Sztandar Biblijny nr 151 – 2000 – str. 72
Strumienie rzeki [Słowo Boże, fontanna Prawdy i łaski] jego rozweselają miasto Boże [Królestwo Boże, członkowie ciała w swym ziemskim stanie, przed wyniesieniem do Boskiej mocy i chwały], najświętsze z przybytków najwyższego [świątynia, prawdziwy Kościół, gdzie Najwyższy z przyjemnością zamieszkuje – 2Kor. 6:16]. Bóg jest w pośrodku jego [przez swego Ducha, Słowo i Opatrzności], nie będzie poruszone; poratuje go Bóg zaraz z poranku [w tłumaczeniu Leesera – o świcie (jego) poranku}.
Pozostała część Psalm 46 następnie bardzo obrazowo opisuje wielki ucisk, szczególnie jego najcięższe części. Lecz już w. 2-6 wystarczają, by jasno dowieść, ze pozostali członkowie ciała wciąż byli jeszcze na ziemi w czasie początkowych, mniej dotkliwych części ucisku.
Chroniło ich od nich wspieranie, wzmacnianie i zabezpieczenie, jakiego udzielało im Słowo Boże, ich tarcza i puklerz (Psalm 91:4). Ucieczką podczas utrapień ucisku, lecz przed jego najcięższymi częściami stało się dla nich ich zabranie. Tak więc w jednym bądź w drugim znaczeniu uniknęli oni wszystkich części ucisku („tego wszystkiego” – Łuk. 21:36).
Prorok Eliasz miał wizję gwałtownego wiatru, trzęsienia ziemi i ognia, a po nim usłyszał głos cichy i wolny (głos Boga; 1Król. 19:11, 12, porównaj Psalm 46:11). Wiatr ten zdaje się wyraźnie odpowiadać wojnie światowej (fazy I i II) jako części wielkiego ucisku (który rozpoczął się w 1914 roku), trzęsienie ziemi światowej rewolucji, a ogień światowej anarchii wraz z drugą fazą „ucisku Jakuba” (utrapienia Jakubowego – Jer. 30:7), dotyczącego ponownie zgromadzonego Izraela cielesnego; jako ostatniej jego części.
Eliasz (podobnie jak Jan Chrzciciel) służy za typ prawdziwego Kościoła w ciele Jako Boskiego rzecznika reformy, zwiastuna Chrystusa, Głowy i ciała, w chwale Boskiej natury (Mal. 4:5,6; Mat. 11:14; 17:12; zobacz Nadszedł czas, rozdz. 8). Zabranie Eliasza w wichrze przedstawia zabranie ostatnich członków ciała na początku najcięższych części (wichru) wielkiego ucisku – światowej rewolucji i światowej anarchii (łącznie z drugą fazą ucisku Jakuba).
Modlimy się, by nasze studiowanie wersetów Pisma Świętego, dotyczących zabrania Kościoła i spraw z tym związanych, było błogosławieństwem oraz by polepszyło zrozumienie tego przedmiotu i wpłynęło na odrzucenie niektórych uprzednio powstałych poglądów, które nie wydają się być w pełni zgodne, lub wcale nie są zgodne z Pismem Świętym.
Cieszmy się coraz bardziej z błogosławionej nadziei związanej z drugim adwentem naszego Pana – Jego Paruzją, Epifanią czy też Apokalipsą i Bazyleją. Gorliwie szukajmy „rzeczy wiecznych”, z pilnością starajmy się rość w łasce i znajomości, starajmy się uczynić pewnym nasze powołanie i wybór do obfitego wejścia do uczestnictwa z naszym Panem Jezusem w Jego wiecznym Królestwie (2Piotra 1:5-11; 3:18). Pamiętajmy, że są dwie części Królestwa – ziemska i duchowa (Zobacz broszurkę Królestwo Boże niebiańskie i ziemskie}.
UWAGA:
Informujemy, że obecny adres internetowy to: www.epifania.pl email: srme@epifania.pl