 – str. 4
1. Pierwotne stworzenie doskonałości;
2. Jego próbę do życia;
3. Jego upadek w grzech i śmierć; oraz
4. Jego doświadczenie ze złem.
Ponadto, to oznacza potrzebę pokuty człowieka jako dowodu, że on szczerze pragnie zbawienia. Co jest demonstrowane przez doświadczenia pogan – pozostawionych samym sobie bez pomocy – i przez Żydów – wspomaganych przez przymierze Zakonu i sprzyjające opatrzności – upadły człowiek nie może się zbawić i dlatego jest zależny od Boskiej zbawczej mocy.
Zbawienie przez restytucję w typie jest pokazane przez pierwszą trąbę w 4Mojż. rozdział 10. Musimy zapamiętać, że zbawienie przez restytucję nie wyklucza pokuty. Łaska Boża dostarczyła Zbawiciela, który jest zdolny zadowolić wymagania sprawiedliwości skierowane przeciw pokutującemu wierzącemu grzesznikowi, dostarczając usprawiedliwienia. Właśnie to usprawiedliwienie przez wiarę ma dwa wymiary: poczytane i rzeczywiste.
Podczas wieku wiary wierzący wstępował na drogę poprawy wobec Boga, według zdolności jego lub jej, jak najlepiej potrafili, i serdecznej ufności, przyswajania sobie i działania zgodnie z obietnicą Bożą, dzięki zasłudze Jezusa, odpuszczenia grzechów, przypisania sprawiedliwości Chrystusowej i przyjęcia do społeczności z Bogiem i Chrystusem jako przyjaciela. Tak więc wierzący otrzymuje poczytane usprawiedliwienie lub, wyrażając to w inny sposób poczytaną restytucje. W następnym Wieku – Wieku Tysiąclecia – wierzący otrzyma rzeczywiste restytucję.
WYSOKIE POWOŁANIE – PIEŚŃ BARANKOWA
DRUGA TRĄBA
Boskie zbawienie jest podsumowaniem Nowego Testamentu. Tak jak ze zbawieniem człowieka w restytucyjnym, ta doktryna ma wiele zastosowań:
1. Ze Chrystus stał się dla przyjmujących ją Mądrością i w tym On uczy ich wszystkiego, co oni powinni wiedzieć w tym celu, aby być pomyślnymi uczestnikami Wysokiego Powołania (1Kor. 1:24);
2. Ze On ożywia – doprowadza do życia – ich przypisane usprawiedliwienie, aby ich przystosować jako kandydatów do Wysokiego Powołania;
3. Ze Chrystus uświęca człowieczeństwo i Nowe Stworzenie w Wysokim Powołaniu. Jeśli chodzi o człowieczeństwo, to On pomaga wierzącym w podtrzymywaniu martwoty wobec siebie i świata, a ożywieniu wobec Boga podczas kładzenia ofiarniczo człowieczeństwa na śmierć – to jest cel dobrego antytypicznego kapłana. W odniesieniu do Nowych Stworzeń On je przeprowadza przez siedem stopni, począwszy (I) od spłodzenia z Ducha, po czym następują (II) ożywienie, (III) wzrost, (IV) wzmocnienie, (V) zrównoważenie, (VI) krystalizacja i (VII) narodzenie duchowe.
4. W wyzwoleniu On wybawia Nowe Stworzenie z grzechu, błędu, samolubstwa, światowości, szatana i śmierci.
Następne elementy w życiu Nowego Stworzenia (indywidualnie i kolektywnie) są przedstawione przez drugą trąbę w 4 Moj. 10:
• Predestynacja (w sensie wyboru na członka Ciała);
• Organizacja (w sensie Ciała tego Kościoła);
• Porządek (w sensie zarządzeń Kościoła).*
• Dyscyplina (bez tej nie można rozwinąć podobieństwa Chrystusowego);
• Prawo (miłości);
• Odpoczynek (szabat, odpoczynek w dokończonym dziele Jezusa);